Η ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ συζητά για τις μετεκλογικές εξελίξεις και τις θέσεις του κόμματος

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΚΚΕ σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνει την Κυριακή 22 Νοέμβρη 2009 και ώρα 6.00 μ.μ., στην αίθουσα του Δημαρχείου του Δ. Ελλομένου στο Νυδρί, με θέμα: “Οι μετεκλογικές εξελίξεις και οι θέσεις του ΚΚΕ”

Το Πολυτεχνείο γιορτάζει η ΚΝΕ Λευκάδας με εκδήλωση στο χώρο του ΤΕΙ

Θέμα:	Εκδήλωση για το γιορτασμό του Πολυτεχνείου
Ημερομηνία:	Παρασκευή 13 Νοέμβρη 2009
Ώρα:	17.00
Τόπος:	ΤΕΙ Λευκάδας
Διοργανωτής:	ΝΣ ΚΝΕ Λευκάδας
Περισσότερες πληροφορίες:	Η εκδήλωση περιλαμβάνει: Προβολή οπτικοακουστικού υλικού Ομιλία Έκθεση Φωτογραφίας

Πολυτεχνείο - Νοέμβρης 1973

Μια ζωή «αδειούχος εξόριστος»

Τζαβαλάς Καρούσος – ο ηθοποιός, ο αγωνιστής

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ

Γεννήθηκε πριν από 105 χρόνια (8 Σεπτεμβρίου 1904) κι έφυγε από τη ζωή 65 χρόνια αργότερα (3 Ιανουαρίου 1969 – πριν από 40 χρόνια και).

Θα μπορούσε να ζήσει πολύ περισσότερο, αν η χούντα του 1967 δεν τον έκρινε επικίνδυνο για το καθεστώς της και δεν τον εξόριζε, μαζί με άλλους το ίδιο «επικίνδυνους».

Ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος (Καρούσος Τζαβαλάς το πραγματικό του) πιάστηκε το πρωί του πραξικοπήματος και εξορίστηκε στα Γιούρα. Ύστερα από τρεις μήνες αρρώστησε βαριά και η χούντα υποχρεώθηκε να τον απολύσει. Έφυγε στο Παρίσι για θεραπεία. Τι να κάνει άλλωστε στην Ελλάδα; Όντας από τους πρώτους σε μια λίστα που κατάρτισε η ασφάλεια, ήταν αποκλεισμένος από τα κρατικά θέατρα στα οποία είχε θητεύσει, ενώ και στο ελεύθερο θέατρο δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Δολοφονία

Φαίνεται όμως ότι η υγεία του είχε λαβωθεί ανεπανόρθωτα. Πέθανε ουσιαστικά δολοφονημένος από τη δικτατορία. Οι αντιχουντικοί του Παρισιού τον αποχαιρέτησαν στο νεκροταφείο Bagnieux, όπου ετάφη. (Τον Μάιο του 1994 έγινε η ανακομιδή των οστών του στον οικογενειακό τάφο στη γενέτειρά του Λευκάδας. Στην ταφόπετρα του Παρισιού, αλλά και της Λευκάδας, χαράχτηκαν στα αρχαία και σε μετάφραση οι στίχοι του Αισχύλου από την τραγωδία «Αγαμέμνων»: «Να το υποφέρω δεν μπορώ, καλύτερα να πεθάνω. Είναι γλυκύτερος ο θάνατος από τη σκλαβιά».)

Πρόλαβε όμως, πριν φύγει από τη ζωή, να καταγγείλει στους διεθνείς οργανισμούς τη δικτατορία, να λάβει μέρος σε αντιχουντικές εκδηλώσεις και να γράψει το χρονικό «Γιούρα» -«προσωπική μαρτυρία ενός εξόριστου»- που πρωτοκυκλοφόρησε στο εξωτερικό. Η στεντόρεια φωνή του, ζεστή και ανθρώπινη, σκορπούσε ρίγη στους ακροατές του, ειδικότερα όταν απήγγελλε το πιο αγαπημένο του ποίημα, τον «Υμνο προς την ελευθερία» του Σολωμού.

Ήταν από τις πλέον επιβλητικές μορφές του ελληνικού θεάτρου, με γόνιμη θητεία σε ρόλους απαιτητικούς του ελληνικού και του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Με σπουδές στη Νομική και στη Δραματική του Εθνικού Ωδείου, ξεκίνησε το 1924 σε ηλικία είκοσι ετών με τον θίασο Βεάκη. Υπήρξε για πολλά χρόνια στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου κι έκανε δικούς του θιάσους, δίπλα στους πλέον επιφανείς ομοτέχνους του. Την παραμονή της σύλληψής του γιόρταζε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την εκατοστή παράσταση του έργου του Σέξπιρ «Ο έμπορος της Βενετίας», με τον ίδιο στο ρόλο του Σάιλοκ, σε δική του σκηνοθεσία, χωρίς να υποψιάζεται ότι ήταν το τελευταίο έργο που έπαιζε.

Έπαιξε και σε ταινίες ο Καρούσος, μερικές από τις οποίες προβάλλονται στις μέρες μας από τα κανάλια. Τελευταία του, «Οι βοσκοί της συμφοράς» του Νίκου Παπατάκη, που ήταν και από αυτούς που τον αποχαιρέτησαν στο παρισινό κοιμητήρι.

Θέατρο και εξορία

Θέατρο, αλλά και συμμετοχή στα κοινά, μέσα από τις γραμμές της Αριστεράς. Στην Κατοχή ήταν από τους πρωτοπόρους της οργάνωσης του ΕΑΜ Καλλιτεχνών. Και το τίμημα: Τον Μάιο του 1948 συλλαμβάνεται «για μια μικρή ανάκριση» και εξορίζεται σε Ικαρία και Μακρόνησο. Παρηγοριά η εκλεκτή παρέα: Ρίτσος, Πατρίκιος, Λειβαδίτης, Κατσαρός, Κορνάρος, Φωτιάδης, Λουντέμης, Κουλουφάκος, Πικρός, Κούνδουρος, Θεοδωράκης, Μπιθικώτσης, Φραγκιάς, Καστανάκης, Δαγκλής, Βουρνάς κ.ά. Και από γυναίκες: Παΐζη, Καλλιανέση (κοντολογίς μια εθνική -ή… αντεθνική- τέχνης Ελλάδας).

Μακρόνησος 1950. Διακρίνονται από αριστερά: Ο ηθοποιός Γ. Γιολδάσης, ο λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης, ο ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης, ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης, ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος, ο λογοτέχνης Νίκος Παπαπερικλής, ο Γιάννης Ιμβριώτης και ο ηθοποιός Κώστας Ματσακάς

Ακολουθεί ο Αϊ-Στράτης, για ν’ απολυθεί στο τέλος του 1951 – όχι οριστικά, αλλά ως αδειούχος. Και έμεινε αδειούχος στο υπόλοιπο της ζωής του. Που σημαίνει ότι τον έπιαναν όποτε ήθελαν. Όπως έγινε την άνοιξη του 1953, για ν’ αφεθεί και πάλι (πάντα με άδεια) το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου. Οπως έγινε και την 21η Απριλίου 1967.

Αναφερόμενη στο χρονικό «Γιούρα» του πατέρα της, η κόρη του Δέσποινα Καρούσου (ποιήτρια και μεταφράστρια – να μνημονεύσω ιδιαίτερα τη δίτομη έκδοση «Τα άνθη του κακού» του Μποντλέρ, εκδ. Γκοβόστη), γράφει στο βιβλίο που του αφιέρωσε με τίτλο «Δεν έχει θέατρο απόψε…» (εκδ. Ergo): «Διαβάζοντάς το συγκλονίστηκα. Μια φράση του όμως πέρασε απαρατήρητη: «Δεν έχει θέατρο απόψε…». Συνειδητοποίησα το μέγεθος της τραγωδίας που σήμαινε για τον ηθοποιό, τον δοσμένο στην τέχνη του, όταν άρχισα να ασχολούμαι και να ερευνώ τη θεατρική του υπόσταση».

Το βιβλίο της Δέσπως Καρούσου «Δεν έχει θέατρο απόψε (Χρονικό της ζωής και του έργου του Τζαβαλά Καρούσου)», το οποίο κυκλοφόρησε το 2003 από τις εκδόσεις «Ergo»

Γράφει προφητικά ο ίδιος ο Καρούσος στα «Γιούρα»: «Εκλογές περιμέναμε. Η ζωή κυλούσε ειρηνικά και ήρεμα παρά τους κραυγαλέους τίτλους των εφημερίδων. Ο πόλεμος δεν έλυσε κανένα ζήτημα (…). Και νάτος πάλι ο εμφύλιος πόλεμος. Αναπάντεχα, απροσδόκητα. Γιατί είναι εμφύλιος πόλεμος. Αρχίζει βέβαια με την επικράτηση των σκοτεινών δυνάμεων. Μ’ αυτό δεν αλλάζει τη σημασία του. Θάναι βουβός, μακρύς, ατελείωτος και θα λήξει μέσα στις φλόγες».

ghionis@enet.gr

Πηγή: Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009)

«Ο Γιατρός» – Ένα βιβλίο για τον Ηπειρώτη ανθρωπιστή γιατρό και αγωνιστή της Αριστεράς Νίκο Σκοπούλη

Ο Ηπειρώτης Γιατρός -ναι με κεφαλαίο- Νίκος Σκοπούλης εκπροσωπούσε επάξια τον κλάδο του, ως ένας από τους μεγάλους ανθρωπιστές γιατρούς της Εθνικής μας Αντίστασης. Όπως ήταν, ο δικός μας Γρηγόρης στη Λευκάδα, ο Μάντζιος στο Μωριά, ο Τσιγάρας στη Θεσσαλία, ο Ιωαννίδης στη Μακεδονία, ο Χιωτάκης στην Κρήτη κ.ά., που πέρασαν στην ιστορία κι έμειναν ζωντανά παραδείγματα επιστημονικού και ανθρωπιστικού ψυχικού μεγαλείου, ευσυνειδησίας και ανιδιοτέλειας.

Η Γεωργία Σκοπούλη, ανιψιά του Νίκου Σκοπούλη, έγραψε πρόσφατα ένα βιογραφικό βιβλίο (280 σελίδες) για το θείο της με τίτλο «Ο Γιατρός», που κυκλοφόρησε το περασμένο μήνα από τις εκδόσεις «Δωδώνη». Ο κωδικός του είναι ISBN:978-960-385-555-2.

Γράφει η Γεωργία Σκοπούλη:

«Αγαπητέ αναγνώστη. Ήταν πράγματι βαρύ το τόλμημα. Όπως και το όνομα. Τί τον έχεις το Σκοπούλη; Τί τον έχεις το Σκοπούλη; Αυτή ήταν η πρώτη κουβέντα όταν έλεγα το όνομά μου. Ήταν το όνομα αυτό που έκλεινε τις πόρτες του κρατικού κορβανά, στης χούντας τον καιρό κυρίως, κι άνοιγε τις ψυχές των ανθρώπων. Και είναι αυτές οι ψυχές που μίλησαν για το Γιατρό. Κι ας πέρασαν τόσα χρόνια κι ας έλειψαν οι πολλοί που τον γνώρισαν. Έμειναν οι μαρτυρίες και ο απόηχος. Πώς να τιθασέψεις εκατόν τόσες φωνές;

Εκατόν τόσες ψυχές; Πώς να σου παρουσιάσω αναγνώστη τόσες αφηγήσεις, μικρές και μεγάλες, θραύσματα μνήμης και λογικές αποτιμήσεις, αναπολήσεις και συγκινήσεις…

Το υλικό οργανώθηκε σε τέσσερις ομόκεντρους κύκλους. Με πρώτον την αυτοβιογραφία του και δεύτερο τις αφηγήσεις αυτών που έζησαν μαζί του, εργάστηκαν δίπλα του, συναγωνίστηκαν τον αγώνα τον καλόν. Που τα λόγια τους θα μπορούσε να είναι η συνέχεια της αυτοβιογραφίας του. Ο αχός του κόσμου αποτελεί τον τρίτο κύκλο, τον ευρύτερο, μαρτυρίες έξω από τον στενό κύκλο του δεύτερου μέρους, συνήθως μικρές, κάποτε αποφθεγματικές σαν παροιμίες, έτσι όπως κάθε μύθος καταλήγει σε φιλοσοφικό απόσταγμα. Ο επίλογος αφέθηκε σε κείνους που τον κληρονόμησαν. Πώς ο θρύλος πέρασε στην επόμενη και μεθεπόμενη γενιά.

Έστω! Αλλά με ποια σειρά; τόσα ονόματα; Για να καλυφθεί το ενιαίο του ιστορήματος, η σειρά των αφηγητών στο δεύτερο κύκλο είναι, όσο μπορέσαμε να είναι, «λογική»: από τα μέσα προς τα έξω, από τους συγγενείς προς τους συντρόφους. Αλλά η «λογική» σειρά στον τρίτο κύκλο αποδείχτηκε αδύνατη. Και έτσι επιλέχτηκε η αλφαβητική σειρά, με εξαίρεση τους επίσημους αποτιμητικούς λόγους της Πανηπειρωτικής και του τότε Προέδρου της Πεδινής στα αποκαλυπτήρια του αγάλματός του, καθώς και τα αποφθέγματα των θαμώνων των καφενείων αμέσως πριν. Το όλο εγχείρημα συμπληρώνουν γραφτά ντοκουμέντα, επίσημα έγγραφα και φωτογραφικό υλικό. Τέλος, εκτός και αν ορίζεται αλλιώς, όλα τα χωριά που αναφέρονται είναι του νομού Ιωαννίνων.

Αγαπητοί αναγνώστες,

αυτό το βιβλίο είναι μισοτελειωμένο. Δεν μίλησαν όλοι όσοι θα μπορούσαν να μιλήσουν. Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Καθένας από σας που γνώρισε το Γιατρό ή άκουσε γι’ αυτόν, ας συμπληρώσει τα κενά…»

Γεωργία Σ. Σκοπούλη
Πεδινή, 16 Μάρτη 2009

«… O κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη σπίτι με σπίτι,

πρέπει να γίνει φρούριο του

εθνικοαπελευθερωτικού
αγώνα…»

«Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει, πρέπει να παλεύει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι, και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με έναν πραγματικό λαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα είναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας».

31 Οκτώβρη 1940
Κρατητήρια Γενικής Ασφάλειας Αθήνας
Νίκος Ζαχαριάδης
Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι πρώτοι «κοινωνιστές» που ξέχασε η ίδια η κοινωνία

Οι πρωτοπόροι εκείνοι, που μέσα στο σκοτάδι του νεοσύστατου ελληνικού κράτους θέλησαν να ανάψουν το λυχνάρι της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, θεωρούνται συνήθως απλώς οραματιστές. Η επίσημη Ιστορία δίνει περιορισμένη σημασία στους αγώνες τους, αφού απέτυχε να τους αποσιωπήσει. Οι άνθρωποι αυτοί υπήρξαν διανοητές μεγάλου βεληνεκούς. Διακρίθηκαν για την ασυμβίβαστη δράση τους, για την επίμονη προσπάθεια διάδοσης υψηλών ιδανικών κοινωνικής δικαιοσύνης, για την αυτοθυσία τους.

Πληρεξούσιοι της Ιόνιας Βουλής, που ψήφισε την ένωση με την Ελλάδα

Ο Ρόκκος Χοϊδάς πέθανε στη φυλακή το 1890. Είχε καταδικαστεί για εξύβριση του βασιλιά. Παρά το γεγονός ότι ήταν άρρωστος, δεν δέχτηκε να αποφυλακιστεί υπό τον όρο να ζητήσει συγνώμη.

Ο δημοσιογράφος, ποιητής και διεισδυτικός στοχαστής Παναγιώτης Πανάς αυτοκτόνησε το 1896 στο ξενοδοχείο «Ξένων» του Πειραιά, φτωχός, άρρωστος και παραγκωνισμένος.

Το 1907 ο Μαρίνος Αντύπας δολοφονήθηκε στον Πυργετό της Λάρισας από ανθρώπους των τσιφλικάδων.

Αυτοί οι φλογεροί ανατροπείς έφυγαν πικραμένοι από τη ζωή. Οι περισσότεροι πιστεύοντας πως η σποριά τους δεν βρήκε γόνιμο έδαφος σ’ αυτόν τον τόπο. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια που γράφτηκαν στον τάφο του Κεφαλλονίτη Ηλία Ζερβού – Ιακωβάτου, του ηγέτη των Επτανήσιων Ριζοσπαστών:

«Μόχθους πολλούς και πλείστας θυσίας υποστάς υπέρ πατρίδος συνενεγκών, αντί των οποίων μόνον τας αδικίας του κόσμου συλλέξας, κείμαι ενθάδε».

Ριζοσπάστες βουλευτές της Ιόνιας Βουλής: 1) Γ. Λιβαδάς, 2) Στ. Πυλαρινός, 3) Τυπάλδος - Δοτοράτος 4) Ι. Μομφεράτος, 5) Η. Ζερβός - Ιακωβάτος, 6) Ν. Δομενεγίτης, 7) Γ. Τυπάλδος - Ιακωβάτος, 8 ) Α. Καρούσος, 9) Τ. Παϊζης, 10) Φρ. Δομενεγίτης

ΟΡΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Πρεμιέρα το 1849

Ο όρος σοσιαλισμός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα από την «Εφημερίδα της Σμύρνης» στα 1849. Από εκεί τη μετέφερε στο δικό του έντυπο «Νέοι Καιροί», που εκδιδόταν στην Αθήνα, ο γιατρός Παναγιώτης Σοφιανόπουλος (1786-1856), σπουδασμένος στην Ιταλία και τη Γαλλία, αγωνιστής του 1821, στέλεχος του λεγόμενου Γαλλικού Κόμματος του Κωλέττη, θιασώτης της κοινωνικής δημοκρατίας. Ο Σοφιανόπουλος αναδημοσίευσε από την «Εφημερίδα της Σμύρνης» ένα άρθρο για τους σοσιαλιστές Φουριέ και Όουεν.

Το 1858 στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά οι όροι «κομμουνισμός» και «κομμουνιστής», για να χαρακτηρίσουν και να κατηγορήσουν τον Ιωσήφ Μομφεράτο (1816-1888), από τους επικεφαλής του Ριζοσπαστικού Κόμματος, δικηγόρο με σπουδές στην Ιταλία και τη Γαλλία, μέλος της Ιόνιας Βουλής και, στη συνέχεια, της Ελληνικής Εθνοσυνέλευσης, μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.

Ο Μομφεράτος ήταν ο μόνος στην Εθνοσυνέλευση της Αθήνας που κατά τη διαδικασία έγκρισης του νέου Συντάγματος καταψήφισε τη Συνταγματική Μοναρχία. Η συνήθης ονομασία για τους σοσιαλιστές του 19ου αιώνα ήταν «κοινωνιστές». Όταν μεταφράστηκε στα ελληνικά το μανιφέστο του Μαρξ και του Ενγκελς, ο τίτλος του αποδόθηκε ως «Κοινωνιστικό Μανιφέστο».

Ο όρος «Αριστερά» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα πρακτικά του Κοινοβουλίου το 1881, όταν αναδείχτηκαν βουλευτές έξι δηλωμένοι πολέμιοι της μοναρχίας: Ήταν οι Χ. Δουζίνας, Γ. Μαυρομαράς, Α. Πετσάλης, Δ. Ρηγόπουλος, Γ. Φιλάρετος και Τ. Φιλήμων.

Οι στενογράφοι σημείωναν στα πρακτικά τις αντιδράσεις τους σαν «θόρυβο εκ της Αριστεράς» ή «θόρυβο εκ των αριστεριζόντων».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ
Η ίδρυση και η διάσπασή τους

Το Κόμμα των Ριζοσπαστών ήταν ελληνικός πολιτικός φορέας στα Επτάνησα της βρετανικής κατοχής. Ιδρύθηκε το 1848 και διαλύθηκε αμέσως μετά την Ένωση των νησιών με τον εθνικό κορμό, το 1864.

Οι Ριζοσπάστες ξεσήκωσαν τον λαό ενάντια στη Βρετανία και υπέρ της Ένωσης. Έδωσαν μάχες στην Ιόνια Βουλή της Κέρκυρας.

Στις 26 Νοεμβρίου 1850 ο ριζοσπάστης βουλευτής Ιωάννης Δετοράτος – Τυπάλδος σε μια ενθουσιώδη Βουλή πρότεινε το ψήφισμα για την Ένωση. Το ψήφισμα υπέγραψαν και οι Γεράσιμος Λιβαδάς, Ναδάλης Δομενεγίτης, Γεώργιος Τυπάλδος, Φραγκίσκος Δομενεγίτης, Ηλίας Ζερβός – Ιακωβάτος, Ιωσήφ Μομφεράτος, Τηλέμαχος Παΐζης, Ιωάννης Τυπάλδος, Άγγελος Σιγούρος – Δεσύλλας, Στυλιανός Πυλαρινός, Χριστόδουλος Τοφάνης.

Οι Άγγλοι απάντησαν με φυλακίσεις και εξορίες. Δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές εξορίζονται, ο Ηλίας Ζερβός στα Αντικύθηρα και ο Ιωσήφ Μομφεράτος στην Ερεικούσα. Το κόμμα σχεδόν διαλύεται. Τότε στον χώρο των ριζοσπαστών εμφανίστηκε ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, που επιζήτησε μόνο την Ένωση χωρίς κοινωνικές αλλαγές.

Το 1862 ο Ηλίας Ζερβός – Ιακωβάτος, ως πρόεδρος της Ιόνιας Βουλής, ανεβαίνει στο βήμα και προτείνει αναστολή των εθνικών διεκδικήσεων και προώθηση ρυθμίσεων που θα βελτίωναν την κοινωνική θέση των πολιτών. Στο πλευρό του στάθηκαν οι παλιοί ριζοσπάστες.

Ο Λομβάρδος και οι νέοι ριζοσπάστες διαφώνησαν, με αποτέλεσμα να επέλθει η διάσπαση. Διαμορφώθηκαν δύο σχήματα:

Το Κόμμα Αληθινών Ριζοσπαστών, που απέβλεπε στην Ένωση με την Ελλάδα, μαζί με εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Αρχηγοί του ήταν οι Ηλίας Ζερβός – Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφεράτος.

Το Κόμμα των Ενωτικών Ριζοσπαστών, που απέβλεπε απλά στην Ένωση. Αρχηγός του ήταν ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος.

Τον Μάιο του 1864, οι Αληθινοί δεν δέχτηκαν να πάρουν μέρος ούτε στις κυρωτικές διαδικασίες για την ενσωμάτωση των νησιών του Ιονίου ούτε στους πανηγυρισμούς. Προτίμησαν να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους.

ΧΟΪΔΑΣ – ΠΑΝΑΣ – ΑΝΤΥΠΑΣ – ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ
Οι φλογεροί αγωνιστές του νομού Κεφαλληνίας

Στα πρώτα φτερουγίσματα του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, η Επτάνησος, ιδιαίτερα ο νομός της Κεφαλονιάς, έπαιξε ρόλο. Από εκεί κατάγονταν ο Ρόκκος Χοϊδάς, ο Παναγιώτης Πανάς, ο Μαρίνος Αντύπας, ο Πλάτων Δρακούλης.

Ο Ρόκκος Χοϊδάς (1830-1890) υπήρξε διακεκριμένος δικαστικός. Βουλευτής εξελέγη το 1875 και θεωρείται η πλέον μαχητική περίπτωση σοσιαλιστή βουλευτή για την Ελλάδα του 19ου αιώνα.

Το ξεκίνημα της πολιτικής του πορείας σημαδεύτηκε από μια μονομαχία. Σε λαϊκή συγκέντρωση στο Σύνταγμα εναντίον των αυθαιρεσιών του πρωθυπουργού Βούλγαρη (του επιλεγόμενου Τζουμπέ), ο βουλευτής Μεσολογγίου Στάικος έβρισε τους συγκεντρωμένους. Αντέδρασε ο Χοϊδάς και η φιλονικία κατέληξε σε μονομαχία με πιστόλια, κατά την οποία ο φλογερός Κεφαλονίτης τραυματίστηκε στον πνεύμονα.

Ως κοινοβουλευτικός διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα. Αλλά επειδή αρνήθηκε να δώσει τον βουλευτικό όρκο στο όνομα του βασιλιά, απαγορεύτηκε η καταχώριση των αγορεύσεών του στα πρακτικά της Βουλής. Όταν δίνεται ο λόγος στον Χοϊδά, στα πρακτικά αναφέρεται στερεότυπα η φράση: «Όρα παράρτημα». Αλλά στο παράρτημα δεν υπάρχει λέξη.

Μαζί με τον Καλαβρυτινό Αριστείδη Οικονόμου ίδρυσε το Λαϊκό Κόμμα, που διαλύθηκε γρήγορα. Στήριξε τον αναρχικό «Δημοκρατικό Σύλλογο των Πατρών» και τον «Σοσιαλιστικό Σύνδεσμο» του Σταύρου Καλλέργη, Κρητικό Μυλοποταμίτη.

Συνεργάστηκε με τον Κλεάνθη Τριανταφύλλου στο πολιτικό σατιρικό περιοδικό «Ραμπαγάς». Ένα άρθρο του θεωρήθηκε υβριστικό για τα πρόσωπα του βασιλιά Γεωργίου Α και του διαδόχου Κωνσταντίνου, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε δίκη και να καταδικαστεί σε τρίχρονη φυλάκιση. Πέθανε στις φυλακές Χαλκίδας.

Ο Παναγιώτης Πανάς (1832-1894) υπήρξε ένας ρομαντικός σοσιαλιστής, εκδότης της πρώτης σοσιαλιστικής ελληνικής εφημερίδας «Εργάτης» της Κεφαλονιάς. Αυτή ήταν η εφημερίδα, που με την αρθρογραφία της έφερε στη Βουλή τον Χοϊδά, ο οποίος αποτέλεσε πόλο έλξης για μια ομάδα σοσιαλιζόντων βουλευτών, όπως ο Φιλάρετος και ο Φιλήμων.

Ο Μαρίνος Αντύπας (1872-1907) είχε αρκετή τρέλα επάνω του, ώστε τα δύο κορίτσια του να τα βαφτίσει Επανάσταση και Αναρχία.

Όταν κατέβηκε στην Αθήνα για να φοιτήσει στη Νομική ήρθε σε επαφή με τον σοσιαλιστικό κύκλο του Καλλέργη και μυήθηκε στις ιδέες του. Οι σφοδρές επιθέσεις του εναντίον του Θρόνου προκάλεσαν την προσαγωγή του σε δίκη, την καταδίκη του και τον εγκλεισμό του στις φυλακές της Αίγινας.

Επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου εξέδωσε την εφημερίδα «Ανάστασις», που αναγκάστηκε να την κλείσει. Πήρε μέρος στις εκλογές του 1906, αλλά απέτυχε να εκλεγεί, αφού το κατεστημένο Κεφαλονιάς και Ιθάκης συνασπίστηκε εναντίον του.

Στις 8 Μαρτίου του επόμενου χρόνου ο Αντύπας δολοφονήθηκε στον Πυργετό της Θεσσαλίας από τους τσιφλικάδες του κάμπου, που θορυβήθηκαν από το κήρυγμά του για τα δικαιώματα των αγροτών.

Ο Πλάτων Δρακούλης (1858-1942) από την Ιθάκη σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, μπήκε στη δημοσιογραφία, ασχολήθηκε με τα κοινωνικά ζητήματα και τη συγγραφή βιβλίων. Συνδέθηκε με τους εκπροσώπους του σοσιαλιστικού ρεύματος στην Ευρώπη και εξέδωσε το ριζοσπαστικό περιοδικό «Άρδην». Σταθμός στη συγγραφική του δραστηριότητα ήταν το έργο «Το εγχειρίδιον του Εργάτου».

Το 1909 ίδρυσε το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και βουλευτής εξελέγη το 1910, στις εκλογές που αποτέλεσαν θρίαμβο για τον νέο πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο.

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Ο άγνωστος συνομιλητής του Καρλ Μαρξ

Στα νηπιακά βήματα του ελληνικού σοσιαλιστικού κινήματος, κάποιος ή κάποιοι από τους σκαπανείς του είχαν επαφή με τον Κάρολο Μαρξ. Το αναφέρει ο ίδιος ο θεμελιωτής της νέας κοσμοθεωρίας σε άρθρο του στη «Νιου Γιορκ Ντέιλι Τρίμπιουν» το 1854. Διαρκούσε ακόμα ο Κριμαϊκός Πόλεμος και ο αποκλεισμός του Πειραιά και της Αθήνας από αγγλογαλλικά στρατεύματα. Σημειώνει ο Μαρξ:

«Σ ένα γράμμα που στάλθηκε από την Αθήνα στις 29 Αυγούστου, διαβάζουμε ότι το μίσος ενάντια στους ευρωπαϊκούς στρατούς μεγαλώνει και ότι μερικοί Γάλλοι χτυπήθηκαν κιόλας από τον λαό».

Άγνωστο παραμένει ποιος ήταν εκείνος που αλληλογραφούσε με τον Μαρξ.

• Υπάρχει ο Εμμανουήλ Δαούδογλου, που φέρεται να είναι μέλος της Ι Διεθνούς. Αργότερα η σύζυγός του Μαρία θα πάρει μέρος στην Παρισινή Κομμούνα και θα τυφεκιστεί.
• Υπάρχει και ο Ανδρέας Ρηγόπουλος από την Πάτρα, που εκλέχτηκε επανειλημμένα βουλευτής. Στα ταξίδια του στην Ευρώπη είχε γνωρίσει τον Μαρξ.

Το τελευταίο αναφέρεται από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο στο έργο του «Νεοελληνική Ρητορεία».

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’10
Το ΣΕΚΕ και η είσοδος στη Βουλή

Η προϊστορία του ελληνικού σοσιαλιστικού κινήματος σταματά με την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ΣΕΚΕ) στις 17 Νοεμβρίου 1917 στον Πειραιά. Από τους πιο σοβαρούς φορείς, που συνέτειναν στην οικοδόμηση του ΣΕΚΕ, ήταν η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία, η Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης. Η δράση της καλύπτει τη δεκαετία 1908-1918. Συσπείρωσε ανθρώπους διαφορετικής φυλετικής καταγωγής και θρησκείας. Εξέδιδε την εφημερίδα «Αβάντι».

Πήρε μέρος στις εκλογές της 31 Μαϊου 1915. Σ αυτές ψήφισαν και οι περιοχές που μόλις είχαν απελευθερωθεί με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Οι σοσιαλιστές της Θεσσαλονίκης ανέδειξαν δύο βουλευτές, τον δικηγόρο Αριστείδη Σίδερη και τον Ισραηλίτη Αλβέρτο Κουριέλ. Αυτοί θα γίνουν και οι πρώτοι βουλευτές του ΣΕΚΕ. Λίγες μόλις μέρες μετά τη δημιουργία του καινούργιου κόμματος, στη συνεδρίαση της 29 Νοεμβρίου 1918, συζητήθηκε επερώτησή τους εναντίον της επικείμενης Ουκρανικής Εκστρατείας, δηλαδή της ελληνικής στρατιωτικής ενίσχυσης των πολεμικών επιχειρήσεων της Αντάντ εναντίον της νεοσύστατης Σοβιετικής Ρωσίας.

Με τους Μενσεβίκους, τον αντίποδα των Μπολσεβίκων του Λένιν, είχε ταχθεί εκείνη την εποχή ο Γιάννης Πασαλίδης, ο κατοπινός πρόεδρος της ΕΔΑ. Πόντιος στην καταγωγή και εγκατεστημένος στο Σοχού της Νότιας Ρωσίας, δραστηριοποιήθηκε για τη συγκρότηση ανεξάρτητης Ποντιακής Δημοκρατίας.

Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1923 εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης. Είναι ο ιδρυτής του Ελληνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
=====================================================
Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος»   via   http://www.ithacanews.gr

Τα βιογραφικά των υποψηφίων βουλευτών του ΚΚΕ στην εκλογική περιφέρεια Νομού Λευκάδας

Αραβανής Γεράσιμος του Ιωάννη

(Και όχι του Χρήστου, όπως εσφαλμένα αναγράφηκε στον Κυριακάτικο «Ριζοσπάστη» και αναπαράγεται από κάποια Λευκαδίτικα έντυπα).

Αραβανής Γεράσιμος του Ιωάννη, Φαρμακοποιός. Κάτοικος Λευκάδας. Γεννήθηκε στους Καρυώτες Λευκάδας το 1948. Σπούδασε Φαρμακευτική στην Αθήνα, ασκεί το επάγγελμα του φαρμακοποιού στη Λευκάδα και είναι μέλος του Συλλόγου Φαρμακοποιών Λευκάδας – Πρέβεζας. Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά. Είναι μέλος του ΚΚΕ από το 1974, στέλεχος σε διάφορα όργανα του κόμματος και έχει διατελέσει βουλευτής στο νομό Λευκάδας και στη Β’ Πειραιά.

Βρεττός Άγγελος του Γεωργίου

Βρεττός Άγγελος του Γεωργίου. Γεννήθηκε στους Τσουκαλάδες Λευκάδας το 1951. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Είναι παντρεμένος με ένα γιό. Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Μέλος του ΚΚΕ από το 1974. Υπεύθυνος της Γραμματείας της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και Πρόεδρος του Συλλόγου Τσουκαλαδιωτών Αθήνας.

Καββαδά Μαρία, συζ. Θωμά

Καββαδά Μαρία του Γεωργίου. Γεννήθηκε στο Δ.Δ. Σαγιάδας Θεσπρωτίας, κατοικεί στη Λυγιά Λευκάδας. Σπούδασε οικονομικά στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Είναι παντρεμένη με το λογιστή Θωμά Καββαδά και έχει δύο παιδιά. Από το 1983 εργάζεται στο λογιστικό φοροτεχνικό γραφείο που διατηρεί στη Λευκάδα. Είναι μέλος του ΚΚΕ από το 1977 και μέλος της Επιτροπής Ειρήνης.

Νίκες του Ενιαίου Μετώπου σε δύο χωριά της Λευκάδας

Άρθρο της εφημερίδας «Νέος Ριζοσπάστης» (Φύλο του Σαββάτου 17 του Φλεβάρη 1934), που ήταν Όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (Ε.Τ.Κ.Δ.), με ανταπόκριση από τις κοινοτικές εκλογές στη Λευκάδα. Γίνεται και ειδική αναφορά στην τέως κοινότητά μας, του Αλεξάνδρου, όπου καταγγέλλεται η στάση του Ξενοφώντα Βρεττού γιατί «δεν πειθάρχησε στην Κομμ. Οργάνωση και κατέβηκε στις εκλογές με δικό του συνδυασμό για να διασπάσει τους ψήφους του Ενιαίου Μετώπου».

ΛΕΥΚΑΔΑ, 13 του Φλεβάρη. (Του ανταποκριτή μας 1232).__ Οι κοινοτικές εκλογές στο νησί μας διεξήχθηκαν μέσα σε μια εντατική ζύμωση υπέρ του Ενιαίου Μετώπου των Εργατών και Αγροτών. Στην πόλη κυκλοφόρησε το πρόγραμμα του Ενιαίου Μετώπου και κολλήθηκαν αφφίς, που διαβάστηκαν μ’ ενθουσιασμό από τους εργάτες.

Στην πόλη οι ψήφοι του Ενιαίου Μετώπου είχαν μια μικρή αύξηση. Στην Κοινότητα Σφακιωτών βγήκε κόκκινο συμβούλιο. (Στις βουλευτικές εκλογές του Μάρτη πήραμε στους Σφακιώτες μόνο 8 ψήφους).

Στο χωριό Καρυά το Ενιαίο Μέτωπο σε 550 ψηφοφόρους συγκέντρωσε 135 ψήφους, ενώ στις εκλογές του Μάρτη πήρε μόνο 3.

Στο χωριό Εγκλουβή το Ενιαίο Μέτωπο κατάχτησε τις 3 έδρες από τις 5, που υπάρχουν. (Στις εκλογές του Μάρτη πήραμε στην Εγκλουβή 32 ψήφους).

Στον Αλέξαντρο το Ενιαίο Μέτωπο πήρε 15 ψήφους (από 2 του Μάρτη). Θα συγκεντρώναμε την πλειοψηφία αν δουλεύαμε δραστήρια, αν δεν έλειπαν την ημέρα των εκλογών οι υποψήφιοί μας από το χωριό. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ξενοφ. Βρεττός έπαιξε στο χωριό αυτό καθαρά προδοτικό ρόλο. Δεν πειθάρχησε στην Κομμ. Οργάνωση και κατέβηκε στις εκλογές με δικό του συνδυασμό για να διασπάσει τους ψήφους του Ενιαίου Μετώπου.

Τα κόκκινα συμβούλια Σφακιωτών και η πλειοψηφία του συμβουλίου Εγκλουβής πρέπει να βρεθούν στο πόστο τους. Ν’ αγωνιστούν με επαναστατική συνέπεια για την πραγματοποίηση του προγράμματος του Ενιαίου Μετώπου.

Έγινε χθες βράδυ στη Λευκάδα το 35ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή

Πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ στο πάρκο παραλίας της πόλης της Λευκάδας το καθιερωμένο εδώ και 35 χρόνια φεστιβάλ της ΚΝΕ (Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας) και της εφημερίδας της, του «Οδηγητή». Το κεντρικό σύνθημα του φετινού φεστιβάλ ήταν «Σοσιαλισμός: Η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Η νεολαιίστικη γιορτή προσέλκυσε για μια ακόμη φορά όχι μόνο το ενδιαφέρον της νεολαίας του νησιού μας, αλλά και ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας καθώς και επισκεπτών που περνούν ακόμη τις διακοπές τους στον τόπο μας.

Τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ άνοιξε με χαιρετισμό που απηύθυνε εκ μέρους της Ν.Ε. Λευκάδας του ΚΚΕ η Αίγλη Αραβανή. Ακολούθησε θεατρική παράσταση από ερασιτέχνες νεολαίους ηθοποιούς που παρουσίασαν το έργο του Γιώργου Σκούρτη «Απεργία». Ένα θεατρικό έργο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα σε κάποια χώρα της κεντρικής Ευρώπης στο τέλος της δεκαετίας του ’60. Το έργο πραγματεύεται τις απεργιακές κινητοποιήσεις σε ένα εργοστάσιο κατασκευής ελαστικών, που κατέληξαν με την αλληλεγγύη των ντόπιων και ξένων εργατών στην κατάληψη του εργοστασίου.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με την κεντρική ομιλία από τον Τάσο Αντωνίου, γραμματέα του Σ.Π. Βορειοδυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ. Ακολούθησε το μουσικό αφιέρωμα «Οι στίχοι είναι μαχητές» -μια ανθολογία των σημαντικότερων στιγμών της ελληνικής ποίησης- που το συνόδευσε μουσικά το συγκρότημα «Μινόρε» και έκλεισε με λαϊκό-ρεμπέτικο γλέντι από το ίδιο επίσης μουσικό σχήμα. Στο χώρο του φεστιβάλ λειτούργησε Έκθεση Φωτογραφίας και Βιβλίου του εκδοτικού οίκου «Σύγχρονη Εποχή».

Κάντε (διπλό) κλικ για να μεγεθύνετε τις εικόνες…

Όλα είναι έτοιμα για το σημερινό 35o Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στη Λευκάδα

Στήθηκε ήδη η κεντρική εξέδρα στο Πάρκο Παραλίας στην πόλη της Λευκάδας…

…μπήκε και η τελευταία πινελιά στο πανό με το κεντρικό σύνθημα του φετινού 35ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή: «Σοσιαλισμός: Η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει το πρόγραμμα του Φεστιβάλ που αρχίζει στις 20.30, στο Πάρκο Παραλίας, περιλαμβάνει:

• Παρουσίαση του θεατρικού έργου «Απεργία» του Γιώργου Σκούρτη από θεατρική ερασιτεχνική ομάδα
• Ομιλία από τον Τάσο Αντωνίου γραμματέα του Σ.Π. Βορειοδυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ
• «Οι στίχοι είναι μαχητές» – Ανθολογία των σημαντικότερων στιγμών της ελληνικής ποίησης. Το αφιέρωμα θα συνοδεύσει το μουσικό συγκρότημα «Μινόρε»
• Λαϊκό-Ρεμπέτικο γλέντι από το συγκρότημα «Μινόρε»

Στο χώρο του Φεστιβάλ θα λειτουργήσει Έκθεση Φωτογραφίας και Βιβλίου.

Καλή επιτυχία λοιπόν…

Ο αντιστασιακός τύπος της Λευκάδας κατά την περίοδο της Κατοχής και τους πρώτους μήνες μετά την Απελευθέρωση

Έπεσαν πρόσφατα στα χέρια μας σε φωτοτυπίες κάποια φύλλα από τον αντιστασιακό τύπο της Λευκάδας κατά την περίοδο της ιταλικής και γερμανικής κατοχής. Επίσης κάποια άλλα που κυκλοφόρησαν τους πρώτους μήνες μετά την απελευθέρωση και την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Δεν ξέρω που φυλάσσονται τα πρωτότυπα. Η ανελέητη τρομοκρατία που ακολούθησε την ήττα του λαϊκού κινήματος δεν άφησε περιθώρια, όπως φαίνεται, να διασωθούν πολλά φύλλα. Οι εφημερίδες που κυκλοφορούσαν ήταν φυσικά παράνομες και έβγαιναν πολυγραφημένες ή χειρόγραφες με εξαίρεση τα φύλλα που κυκλοφόρησαν για κάποιους μήνες νόμιμα και σε έντυπη μορφή μετά την απελευθέρωση και την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας (12 Φλεβάρη 1945).

Αρκετές πληροφορίες για τις «Εφημερίδες της Κατοχής» στη Λευκάδα θα βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο του Πανταζή Κοντομίχη, «Ο τύπος της Λευκάδας», Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2003, Σελ. 163-181.

Παραθέτουμε ενδεικτικά κάποια φύλλα από τον παράνομο αντιστασιακό τύπο της Λευκάδας αρχίζοντας από τον κομματικό τύπο (τοπικές εφημερίδες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας) και συνεχίζοντας με τον ΕΑΜίτικο (εφημερίδες του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου) και τον ΕΠΟΝίτικο (εφημερίδες της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νεολαίας) τύπο.

Η «Σπίθα» ήταν όργανο της τοπικής οργάνωσης του κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδας. Όπως αναφέρει ο Πανταζής Κοντομίχης στο προαναφερόμενο βιβλίο του «πρωτοκυκλοφόρησε το 1941 χειρόγραφη ή δακτυλογραφημένη» και ακόμη ότι «συντασσόταν αρχικά στην περιοχή Λυγιάς-Κατούνας και κατόπιν στην Καρυά-Εγκλουβή». Παραθέτουμε τα δύο δακτυλογραφημένα φύλλα της «Σπίθας» που φαίνεται να έχουν διασωθεί.

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθήτε
ΣΠΙΘΑ
15/ΘΗΜΕΡΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΠΕΡ/ΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛ.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΝΕΑ – ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 7 – ΧΡΟΝΟΣ 1ος – 15 ΝΟΕΜΒΡΗ 1943 – ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ 500

ΣΠΙΘΑ
Όργανο του γραφείου Λευκάδας της Π.Ε. Βάλτου-Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΚΚΕ
Αριθμ. φύλλου Ι – Τιμή φύλλου 10000 – 18 Μάρτη 1944

Η πιο κάτω επίσης κομματική εφημερίδα «Ο Λυτρωμός» φαίνεται να κυκλοφορούσε παράλληλα με την «Σπίθα». Ήταν όργανο της περιφερειακής επιτροπής Ξηρομέρου-Λευκάδας-Βάλτου του ΚΚΕ.

Ο Λυτρωμός
ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-ΛΕΥΚΑΔΑΣ-ΒΑΛΤΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΧΡΟΝΟΣ Α’ – ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 1 – ΧΡΟΝΟΣ 1ος – 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1943 – ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΧ 1000

Το «Εθνικό Ξύπνημα» ήταν όργανο της Περιφερειακής Επιτροπής του ΕΑΜ Λευκάδας και πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη του 1941. Στο πιο κάτω δακτυλογραφημένο δισέλιδο φύλλο που σώζεται υπάρχει η ένδειξη «Άγιος Πέτρος» που δείχνει ότι προοριζόταν για την εκεί τοπική οργάνωση του ΕΑΜ. Ο Κοντομίχης αναφέρει ότι «σε κάθε περιοχή υπήρχε ένας υπεύθυνος του ΕΑΜ, που παραλάμβανε ένα φύλλο σταλμένο από την πόλη και το έβγανε με καρμπόν σε τόσα αντίγραφα, όσα και τα χωριά της περιοχής».

ΕΘΝΙΚΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Όργανο της Περιφερειακής Επιτροπής του ΕΑΜ Λευκάδας
Αριθ. Φύλ. 62 – Χρόνος 3ος – 2 Δεκέμβρη (;) 1943 – Τιμή φύλλου Δρχ. 200

Τα «Καθημερινά Νέα» κυκλοφόρησαν νόμιμα και έντυπα -Τύποις Τσιρίμπαση, όπως αναγράφεται- ως ειδησεογραφικό όργανο του ΕΑΜ Λευκάδας για λίγο χρονικό διάστημα, τόσο όσο το επέτρεψε το όργιο της τρομοκρατίας που ακολούθησε. Στο φύλλο που σώζεται καλωσορίζεται ο ερχομός της Εθνοφυλακής στο νησί της Λευκάδας -ποιος να ‘ξερε τότε τι θα ακολουθήσει- και τονίζεται ότι «… Εκείνο που απαιτεί ο βασανισμένος μα αδούλωτος λαός της πολύπαθης Λευκάδας είναι να τηρηθεί πιστά η συμφωνία της Βάρκιζας…» (Ο τονισμός είναι δικός μου).

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ
ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ Ε.Ε. Ε.Α.Μ. ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Λευκάδα τη 22-3-45

Ο «Λαϊκός Αγώνας» που βγήκε μετά την απελευθέρωση του νησιού από τους Γερμανούς ήταν εβδομαδιαίο όργανο της τοπικής Νομαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ. Η κυκλοφορία της εφημερίδας «καλύπτει όλο σχεδόν το 1945 και το μεγαλύτερο μέρος του 1946, οπότε μπήκε η αστυνομία στο τυπογραφείο Λάζαρη, όπου τυπωνόταν η εφημερίδα, και το κατέστρεψε στην κυριολεξία…» αναφέρει ο Κοντομίχης. Αντιγράφουμε από το παρακάτω φύλλο και από το κύριο άρθρο με τίτλο «Που τραβάμε»: «… Ελεύθεροι κυκλοφορούν γνωστοί εγκληματίες πολέμου στην πόλη και στην ύπαιθρο. Εκεί μάλιστα μ’ όλη την προδοτική τους πανοπλία. Ενώ ο Γιαννούλης αναγκάζεται να κρύβεται από χωριό σε χωριό. Δεν τολμάει να εμφανιστεί. Γιατί σκότωσε δεκάδες Γερμανούς-Ιταλούς και εθνοπροδότες. Κι η αντίδραση απειλεί: Σήμερα – αύριο θ’ αρχίσουν οι συλλήψεις. Γιατί; «Γιατί είστε εαμίτες». Κι’ ο λαός; Είναι ο μόνος που δε λογαριάζεται. Και κατάπληχτος, αγαναχτισμένος, εξοργισμένος με οδύνη και σπαραγμό ψυχής, ο καταματωμένος λαός της Λευκάδας, παρακολουθεί την εξέλιξη της εσωτερικής κατάστασης. Κι’ αναρωτιέται ο λαός: Που τραβάμε; που μας οδηγούν; …» (Ο τονισμός είναι δικός μου).

Θάνατος στο φασισμό – Λευτεριά στο Λαό
ΛΑΪΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Ε.Α.Μ. ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Χρόνος Α’ | Αριθ. φυλ. 2 | Το φύλλο δραχμές 20 | Υπ. για την ύλη ΒΑΓΓ. ΛΕΚΑΤΣΑΣ | Λευκάδα 21 Απριλίου 1945

Η «Νεανική Φλόγα» ήταν το δεκαπενθήμερο όργανο του τοπικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νεολαίας). Στην αρχή έβγαινε χειρόγραφη, μετά δακτυλογραφημένη και μετά την Απελευθέρωση έντυπη. «Το πρώτο φύλλο βγήκε χειρόγραφο το Μάη του 1943 (ως «όργανο της Νέας Γενιάς»)… Αργότερα με την ίδρυση της ΕΠΟΝ, έγινε όργανο της «Ν.Ε.» της οργάνωσης αυτής. Την επιμέλεια και το τύπωμα είχε Συντακτική Επιτροπή από τους Νίκο Κ. Κατηφόρη, Τάκη Κόγκα και Πέτρο Αργύρη…», γράφει ο Πανταζής Κοντομίχης.

Από τη «Νεανική Φλόγα» σώζονται κάμποσα φύλλα, τα πρωτότυπα των οποίων πρέπει να βρίσκονται στην Χαραμόγλειο Ειδική Λευκαδιακή Βιβλιοθήκη.

ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ
Όργανο της Νέας Γενιάς | Βγαίνει κάθε 15 μέρες
Χρόνος 1ος | Αριθ. φυλ. 4| Τιμή φύλλου δρ. 100 | 1η Ιούλη 1943

ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΥΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ
ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ – ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1 – 2 ΓΕΝΑΡΗ 1944 – ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΧ. 1000

Όλοι κι όλες στον αγώνα για τη λευτεριά, την ανεξ/σία, τη Δημοκρατία
ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΟΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΡΙΤΗ – ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 2 – 1 ΜΑΡΤΗ 1945 – ΤΙΜΗ ΔΡΑΧΜΕΣ 20

Στο πιο κάτω φύλλο της «Νεανικής Φλόγας» (25 Απρίλη 1945) στη δεύτερη σελίδα και στην στήλη «ΕΠΟΝΙΤΙΚΗ ΖΩΗ» διαβάσαμε και το εξής για το χωριό μας, τη Νικιάνα Λευκάδας:

«–Εξωραϊσμός. Στα Λαζαράτα και στη Νικιάνα οι επονίτες καθαρίσανε τη βρύση του χωριού τους. Αλλού οι επονίτες επιδιορθώσανε δρόμους. Ο κόσμος ικανοποιείται βαθύτατα από τα έργα της επονίτικης νέας γενιάς που γίνεται έτσι πρωτοπόρα εκπολιτιστική δύναμη του χωριού. Τα επονίτικα συνεργεία με το τραγούδι και το γέλιο πρέπει να δουλέψουν μ’ ενθουσιασμό και να φροντίσουν για τον εξωραϊσμό και την καθαριότητα των χωριών…».

ΝΕΟΙ και ΝΕΕΣ: Τα πάντα για τη συντριβή του φασισμού, Τα Πάντα για τη Δημοκρ. αναγέννηση της Ελλάδας μας
ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ
15)ΘΗΜΕΡΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΟΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΡΙΤΗ – ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 5 – 25 ΑΠΡΙΛΗ 1945 – ΤΙΜΗ ΔΡΑΧΜΕΣ 20

Κάντε (διπλό) κλικ για να μεγεθύνετε τις εικόνες…

Στις 29 Αυγούστου στο Πάρκο Παραλίας Λευκάδας το Φεστιβάλ της ΚΝΕ

Η ΚΝΕ (Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας) Λευκάδας διοργανώνει το καθιερωμένο φεστιβάλ στο πλαίσιο της διοργάνωσης του 35ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας

το Σάββατο 29 Αυγούστου 2009,
στο Πάρκο Παραλίας στη Λευκάδα

Το φετινό σύνθημα του 35ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι «Σοσιαλισμός: Η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει:

• Ομιλία από μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ
• Εκδήλωση «Οι στίχοι είναι μαχητές» – Ανθολογία των σημαντικότερων στιγμών της ελληνικής ποίησης
• Θεατρική παράσταση «Απεργία» του Γιώργου Σκούρτη
• Αφιέρωμα στην μελοποιημένη ποίηση Ελλήνων ποιητών

Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΚΚΕ: Ο αντικομμουνισμός δε θα περάσει

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Ο αντικομμουνισμός δε θα περάσει

Οι ιμπεριαλιστές δε χώνεψαν
ποτέ την ήττα τους

Καταδικάστε το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, που εγκρίθηκε την Πέμπτη 2 Απρίλη 2009 από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, βάσει του οποίου καθιερώνεται η 23η Αυγούστου «ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων και να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία».

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ
24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Εργαζόμενοι εργαζόμενες, νέοι και νέοι , Λευκαδίτισσες και Λευκαδίτες

Η ΕΕ, με τις ψήφους εκπροσώπων από τις πολιτικές πτέρυγες των συντηρητικών, των σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων, αποφάσισε τον περασμένο Απρίλη να καθιερώσει την 23η του Αυγούστου ως «μέρα μνήμης» για τα θύματα όλων των «ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων».

Η συγκεκριμένη απόφαση έρχεται ως επιστέγασμα της επίμονης προσπάθειας που καταβάλλουν εδώ και χρόνια η ΕΕ και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί να ξαναγράψουν την Ιστορία και να κατοχυρώσουν στη συνείδηση των εργαζόμενων και του λαού την εξίσωση του Σοσιαλισμού με το ναζισμό.

Να ταυτίσουν δηλαδή το πιο προοδευτικό κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που οικοδόμησε η εργατική τάξη, με το πιο αντιδραστικό, δολοφονικό, ιμπεριαλιστικό και λαομίσητο καθεστώς του φασισμού.

Η επιχείρηση ξαναγράψιματος της Ιστορίας έτσι που να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε δεν είναι τυχαία, ούτε προέκυψε από σύμπτωση.

Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης εκδηλώνονται οι αντιφάσεις του εκμεταλλευτικού συστήματος και προβάλλει η άγρια απάνθρωπη φύση του και το ταυτόχρονο σάπισμά του.

Αυτή η κατάσταση δημιουργεί δυνατότητες αμφισβήτησης του συστήματος της εκμετάλλευσης από τους εργαζόμενους.

Αυτό είναι που φοβούνται το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του.

Αντεπίθεση – σύγκρουση
με την αντιλαϊκή πολιτική

Ό,τι και αν κάνουν οι ιμπεριαλιστές, η αστική τάξη και τα κόμματά τους στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, δεν μπορούν με ψέματα να ξαναγράψουν την ιστορία. ‘Οταν στις σοσιαλιστικές χώρες η εργατική τάξη με την εξουσία της οικοδομούσε το σοσιαλισμό, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στις χώρες του καπιταλισμού η αστική τάξη με την εξουσία της και τότε και σήμερα οδηγούν σε φτώχεια, πείνα, δυστυχία, πολέμους, καταπίεση, κατατρεγμούς, ξεριζωμούς και μετανάστευση ολόκληρους λαούς.

Η ιστορία έχει γραφτεί με τις θυσίες και το αίμα εκατομμυρίων κομμουνιστών και αγωνιστών ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Κανένα μαύρο αντικομμουνιστικό μέτωπο δεν μπορεί να σβήσει την τεράστια προσφορά του Σοσιαλισμού, της ΕΣΣΔ, του Κόκκινου Στρατού που με εκατομμύρια νεκρούς τσάκισαν το φασισμό και το ναζισμό στην Ευρώπη.

Δεν πρόκειται ο λαός να ξεχάσει το ΚΚΕ που με τον ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, μαζί με χιλιάδες αγωνιστές νίκησαν το φασισμό στην Ελλάδα και πολέμησαν τους Άγγλους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές το Δεκέμβρη του ’44 και με το Δημοκρατικό Στρατό μετέπειτα.

Οι Λευκαδίτες δεν θα ξεχάσουν τους εκατοντάδες νεκρούς κομμουνιστές της κατοχής και του εμφυλίου, δεν σβήνουν από την μνήμη τους τα κρεμασμένα κεφάλια στο «πεντοφάναρο» σ’ αυτή την πλατεία.

Δεν μπορούν να διαγράψουν από την ιστορία τους διακόσιους κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή και χιλιάδες άλλους, σε όλη την Ελλάδα.

Δεν μπορούν να κουκουλώσουν ότι οι συνεργάτες των Γερμανών, η μεταξική φασιστική δικτατορία παρέδωσαν εκατοντάδες εξόριστους και φυλακισμένους κομμουνιστές στους κατακτητές και τον Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη στους Γερμανούς φασίστες, που τον έκλεισαν στο στρατόπεδο θανάτου του Νταχάου.

Σήμερα η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι μικροί ΕΒΕ, ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας με το ΚΚΕ, να δώσουν αποφασιστική απάντηση στον αντικομμουνισμό και τους φορείς του, γιατί αποτελούν προάγγελο γενικότερων αντιλαϊκών επιθέσεων.

Ο μόνος δρόμος για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι ο δρόμος του αγώνα, της αντεπίθεσης, της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Για την απόκρουση της επίθεσης στα δικαιώματά τους, για να μη φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στην πλάτη της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς. Με αντιμονοπωλιακή – αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση, με ισχυρό ΚΚΕ χαράζουμε τον άλλο δρόμο ανάπτυξης για τη λαϊκή εξουσία.

Το ΚΚΕ ούτε έκανε ούτε πρόκειται να κάνει δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό και την αστική τάξη. Δεν είναι ανίκητοι οι ιμπεριαλιστές. Να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Όχι στη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια.

Δύναμή μας είναι η αλληλεγγύη στην πάλη των λαών, ο προλεταριακός διεθνισμός.

Καλούμε το λαό και τη νεολαία σε πανστρατιά λαϊκής αντεπίθεσης σήμερα και μέχρι τη νίκη.

Λευκάδα 19/8/2009

Ανταπόκριση από το… Γράμμο

Γέμισε νιάτα ο Γράμμος, η αετοφωλιά του Δημοκρατικού Στρατού… Με την κεντρική εκδήλωση στη Λυκόραχη, στο μνημείο που στήθηκε για να θυμίζει τον τιτάνιο αγώνα των μαχητών και των μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ολοκληρώθηκε χθες το 18ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Γράμμο. Στη χθεσινή εκδήλωση στη Λυκόραχη που περιλάμβανε καλλιτεχνικό και μουσικό πρόγραμμα, μίλησε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Χαιρετισμό απηύθυνε εκπρόσωπος της ΕΔΟΝ (Ενιαία Δημοκρατική Οργάνωση Νεολαίας – Κύπρος). Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκε και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Διακρίναμε επίσης τον γραμματέα της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Πρωτούλη καθώς και τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Αρβανιτάκη και Λουίζα Ράζου.

Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λευκάδας της ΚΝΕ και η Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΚΚΕ, πήραν μέρος, όπως προαναγγείλαμε, στις φετινές εκδηλώσεις στο Γράμμο.

Για να δείτε κάποια εικόνα σε μεγέθυνση, κάντε κλικ πάνω στην εικόνα και μετά κάντε ξανά κλικ στην εικόνα που θα εμφανιστεί…

Η ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ συμμετέχει στις φετινές εκδηλώσεις στη Λυκόραχη Γράμμου…

…αποτίοντας φόρο τιμής στους ηρωϊκούς μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ (Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας) και δρομολογεί λεωφορείο την Κυριακή 12 Ιούλη 2009 που θα αναχωρήσει στις 7.00 το πρωί από την παραλία Λευκάδας.

Σε κεντρική εκδήλωση στη Λυκόραχη, στις 11.00 το πρωί,  θα μιλήσει ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κλείνοντας έτσι το 18_o Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που γίνεται φέτος στο Νεστόριο.

Το επιβλητικό και λιτό συνάμα μνημείο του ΔΣΕ στο Γράμμο, πιο πάνω από τη Λυκόραχη. Στη βάση του έχει τοποθετηθεί ένα παλιό πυροβόλο του Δημοκρατικού Στρατού που βρέθηκε εκεί και είχε χρησιμοποιηθεί στις μάχες του Γράμμου.

Πολυβολείο του ΔΣΕ πίσω από το μνημείο μετά την ανακατασκευή του στη θέση όπου βρισκόταν παλιά.

To παράρτημα της ΠΕΑΕΑ Λευκάδας συμμετέχει στο γιορτασμό της 65ης επετείου της Μάχης της Αμφιλοχίας

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το τοπικό παράρτημα Λευκάδας της ΠΕΑΕΑ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης), όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τιμά την 65η επέτειο της διήμερης μεγάλης μάχης της VIII Μεραρχίας του ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) κατά των Γερμανών και συμμετέχει στις εκδηλώσεις που διοργανώνονται την Κυριακή 5 Ιουλίου 2009 και ώρα 9.30 π.μ. στην Αμφιλοχία.

Ο συγχωριανός μας Βαγγέλης Μανωλίτσης κατά την κατάθεση στεφάνου εκ μέρους του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Λευκάδας στον περισυνό γιορτασμό

Η αναχώρηση λεωφορείου για την Αμφιλοχία θα γίνει την Κυριακή 5 Ιουλίου 2009 στις 8.15 το πρωί από την παραλία της Λευκάδας.

Η διακήρυξη-κάλεσμα του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Λευκάδας έχει ως εξής:

«Πέρασαν 65 χρόνια από τη μέρα (12 – 13 Ιούλη 1944) που ο Ε.Λ.Α.Σ. έδωσε στην Αμφιλοχία μια από τις μεγαλύτερες τακτικές μάχες κατά του Γερμανικού φασισμού και των συνεργατών του.

Φέτος η επέτειος του γιορτασμού της Μάχης της Αμφιλοχίας είναι αφιερωμένη στην Τρίχρονη Εποποιία και Πολιτική Προσφυγιά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946-1949).

Τιμάμε φέτος τους 17 νεκρούς του Δ.Σ.Ε. στη δεύτερη μάχη της Αμφιλοχίας που έγινε στις 1/7/1948.

Ο αγώνας του Δ.Σ.Ε. συνεχίζει πολλούς να εμπνέει και άλλους να προκαλεί. Η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της έχουν εξαπολύσει τόνους συκοφαντίας εναντίον του. Η δράση του Δ.Σ.Ε. αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα του 20ου αιώνα.

Ο αγώνας του ήταν αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός, το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο κίνδυνο μέχρι σήμερα για την ανατροπή του.

Ο ένοπλος αγώνας του Δ.Σ.Ε. απόπνεε μόνο δίκιο και ηθική γιατί τέτοιος είναι αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ. Ήταν φυσικά η συνέχεια του ΕΛΑΣίτικου αγώνα 1942-1945.

Το λαϊκό κίνημα εκείνων των χρόνων μπροστά στο δίλημμα υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση, διάλεξε το δεύτερο. Οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση ταιριάζει και στο σύγχρονο αγωνιστικό λαϊκό κίνημα κόντρα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ανελέητη εκμετάλλευση της Νέας Τάξης πραγμάτων στις μέρες μας.

Είναι φανερό ότι όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση στις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης τόσο θα εντείνεται ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη της ιστορίας, η αναβίωση του ρατσισμού και του εθνικισμού, η επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Για να βάλουμε φραγμό στα παραπάνω η μόνη διέξοδος για το λαό είναι Ισχυρό ΚΚΕ για Λαϊκή Οικονομία και Λαϊκή Εξουσία.

Καλούμε κάθε πολίτη να πάρει μέρος στις εκδηλώσεις που θα αρχίσουν το Σάββατο 4 Ιούλη και ώρα 8.30 το βράδυ και θα συνεχιστούν την Κυριακή 5 Ιούλη και ώρα 9.30 το πρωί στην κεντρική πλατεία της Αμφιλοχίας».

Τα ανόματα των μαχητών του ΕΛΑΣ που έπεσαν στη μάχη της Αμφιλοχίας ανάντια στους Γερμανούς κατακτητές στις 12-13 Ιούλη 1944

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ώρα 20.30 μ.μ.: Το τοπικό παράρτημα Αμφιλοχίας της ΠΕΑΕΑ διοργανώνει Έκθεση βιβλίου και Αφίσας της Εθνικής Αντίστασης και του Δ.Σ.Ε (Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας).

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ώρα 9.30 π.μ.: Άφιξη παραρτημάτων
Ώρα 9.35 π.μ.: Άφιξη επισήμων
Ώρα 9.40 π.μ.: Άνοιγμα της εκδήλωσης
Ώρα 10.00 π.μ.: Προσκλητήριο νεκρών
Ώρα 10.10 π.μ.: Χαιρετισμοί
Ώρα 10.25 π.μ.: Ομιλία από μέλος του ΚΣ της ΠΕΑΕΑ
Ώρα 10.45 π.μ.: Έγκριση ψηφίσματος
Ώρα 10.50 π.μ.: Κατάθεση στεφάνων
Ώρα 11.10 π.μ.: Εθνικός Ύμνος – τέλος της συγκέντρωσης

Οι 17 νεκροί του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που έπεσαν στη δεύτερη μάχη της Αμφιλοχίας την 01.07.1948 και των οποίων η μνήμη τιμάται φέτος

Να σημειώσουμε τέλος ότι στη μάχη της Αμφιλοχίας το καλοκαίρι του 1944 πήρε ενεργό μέρος και το 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ στο οποίο είχαν καταφύγει ως αντάρτες στο μόνιμο ΕΛΑΣ και πολλοί Λευκαδίτες. Διοικητής μάλιστα Λόχου του ΙΙΙ Τάγματος του 2/39 Συντάγματος (της VII Ταξιαρχίας) ήταν ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Λευκάδας Πάνος Γιαννούλης. Ήταν το Τάγμα εκείνο, που ενισχυμένο με ένα λόχο του I Τάγματος, είχε διαταχθεί τότε να ενεργήσει μέσα στην πόλη της Αμφιλοχίας και να την καταλάβει.

Μαχητικό και δυναμικό ήταν το χθεσινό συλλαλητήριο στο νησί της Κέρκυρας

Μαζικό και δυναμικό παρών έδωσαν χθες το μεσημέρι στο συλλαλητήριο στην πλατεία Σαρόκο της Κέρκυρας και στην πορεία που ακολούθησε στους δρόμους της πόλης οι Επιτροπές Ειρήνης Βορειοδυτικής Ελλάδας και άλλοι φορείς της περιοχής, διαδηλώνοντας την αντίδρασή τους στην υπουργική σύνοδο του ΟΑΣΑ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) και στη σύγκληση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας που έγιναν στο νησί.

Στο συλλαλητήριο και την πορεία που ακολούθησε πήραν μέρος τα τοπικά παραρτήματα της ΕΕΔΥΕ (Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη) στην Βορειοδυτική Ελλάδα, μεταξύ αυτών και αυτό της Λευκάδας, ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας που είχε αποφασίσει 24ωρη απεργία διεκδικώντας την υπογραφή τοπικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κέρκυρας, το Σωματείο Οικοδόμων Κέρκυρας, το ΠΑΜΕ και άλλοι φορείς της περιοχής.

Παραθέτουμε κάποιες φωτογραφίες από το συλλαλητήριο και την πορεία των φιλειρηνικών δυνάμεων στους δρόμους της πόλης.

Παρά τις συκοφαντίες των τσορμπατζήδων Εγκλουβής επέτυχε στις κοινοτικές εκλογές ο Κομμουνιστικός Συνδυασμός

Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 11 Αυγούστου 1929 στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης». Αφορά στις δημοτικές εκλογές που είχαν γίνει πανελληνίως μια βδομάδα νωρίτερα, στις 4 Αυγούστου 1929, και στην εκλογική επιτυχία του «Εργατοαγροτικού Συνδέσμου» στο χωριό Εγκλουβή Λευκάδας, που είχε ως αποτέλεσμα να εκλεγεί, πριν από 80 περίπου χρόνια, ένα από τα πρώτα «κόκκινα» κοινοτικά συμβούλια στην Ελλάδα. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την επιτυχία του Κομμουνιστικού Κόμματος φαίνεται να έπαιξε η ύπαρξη κομματικής οργάνωσης στο χωριό και η δραστηριοποίησή της στην πρωτοπόρα για την εποχή εκείνη Αγροτική Ένωση Εγκλουβής, που ήταν μαζί με αυτές του Μεταλλικού και των Αμπελακίων από τις τρεις καλύτερες ενώσεις της χώρας μας.

Και μετά την περίοδο του Μεσοπολέμου το χωριό της Εγκλουβής πρωταγωνίστησε σ’ όλα τα κοινωνικά δρώμενα στο νησί της Λευκάδας με αποκορύφωμα τη μαζική συμμετοχή των κατοίκων του στην ΕΑΜική Aντίσταση που είχε σαν αποτέλεσμα να υποστεί και τις μεγαλύτερες καταστροφές σε έμψυχο και άψυχο υλικό – γύρω στα 90 σπίτια κάηκαν από τους «οπλαρχηγούς» συνεργάτες των Γερμανών μετά την μάχη στο Λαϊνάκι.

Μετά τόσα χρόνια και σήμερα το χωριό παραμένει «κόκκινο», αρκεί να αναφέρουμε ότι τα ποσοστά του κομμουνιστικού κόμματος στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, ευρωεκλογές 2004, βουλευτικές 2007 και ευρωεκλογές 2009, ήταν 42,58%, 31,34% και 35,00% αντίστοιχα.

Οι τσορμπατζήδες που αναφέρονται στο άρθρο είναι οι προύχοντες του χωριού (τσορμπατζής ο, προύχοντας· τουρκ. corbaci – Ν. Π. Ανδριώτη, ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Θεσσαλονίκη 1983).

ΕΓΚΛΟΥΒΗ (Λευκάδος)
Αύγουστος (1929)
(Του ανταποκριτού μας)

Καθώς γράψαμε και σ’ άλλη μας ανταπόκριση, ο συνδυασμός της εργατοαγροτικής παράταξης απετελέσθη από τον σ. Σπυρ. Κούρτην γραμματέα Αγρ. Έν. Εγκλουβής, από τον πρόεδρο αυτής και τρεις άλλους φτωχούς αγρότες. Μόλις οι τσορμπατζήδες είδαν τον συνδυασμό κατάλαβαν ότι εάν επιτύχη ο συνδυασμός της εργατοαγροτικής παράταξης θα ρίξει όλα τα φορολογικά βάρη απάνω τους και θ’ αγωνισθεί για τα συμφέροντα της αγροτιάς. Αμέσως κατήρτησαν συνδυασμό από τους μεγαλύτερους προύχοντες του χωριού μας και δεν άφησαν συκοφαντία που να μην ρίξουν εναντίον του εργατοαγροτικού συνδυασμού. Εξαιρετικώς η λύσσα εστρέφετο εναντίον του σ. Κούρτη ότι δεν διοίκησε καλά την «Αγροτική Ένωση», ότι κατεχράσθη τα χρήματά της, ότι είνε κομμουνιστής και κάνει εράνους υπέρ των εξορίστων και γενικά δεν άφησαν καμμιά ατιμία και συκοφαντία που να μην είπαν εναντίον του. Και βέβαια έχουν δίκηο να λέγουν ότι η Αγροτική Ένωση δεν «διοικήθη» καλά διότι επέτυχε να πάρουν οι εργάτες γης δρχ. 50 μετ’ εξόδων ημερησίως, γιατί αντέδρασε εναντίον του συμβουλίου για να μη φκιάσει πηγάδι να δικαιολογήσουν το ποσό των 40 χιλ. δραχμών, το οποίον διατέθη παρά του ταμείου Κοινωφελών Έργων για την ύδρευση της κοινότητας. Πρέπει να μάθουν οι άτιμοι συκοφάντες ότι οι κομμουνιστές δεν είναι καταχραστές. Ο μπάτσος τον οποίο σας έδωσε ο σ. Σπυρ. Κούρτης και σας βούλωσε το στόμα όταν κατά τις 20 Ιουλίου ηύρε ένα χρηματοφυλάκιο και αμέσως το διακήρυξε και το επέστρεψε φτάνει για να δείξει τη διαγωγή των κομμουνιστών. Αλλά ας σημειωθή ότι και ο εργατοαγροτικός συνδυασμός απήντησε στις συκοφαντίες των τσορμπατζήδων αυτών. Με προκηρύξεις ξεσκέπασε τους κυρίους αυτούς στα διάφορα αξιώματα που τους είχαν εμπιστευθεί, όπως οι σχολικές επιτροπές, τα σκάνδαλα που έγιναν κατά την απαλλοτρίωση της μονής Ασωμάτων κ.λ.π.

Και έτσι βλέπαμε όσο πλησιάζανε οι μέρες της εκλογής τόσο να εντείνεται και να οξύνεται ο εκλογικός αγώνας μεταξύ των προυχόντων και των φτωχών αγροτών.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Και ας έλθουμε τώρα στην ημέρα των εκλογών. Όλοι οι υποψήφιοι του εργατοαγροτικού συνδυασμού και σύντροφοι αγρότες άρχισαν επεξηγώντας τον κίνδυνο τον οποίο διέτρεχον οι φτωχοί αγρότες εάν επιτύχει ο συνδυασμός των προυχόντων. Οι δε αστοί υποψήφιοι μέχρι τις 12 το μεσημέρι δεν έκαναν και μεγάλη ενέργεια ελπίζοντας ότι οι φτωχοί αγρότες θα τους ψηφίσουν. Αλλά όταν είδαν ότι από τους 60 ψηφοφόρους που είχαν ψηφίσει μέχρι τις 12 πολλοί λίγοι τους είχαν ψηφίσει, άρχισαν ενεργούντες με πείσμα.

Για να γράψουμε τα κωμικά που συνέβησαν την ημέραν αυτήν και πως γελούσαν οι φτωχοί αγρότες τους κυρίους αυτούς, ότι τάχα τους ψηφίζουν, πρέπει να απασχολήσουμε πολλές στήλες του «Ριζοσπάστη». Δεν μπορούμε να μην γράψουμε όμως τις θυσίες ενός συντρόφου. Ο σ. αυτός είχε στον συνδυασμό των προυχόντων το γαμβρό του και εξάδελφό του, αλλ’ όμως ψήφισε τον εργατοαγροτικό συνδυασμό. Αυτό θα πη ότι οι σύντροφοι αγρότες είνε αποφασισμένοι να χτυπήσουν οποιονδήποτε εκμεταλλευτή, έστω και πατέρας των αν είνε αυτός.

Τ’ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Και ας δούμε τώρα τ’ αποτελέσματα και τι συνέβη κατά τη διαλογή. Μόλις άρχισε η διαλογή όλοι οι υποψήφιοι και του μεν και του δε συνδυασμού είνε μέσα στο τμήμα καθώς και πολλοί άλλοι. Επίσης πλέον από 150 αγρότες, όλοι σχεδόν νέοι, περιμένουν έξω από το εκλογικό τμήμα μέχρι τις 12 όταν είχαν δοθεί τ’ αποτελέσματα. Μόλις εμέτρησαν 130 ψηφοδέλτια οι υποψήφιοι του συνδυασμού των προυχόντων άρχισαν να αποχωρούν όλοι από το τμήμα καθώς και οι λοιποί υποστηρίζοντες αυτούς, προβλέποντας την παταγώδη αποτυχία τους. Έτσι μετα την τελειωτική διαλογή των ψηφοδελτίων ανακοίνωσε ένας φτωχός αγρότης τ’ αποτελέσματα στους περιμένοντας έξω αγρότες. Τότε το τι γίνεται δεν περιγράφεται. Ουρανομήκεις ζητωκραυγές υπέρ του εργατοαγροτικού συνδυασμού και του Κομμουνιστικού Κόμματος.

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Ξεκινώντας οι αγρότες από το τμήμα μεταβαίνουν εν σώματι στην κεντρική πλατεία του χωριού μας. Πολλοί έχουν τενεκέδες του πετρελαίου και τους χτυπούν, άλλοι ζητωκραυγάζουν διαρκώς και μόλις γίνεται σχετική ησυχία οι υποψήφιοι του εργατοαγροτικού συνδυασμού είπαν μερικά για την επιτυχία και τελειώνουν μ’ ένα «ζήτω ο εργατοαγροτικός συνδυασμός, ζήτω η Αγροτική Ένωση Εγκλουβής, ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα, κάτω οι πλουτοκράτες, κάτω το τάλληρο, κάτω οι εκμεταλλευτές». Οι λέξεις αυτές επανελήφθησαν πολλές φορές. Τότε οι υποψήφιοι του ερατοαγροτικού συνδυασμού συσταίνουν στου αγρότες να διαλυθούν ησύχως, αλλά ο ενθουσιασμός των φτωχών αγροτών εξακολουθεί. Αποχωρώντας απ’ την πλατεία μεταβαίνουν καθ’ ομάδες στα σπίτια τους ζητωκραυγάζοντας υπέρ του συνδυασμού μας.

Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής: Επί 227 ψηφισάντων έλαβαν κατά σειράν τας εξής ψήφους. 1) Φ. Λογοθέτης 115 της εργατ. παράτ. 2) Σπυρ. Κούρτης 112 εργατ. παρατ. 3) Ι. Βανδώρος 111 εργατ. παρατ. 4) Βασιλ. Φράγκος 111 του συνδ. των προυχόντων 5) Γ. Κοντογιωργίου 105 συνδ. πρ. 6) Ηλ. Κούρτης 96 συνδ. πρ. 7) Κ. Κούρτης 89 εργατ. παρατ. 8 ) Γρ. Κανελ. (;) 83 (;) 9) Χρησ. Φράγκος 81 συνδ. πρ. 10) Γερασ. Θερμός 72 εργατ. παρατ. 11) Αναστ. Γληγ. 42 ανεξαρτ. 12) Χ. Κοντογιώργης 17 φτωχός αγρότης μεν αλλά τυγχάνει μέλος του φασιστικού συλλόγου Εγκλουβής ο οποίος διελύθη.

Επίσης μέσα στα 227 ψηφοδέλτια βρέθηκαν 27 ψηφοδέλτια τα οποία είχαν γραφεί με κόκκινο μελάνη.

Σε άλλη μου ανατπόκριση θα γράψω γιατί πέτυχε ο εργατοαγροτικός συνδυασμός, ο ρόλος της Αγροτικής Ένωσης Εγκλουβής κ.λ.π.

Την Παρασκευή 29 Μάη η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές στη Λευκάδα

Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση θα γίνει την Παρασκευή 29 Μάη στις 9.00 μ.μ. στην κεντρική πλατεία Λευκάδας. Θα μιλήσει ο Μπάμπης Αγγουράκης υποψήφιος ευρωβουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο Μπάμπης Αγγουράκης γεννήθηκε το 1951 στο Βουκουρέστι Ρουμανίας από οικογένεια πολιτικών προσφύγων, αγωνιστών του ΚΚΕ και του Δημοκρατικού Στρατού, με στερημένη την ιθαγένεια.

Σπούδασε από το 1968 μέχρι το 1973 πληροφορική στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Είναι Διδάκτωρ Πληροφορικής του ίδιου Πανεπιστημίου όπου εργάστηκε μέχρι το 1979. Το 1979 πήρε την ελληνική ιθαγένεια και ήρθε στην Ελλάδα. Μέλος της ΚΝΕ από το 1968 και του ΚΚΕ από το 1979. Μέλος της ΚΕ με πλούσια εμπειρία και δράση σε ζητήματα διεθνών σχέσεων, έρευνας και τεχνολογίας.

Από το 1997 μέχρι το 2000 ήταν βουλευτής.

Δύο Έλληνες μετανάστες στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ

Ανακοινώθηκαν χθες τα ονόματα των υποψηφίων του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ:

«… Η σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου αντιστοιχεί στις πολιτικές θέσεις του Κόμματος για την μάχη των ευρωεκλογών του 2009, δηλαδή 17 χρόνια μετά την συνθήκη του Μάαστριχ που αποτελεί το σύγχρονο ορόσημο αποκάλυψης της αντιδραστικής φύσης, της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ σε βάρος όλων των λαών των κρατών μελών και ευρύτερα, αφού ως περιφερειακή ιμπεριαλιστική ένωση διαδραματίζει αρνητικό ρόλο στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Αντιστοιχεί, όσο είναι δυνατόν στα πλαίσια ενός ψηφοδελτίου με περιορισμένο αριθμό των 22 θέσεων, στην κοινωνική, ηλικιακή και φυλετική σύνθεση, στην πολιτική συνεργασίας και συμμαχίας του Κόμματος. Στο ψηφοδέλτιο μετέχουν 4 δραστήριοι κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες που δεν είναι μέλη του ΚΚΕ, είναι συνεργαζόμενοι, σύντροφοι νέοι στην ηλικία, γυναίκες, στελέχη που μετέχουν σε κεντρικές θέσεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του αγροτικού, των αυτοαπασχολουμένων ΕΒΕ, του γυναικείου κινήματος, της νεολαίας κλπ.

Σημαντική θέση κατέχουν στο ψηφοδέλτιο δύο σύντροφοι, ένας άνδρας και μια νέα γυναίκα που ζουν στην Γερμανία και τη Δανία, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στους Έλληνες που ζουν και εργάζονται στην Ευρώπη και βιώνουν τις συνέπειες από την ίδια τάση που εμφανίζεται και στην Ελλάδα όσο αφορά την ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ανεξαρτήτως από ποιο επίπεδο ξεκίνησαν λίγο πριν την συνθήκη του Μάαστριχ…».

Το ευρωψηφοδέλτιο του Κομμουνιστικού Κόμματος για τις ευρωεκλογές έχει ως εξής:

1. Παφίλης Θανάσης
Γεννήθηκε το 1954 στο Πίτσιο Φθιώτιδας. Απόφοιτος της Νομικής Θεσσαλονίκης. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1991. Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Μέλος της ΚΝΕ και της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ από την δικτατορία. Βουλευτής Φθιώτιδας την περίοδο 89-93. Έχει διατελέσει Νομαρχιακός Σύμβουλος Αθηνών. ΓΓ Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, ΓΓ του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης από το 2000. Από τη θέση αυτή συνέβαλε στην ανάπτυξη του φιλειρηνικού κινήματος και της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού και των πολέμων.
2. Τούσσας Γιώργος
Γεννήθηκε το 1954 στην Κοιλάδα Αργολίδας. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ναυτεργάτης. Πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ από το 1997 έως το 2004. Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ από το 1999 – 2004. Υπερασπίστηκε αποφασιστικά τα συμφέροντα των εργαζομένων μέσα από τις γραμμές των ναυτεργατών και του ΠΑΜΕ καθώς και στο Ευρωκοινοβούλιο ως ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
3. Αγγουράκης Μπάμπης
Γεννήθηκε το 1951 στο Βουκουρέστι Ρουμανίας από οικογένεια πολιτικών προσφύγων, αγωνιστών του ΚΚΕ και του Δημοκρατικού Στρατού, με στερημένη την ιθαγένεια. Σπούδασε από το 1968 μέχρι το 1973 πληροφορική στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Είναι Διδάκτωρ πληροφορικής του ίδιου Πανεπιστημίου όπου εργάστηκε μέχρι το 1979. Το 1979 πήρε την ελληνική ιθαγένεια και ήρθε στην Ελλάδα. Μέλος της ΚΝΕ από το 1968 και του ΚΚΕ από το 1979. Μέλος της ΚΕ με πλούσια εμπειρία και δράση σε ζητήματα διεθνών σχέσεων, έρευνας και τεχνολογίας. Από το 1997 μέχρι το 2000 ήταν βουλευτής.
4. Συντυχάκης Μανώλης
Γεννήθηκε το 1967 στο Ηράκλειο Κρήτης. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σόφιας της Λαϊκής Δημοκρατίας Βουλγαρίας με πτυχίο master στην Κοινωνιολογία. Μέλος της Ομοσπονδίας Γονέων Μαθητών νομού Ηρακλείου. Έχει πρωτοστατήσει σε πολλούς αγώνες για τα ζητήματα της νεολαίας και των εργαζομένων στο νομό Ηρακλείου. Μέλος της ΚΝΕ από το 1978 και του ΚΚΕ από το 1986. Μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ.
5. Μεθωνιού Λέττα
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1955. Απόφοιτος της Σχολής Τεχνολόγων Ιατρικών Εργαστηρίων του ΤΕΙ Αθήνας. Εργάζεται στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς οι «Άγιοι Ανάργυροι». Αντιπρόεδρος στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) με ιδιαίτερη συμβολή και συμμετοχή στους αγώνες για τα προβλήματα του τομέα της υγείας και των εργαζομένων στο χώρο.
6. Απέργης Παναγιώτης
Μετανάστης στη Δανία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ και ερασιτέχνης μουσικός, σολίστας σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στην Κοπεγχάγη το 1988. Σε συνεργασία με τον Δανό μαέστρο Anders Anhfeldt, ανέβασαν σε μεγάλη πρωτομαγιάτικη εκδήλωση το 1989 το Κάντο Χενεράλε και τον Επιτάφιο. Έχει παίξει και σε δανέζικα κινηματογραφικά έργα και σε παιδικά προγράμματα της δανέζικης τηλεόρασης. Σήμερα εργάζεται στην οικοδομή. Επανειλημμένα πρόεδρος και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας της Δανίας και στο ΔΣ της Συνομοσπονδίας Μεταναστευτικών Κοινοτήτων στη Δανία. Στο τελευταίο Συνέδριο του ΠΑΜΕ, Ιούνης 2008, εκλέχτηκε στο συντονιστικό του όργανο. Είναι μέλος του ΔΣ της οργάνωσης «Κοπεγχάγη για την Ειρήνη», η οποία είναι και μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.
7. Γκικόπουλος Γιώργος
Γεννήθηκε το 1957 στο Ρωμαίικο Λειβαδιάς Βοιωτίας. Οικονομολόγος – λογιστής και αγρότης. Μέλος της πανελλαδικής γραμματείας της ΠΑΣΥ και μέλος του Τμήματος Αγροτικής Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Νομαρχιακός Σύμβουλος Ν. Βοιωτίας.
8. Γρηγοριάδου Άννα
Γεννήθηκε το 1977 στη Θεσσαλονίκη. Διαμένει μόνιμα από το 2004 στη Γερμανία. Διδάκτωρ Φυσικών Επιστημών με εξειδίκευση σε Περιβαλλοντολογικά Θέματα από του Πολυτεχνείο του Άαχεν. Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στους Ορυκτούς Πόρους και το Περιβάλλον του ΑΠΘ. Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.
9. Κατσάς Αντώνης
Γεννήθηκε στην Γλυφάδα Πυλίας Μεσσηνίας το 1956. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1985. Διετέλεσε επί 6 χρόνια μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας και εκπρόσωπος των επιστημονικών φορέων στην Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (ΣΕΑ) για την ανασυγκρότηση της Καλαμάτας. Επικεφαλής του Ενωμένου Μεσσηνιακού Αγωνιστικού Συνδυασμού (Ε.Μ.Α.Σ.) και Νομαρχιακός Σύμβουλος την περίοδο 1998 – 2002. Πρόεδρος επί 12 χρόνια του ερασιτεχνικού σχήματος «ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ». Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ). Μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Μεσσηνίας. Υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με το ΚΚΕ στις εκλογές από το 2000 έως το 2007.
10. Μαρούδας Ρίζος
Αγρότης. Γεννήθηκε το 1969 στην Ανατολή Λάρισας. Πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Λάρισας. Μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ. Δημοτικός Σύμβουλος Λακερείας Λάρισας. Μέλος του Τμήματος Αγροτικής Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
11. Μαυροθαλασίτης Μπάμπης
Αυτοαπασχολούμενος, εγκαταστάτης ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα, σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο ΚΑΤΤΕ Πάτρας. Πρόεδρος του Συνεταιρισμού Ηλεκτρολόγων (ΣΕΗΛΕ), μέλος του Προεδρείου της ΓΣΕΒΕΕ, επικεφαλής της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα ΕΒΕ.
12. Μολυβδάς Πασχάλης-Αδάμ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Από το 1988 έως το 1994 υπήρξε Επίκουρος Καθηγητής της Πειραματικής Φυσιολογίας του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1994 είναι Καθηγητής Φυσιολογίας του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από το 2000 – 2004 και από το 2006 έως σήμερα είναι Κοσμήτορας της σχολής Υγείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φυσιολογικής Εταιρείας. Μέλος της American Heart Association, Τμήμα Βασικών Επιστημών, της American Physiology Society και της International Society for Heart Research (ISHR). Έχει κάνει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και έχει πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο.
13. Μπαλού Αλεξάνδρα
Τραπεζοϋπάλληλος. Γεννήθηκε το 1961 στην Κέρκυρα. Πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα. Μέλος του Γενικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΤΟΕ και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας. Νομαρχιακός Σύμβουλος Αθήνας.
14. Παναγιωτακοπούλου Χριστίνα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Ιδιωτική υπάλληλος, με πλούσια εμπειρία και δράση στο κίνημα της νεολαίας από τα μαθητικά της χρόνια, κατόπιν μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Γραφείου Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ.
15. Παπαδόπουλος Μάκης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας. Σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Συμμετείχε στα εκλεγμένα όργανα του φοιτητικού κινήματος. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων και μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας. Εκλεγμένος στην Κεντρική Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ.
16. Παπαγεωργόπουλος Παναγιώτης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Γυμναστής. Συμμετείχε δραστήρια στους αγώνες του κλάδου και γενικότερα στους αγώνες της νεολαίας. Μέλος της ΚΝΕ από το 1995. Μέλος του Γραφείου του ΚΣ και Γραμματέας της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ.
17. Πέρρος Γιώργος
Γεννήθηκε στη Σάμο το 1960. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως εμποροϋπάλληλος. Συμμετείχε δραστήρια στους αγώνες του κλάδου και στο συνδικαλιστικό κίνημα από διάφορες θέσεις ευθύνης. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.
18. Τασιούλας Γιάννης
Γεννήθηκε το 1972. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, οικοδόμος, απόφοιτος Λυκείου. Πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Στέλεχος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων με δραστήρια συμμετοχή στους αγώνες του κλάδου.
19. Τζέκης Άγγελος
Γεννήθηκε στα Ν. Μουδανιά Χαλκιδικής το 1951. Απόφοιτος του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών (Πολιτικές – Οικονομικές Επιστήμες). Εργαζόταν στην ΚΥΔΕΠ, όπου και ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση. Ήταν εκλεγμένος στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στις συνεταιριστικές οργανώσεις (ΟΣΕΓΟ). Μετά το κλείσιμο της ΚΥΔΕΠ εργάζεται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης, όπου και ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση. Διετέλεσε βουλευτής του ΚΚΕ στη Β’ Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΘ του ΚΚΕ.
20. Τρέλλη Φανή
Γεννήθηκε το 1959 στην Ελιά Έβρου. Παιδί μεταναστών έζησε στη Γερμανία μέχρι τα 17. Ιδιωτική υπάλληλος, πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων – Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης και μέλος της Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Έβρου. Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Ν. Έβρου.
21. Μαργαρίτης Γιώργος
Καθηγητής σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 2004. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε ιστορία και γεωγραφία στην Γαλλία και εργάστηκε στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1985 – 2002), στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ίδιου Πανεπιστημίου (2002 – 2004) καθώς και σε άλλα εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Εκτός από τις επιστημονικές του εργασίες που έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχει συμβάλει ως συγγραφέας και επιμελητής τόμων σε πολλές εκλαϊκευτικές ιστορικές εκδόσεις. Είναι επίσης συγγραφέας σχολικών βιβλίων.
22. Δρούτσας Κώστας
Είναι ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και εκλέχτηκε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας. Εργάστηκε για χρόνια ως πολιτικός μηχανικός συγκοινωνιολόγος και κατασκευαστής δομικών έργων και ως συμβασιούχος με τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης για τη Σχολική Στέγη. Διετέλεσε πρόεδρος της Περιφερειακής Επιτροπής Θεσσαλονίκης της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) και δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης και μέλος της διοίκησης πολλών κοινωνικών σωματείων της Θεσσαλονίκης. Είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Καταναλωτών Μακεδονίας και της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης.

Σήμερα στις 9.30 π.μ. στον Αη-Μηνά η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στη Λευκάδα

Στο μεγάλο αγώνα της τάξης μας!

Με τις οικογένειές μας, με κάθε μέσο και τρόπο, με αποφασιστικότητα, ορμή και ενθουσιασμό συμμετέχουμε όλοι σήμερα στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε 77 πόλεις σε όλη τη χώρα.

Και στη Λευκάδα όλοι στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στις 9.30 π.μ. στον Αη-Μηνά.

Περιοδεία κλιμακίου της ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ στα χωριά Εξάνθεια και Χορτάτα

Στα πλαίσια των περιοδειών και συγκεντρώσεων που διοργανώνει η ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές κλιμάκιό της βρέθηκε χθες βράδυ στα ορεινά χωριά Εξάνθεια και Χορτάτα. Σε συγκέντρωση κατοίκων στην Εξάνθεια μίλησε ο Γεράσιμος Αραβανής. Αύριο στις 8.00 μ.μ. θα γίνει η πρώτη προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Καρυά και την Κυριακή, όπως ήδη προαναγγείλαμε, στις 8.00 μ.μ. στη Νικιάνα. Την Πέμπτη κλιμάκιο της Νομαρχιακής Επιτροπής περιόδευσε σε εργασιακούς χώρους στην πόλη της Λευκάδας – ΔΕΗ, Δικαστήρια, Δημαρχείο, ΟΤΕ και Γενικά Αρχεία.

Άποψη του ορεινού χωριού Εξάνθεια του Δήμου Σφακιωτών, 21 χιλιόμετρα ΝΔ της Λευκάδας

Εθνική Αντίσταση στη Λευκάδα 1941 – 1945

Άρθρο του συντοπίτη μας Ηλία Θερμού, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» (Παρασκευή 24 Απρίλη 2009) ως «άρθρο συνεργάτη μας» και με τη διευκρίνηση της εφημερίδας ότι «Τα άρθρα συνεργατών μας απηχούν τις απόψεις τους».

Του
Ηλία ΘΕΡΜΟΥ
O Ηλίας Θερμός είναι Καθηγητής, Συντονιστής του Κέντρου Αριστείας Jean Monnet του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ 1941 – 1945
Ιστοριογραφία και πραγματικότητα
Βιβλιοκριτική και το χρέος προς την ιστορική αλήθεια

Mεταξύ των εκδόσεων που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει σχετικά με την Εθνική Αντίσταση στη Λευκάδα περιλαμβάνονται και τα βιβλία:

• «Η Λευκάδα στη Δίνη Κατοχής και του Εμφυλίου» με συγγραφέα τη Σμύρνη Φ. Μαραγκού, εκδόσεις «Ελληνική Ευρωεκδοτική ΕΠΕ», Αθήνα 1989.
• «Η Ανατολή του Νέου Πολιτικού Διχασμού στο Μεταπολεμικό Κράτος» με συγγραφέα τον Ι. Φ. Μαλακάση, καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, εκδόσεις «Δωδώνη» 2001 του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Τα παραπάνω έργα ιστορικού περιεχομένου εστιάζουν στην Εθνική Αντίσταση και εμφύλιες συγκρούσεις και γενοκτονία στη Λευκάδα κατά την περίοδο 1941 – 1945. Αναλυτικότερα το βιβλίο της κυρίας Μαραγκού εξιστορεί τα γεγονότα από την προσωπική της γνώση και πληροφορίες και καταλήγει «περιοριστικά στην καταγραφή γεγονότων που αφορούν μόνο τη νοτιοδυτική Λευκάδα γιατί έζησε, έγραψε την μικρή της ιστορία, καλή ή κακή αυτό θα κριθεί από το χρόνο και τον ιστορικό του μέλλοντος, και έκλεισε ο κύκλος της ζωής της οικογένειας Μαραγκού».

Συνεπώς, τα στοιχεία που αναφέρει στο γλαφυρό και ευχάριστο στην ανάγνωση πόνημά της η συγγραφέας στηρίζεται σε πληροφορίες σχετικά με την καταγραφή γεγονότων, τα έγγραφα που αφορούν τις καταδικαστικές αποφάσεις των ιταλικών έκτακτων στρατοδικείων με τις συλλήψεις και καταδίκη των μελών της ΕΑΜικής οργάνωσης στο χωριό του Αγίου Πέτρου, έγγραφα που αφορούν το οικογενειακό της περιβάλλον, καθώς επίσης και το επάγγελμά της ως ιατρός και ιδιαίτερα το τμήμα που αναφέρεται στη ζωή της στη Χαλκίδα (σελίδα 361).

Η συγγραφέας αναφέρεται επίσης στα γεγονότα στο Διδυμότειχο που αφορούν τη δολοφονία του θείου της Νομάρχη Ιωάννη Φραγκούλη το 1942.

Το κείμενο και η εξιστόρηση του βιβλίου είναι πράγματι συναρπαστικά και μεταφέρει το κλίμα της εποχής από το μεσοπόλεμο, ιδιαίτερα της δεκαετίας του 1930, της ιταλογερμανικής κατοχής έως το 1945.

Όμως, δυστυχώς, η συγγραφέας δε

στηρίζεται σε εξακριβωμένες ιστορικές πηγές  όπως δικαστικές αποφάσεις και διασταυρωμένες προσωπικές μαρτυρίες, επίσημες αρχειακές πηγές όταν εξιστορεί κρίσιμα γεγονότα όπως π.χ. η μάχη της Λευκάδας στις 15-18 Ιουνίου 1944, πολύ δε περισσότερο που δεν αναφέρεται σε αρχειακό υλικό της Εθνικής Αντίστασης, τις καταθέσεις πρωταγωνιστών της μάχης που δημοσιεύτηκαν στον 3ο τόμο της Ιστορίας της Αντιστάσεως υπό την επιμέλεια του Βάσου Γεωργίου (σελίδες 1.024 – 1.047), εκδόσεις «Αυλός» 1979, δηλαδή 10 χρόνια πριν δημοσιευτεί το βιβλίο της.

Η συγγραφέας στην σελίδα 375 αναφέρεται στο «Συμμοριτοπόλεμο Γράμμου 1947 – 1949», όπου καταγράφει τα θύματα αυτής της εμφυλιακής περιόδου του χωριού Άγιος Πέτρος. Ήδη μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης από την Πολιτεία, η ιστορική έρευνα από το 1982, η περίοδος 1946 – 1949, αναφέρεται ως Εμφύλιος Πόλεμος και οι «Συμμορίτες» ως Δημοκρατικός Στρατός.

Οι όροι «Συμμορίτες» και «Συμμοριτοπόλεμος» δε χρησιμοποιούνται μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης από την Πολιτεία από το 1982 και οι ιστορικοί χρησιμοποιούν πλέον τον όρο Δημοκρατικός Στρατός για την εμφυλιακή σύγκρουση 1946 – 1949.

Στο άρθρο μου «From Antartes to Symmorites, Road to Greek Fratriade», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Massachusetts Review του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης του 1968 προσπαθώ να τεκμηριώσω την επιλογή αυτού του όρου ως στρατηγικό ψυχολογικό στοιχείο του ψυχολογικού πολέμου αμέσως μετά το δόγμα Τρούμαν το Μάρτη 1947, προκειμένου να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό στη μεταστροφή της θετικής γνώμης και του κλίματος των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τους ένδοξους και ηρωικούς αντάρτες και επαναστάτες, προς έναν όρο που ταυτίζεται με τρομοκρατία και το κοινό έγκλημα. Ετσι με αυτόν τον τρόπο καλύπτεται και δικαιολογείται πλήρως το μαζικό έγκλημα της κρατικής τρομοκρατίας και των συμμάχων τού 1945 – 1947 σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του ΕΑΜ, Αθήνα Μάης 1946.

Από τη Βάρκιζα, 12 Φλεβάρη 1945, έως τις 31 Μάρτη 1946 η αντι-ΕΑΜ τρομοκρατία έδωσε τα παρακάτω αποτελέσματα : 1.289 άνθρωποι δολοφονήθηκαν, 6.671 τραυματίστηκαν, 84.931 συλλήψεις και 31.632 βασανίστηκαν. Κατά τα λοιπά, ο όρος «Συμμορίτες» λειτούργησε με απόλυτη επιτυχία, για να αποδοθεί το εγκληματικό προσωνύμιο στους αγωνιστές του οράματος της Λαοκρατίας της Εθνικής Αντίστασης που τώρα γίνονταν τα θύματα της κρατικής καταστολής υπό την ξένη καθοδήγηση.

Σχετικά με τα γεγονότα και την περιγραφή της μάχης της Λευκάδας, 18 Ιούνη 1944, σελίδα 295 του βιβλίου της κυρίας Μαραγκού «Η Λευκάδα στην Δίνη Κατοχής και του Εμφυλίου» όπως και στην σελίδα 104 του βιβλίου του κυρίου Ι. Φ. Μαλακάση «Η Ανατολή του Νέου Πολιτικού Διχασμού στο Μεταπολεμικό Κράτος» αναφέρεται «οι ελασίτες έκαψαν το σπίτι των Καραγιάννηδων και εφόνευσαν και τους μαστόρους στην σκεπή του σπιτιού. Αυτά έγιναν με υποδείξεις του Γεράσιμου Θερμού προς Φορτούνα. Ο Θερμός ήταν δάσκαλος από την Εγκλουβή», καταλήγει αναφορά του Ι. Φ. Μαλακάση από το βιβλίο της Μαραγκού. Ενώ η Σμύρνη Μαραγκού συνεχίζει «ο Θερμός ήταν δάσκαλος από την Εγκλουβή ψυχωμένος κομμουνιστής, που δεν εγκατέλειψε ποτέ το ιδεολογικό του πιστεύω, δίνει το παρών με ενεργό και συνειδητή συμμετοχή σ’ όλες φάσεις των μετέπειτα αγώνων τον ΕΑΜ ως αντάρτης του ΕΛΑΣ. Συνελήφθη με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Ζέρβα το 1947 στο Άκτιο Πρέβεζας, αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του κρεμάστηκε στο πεντοφάναρο της πλατείας της πόλης. (Αυτά από δικές μου πληροφορίες)».

Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Κόρακας (Παντελής Λιότσος, δικηγόρος). Ήταν καπετάνιος στη μάχη της Λευκάδας που έγινε στο Λαϊνάκι στις 15-18 Ιουνίου 1944.

Ποια όμως είναι η αλήθεια στα παραπάνω αναφερόμενα : Ο Γεράσιμος Θερμός ήταν επικεφαλής του Δεύτερου λόχου στη μάχη της Λευκάδας, όπως τεκμηριώνεται από τις μαρτυρίες στην Ιστορία της Αντίστασης, σελίδα 1.035,1 του Παντελή Λιότσου (Κόρακα), καπετάνιου της επιχείρησης, σελίδα 1.038 και Σπύρου Φατούρου (Πάπιου) σελίδα 1.041 που ήταν επικεφαλής του εφεδρικού λόχου Ευγήρου. Στη συνέντευξή μου με τον Παντελή Λιότσο (Κόρακα) στις 23 Δεκεμβρίου 1978 ο Λιότσος (Καπετάνιος) περιέγραψε ως εξής τη διάταξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ:

Α’ λόχος από Κεφαλλονίτες με επικεφαλής τον ΕΛΑΣίτη Αλυσανδράτο κινήθηκε στο νοτιοδυτικό μέτωπο προς Άλατρο, ο Β’ λόχος με επικεφαλής τον Γεράσιμο Θερμό κινήθηκε προς Σταυρωτά και από εκεί έφτασε και καβάλησε το Λαϊνάκι, ο Γ’ λόχος με επικεφαλής τον Κατσιγιάννη κινήθηκε προς Σύβρο, ο Δ’ λόχος, με επικεφαλής τον Σπύρο Φατούρο ή Πάπιο ήταν στα υψώματα της Ευγήρου. Η διοίκηση της επιχείρησης με 40 άνδρες, που επικεφαλής ήταν Καπετάνιος ο Φορτούνας και ο Καπετάνιος Κόρακας κινήθηκε προς το χωριό Άγιος Ηλίας.

Ποτέ ο Δεύτερος και ο Τρίτος λόχος δεν συναντηθήκανε με την διοίκηση Φορτούνα – Κόρακα και όπως λέει ο Σπύρος Φατούρος περίμεναν τη διοίκηση για 15 ώρες στο Σύβρο – Βουρνικά που δε συναντήθηκαν, γιατί στο μεταξύ παρενέβησαν οι γερμανικές δυνάμεις με μεγάλη δύναμη πυρός. Πώς, λοιπόν, οι συγγραφείς των βιβλίων δε συμβουλεύτηκαν τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών που κατατέθηκαν στο Σεμινάριο Κοντογιώργη που επικαλούνται, και ατυχώς, και κακώς ταυτίζουν τον διοικητή του Δεύτερου λόχου Γεράσιμο Θερμό με τα γεγονότα στον Άγιο Ηλία, αφού όπως

Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Φουρτούνας. Από τους πρωταγωνιστές της μάχης της Λευκάδας στο Λαϊνάκι. Σκοτώθηκε στην Πελοπόννησο κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

προκύπτει από τις μαρτυρίες ο δεύτερος λόχος του Γεράσιμου Θερμού κατέλαβε τον κύριο στόχο της επιχείρησης στο Λαϊνάκι από την πρώτη κιόλας μέρα, όπως ακριβώς προέβλεπε το οργανωτικό σχέδιο της επιχείρησης, ενώ οι καπετάνιοι Φορτούνας και Κόρακας με τους 40 άντρες, δηλαδή το αρχηγείο της επιχείρησης κατέλαβαν το χωριό Άγιος Ηλίας και κινήθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση προς Σύβρο – Βουρνικά και συνεπώς έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τα γεγονότα στον Άγιο Ηλία.

Ο Δεύτερος λόχος αναχώρησε από το οροπέδιο της Εγκλουβής από το βουνό Καλοκαιρινό – Σουλάκι – Σταυρωτά, και από εκεί στο χωριό Σύβρο όπου έφτασε στο Λαϊνάκι , ενώ ο Τέταρτος λόχος με τον Κατσικογιάννη κινήθηκε προς Χορτάτα – Κομηλιό, Αθάνι και κατέβηκε στον Άγιο Πέτρο όπου και ενώθηκε με τμήμα του Ζανιά με στόχο τον σταθμό διοίκησης που είχε ορισθεί στο Σύβρο – Βουρνικά, ώστε να καλυφθεί το Λαϊνάκι και να συγκλίνουν εκεί όλες οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Ο Σπύρος Φατούρος διοικητής του Τέταρτου λόχου Ευγήρου γράφει στην Ιστορία της Αντίστασης, σελίδα 1.041: «Το αρχηγείο είχε ορίσει διοικητή στις νότιες περιοχές τον Κατσικογιάννη που τον βρήκα επικεφαλής του τμήματος και στις διαταγές του έπρεπε να υπαχθώ και εγώ. Εκεί ήτανε ο Κατσικογιάννης Έκτορας και ο Γεράσιμος Θερμός (Δάσκαλος). Είχανε χάσει το αρχηγείο και δεν είχαν επαφή μαζί τους από δεκαεφτάωρο. Εμείς βρισκόμαστε στην περιοχή Λαϊνάκι, χτυπούσαμε και ανεβαίναμε στο ύψωμα. Οι αντίπαλες δυνάμεις είχαν απώλειες και πολλοί παραδίνονταν. Μαχόμαστε στον Ασημόκαμπο. Την επόμενη μέρα έρχονται από το Φτερνό μερικές γυναίκες μαζί και η Γιαννούλα Γιαννακού, η σύζυγος του υπεύθυνου εκείνου του χωριού και μας έφεραν την πληροφορία ότι ήρθαν οι Γερμανοί και ότι το αρχηγείο το διαλύσανε, ότι το πρωί οι Γερμανοί θα φθάσουν εδώ. Σύστησε ο Φατούρος στον Κατσικογιάννη που ήταν επικεφαλής να αποσυρθούμε στα υψώματα της Ευγήρου. Συμφωνήσαμε να αποσυρθώ εγώ με το τμήμα Ευγήρου και αυτός με τις υπόλοιπες δυνάμεις να παραμείνει εκεί και να περιμένει μήπως φανεί κανένας σύνδεσμος. Αυτός ειδοποίησε και τον Θερμό που βρισκότανε τότε στο Λαϊνάκι. Την επόμενη ο Ασημόκαμπος γέμισε με Γερμανούς. Εμείς τους χτυπήσαμε με το πολυβόλο, άλλη ενέργεια δεν ήταν δυνατή να κάνουμε. Ύστερα έγιναν όσα έγιναν, χάσαμε πολλά παλικάρια και είχαμε πολλά θύματα».²

Η ερώτηση λοιπόν και προς τους δύο συγγραφείς των παραπάνω βιβλίων είναι εύλογη. Από πού προκύπτει ότι ο επικεφαλής του Δεύτερου λόχου Γεράσιμος Θερμός ήτανε με το αρχηγείο Φορτούνα – Κόρακα στο κεντρικό μέτωπο στο χωριό Αγιος Ηλίας;

Ο Ι. Φ. Μαλακάσης αναφέρει στην σελίδα 75 του βιβλίου του ότι «το ανεξάρτητο τάγμα του εφεδρικού ΕΛΑΣ στέλνει δύο τμήματα, το ένα στην περιοχή Χορτάτων με τον Χρ. Βλάχο και ένα στην Εγκλουβή με τον Γεράσιμο Θερμό», δηλαδή δέχεται ότι ο Γεράσιμος Θερμός ήταν διοικητής τμήματος του εφεδρικού ΕΛΑΣ και στη συνέχεια στην σελίδα 104 σχετικά με τα γεγονότα στο Αη-Λια επικαλείται μαρτυρία του Νίκου Θερμού (Ζούρα) «τα περιστατικά έγιναν με πρωτοβουλία ορισμένων απείθαρχων εφεδρικών οπλοφόρων». Εδώ, λοιπόν, προκύπτει σαφώς σύγχυση στην εξιστόρηση γεγονότων από τους παραπάνω συγγραφείς.

Εύλογο, λοιπόν, είναι το ερώτημα σχετικά με την επιστημονική τεκμηρίωση των γεγονότων προς τους συγγραφείς των παραπάνω βιβλίων γιατί δεν έλεγξαν τα σχετικά έγγραφα από τις ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν και την απόδοση ευθυνών για το περιστατικό στον Άγιο Ηλία που αναφέρουν, όπου προκύπτει ότι το δικαστήριο Αγρινίου καταδίκασε τον Δημήτριο Θερμό το 1948 για το θάνατο ενός ατόμου κατά την είσοδο του Αρχηγείου του ΕΛΑΣ στο χωριό Άγιος Ηλίας υπό την ηγεσία των Καπεταναίων Φορτούνα – Κόρακα.

Η κυρία Σ. Μαραγκού γράφει ότι ο Γεράσιμος Θερμός «συνελήφθη με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Ζέρβα το 1947 στο Άκτιο Πρέβεζας». Αυτό βέβαια δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια γιατί η μάχη του Ακτίου στης 22 Ιουνίου 1947 έγινε από αποσπάσματα χωροφυλακής με το επίλεκτο τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού Λευκάδας.

Καλείται, λοιπόν, η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων που συμμετείχε σε αυτή την ιστορική εργασία, αφού ο αείμνηστος καθηγητής Ι. Φ. Μαλακάσης έχει αποβιώσει, να διορθώσει ό,τι πρέπει να διορθώσει με διασταυρωμένες και αξιόπιστες πληροφορίες και ιστορικές πηγές, προκειμένου να υπερασπιστεί το κύρος μιας πανεπιστημιακής έκδοσης, ώστε να ανταποκρίνονται και στα πρακτικά του Σεμιναρίου Κοντογιώργη που αναφέρει, σελίδα 37, τις 14 Ιανουαρίου 1979, αφού ο συγγραφέας αυτής της βιβλιοπαρουσίασης ήταν παρών ως συνδιοργανωτής και γνωρίζει τις μαγνητοφωνημένες παρουσιάσεις μερικών συμμετεχόντων πρωταγωνιστών στη μάχη της Λευκάδας που ήταν παρόντες σε αυτή τη συζήτηση.

Ο Γεράσιμος Γ. Θερμός (Τιλίλας). Δάσκαλος στο επάγγελμα, στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ από την Εγκλουβή. Στη μάχη της Λευκάδας στο Λαϊνάκι ήταν επικεφαλής του Δεύτερου λόχου του ΕΛΑΣ. Σκοτώθηκε στη μάχη της Πούντας, τον Ιούνιο του 1947, και κρέμασαν το κεφάλι του, μαζί με τα κεφάλια έξι συντρόφων του, στο πεντοφάναρο της κεντρικής πλατείας Λευκάδας.

Εδώ, λοιπόν, στα παραπάνω βιβλία των Σ. Μαραγκού και Ι. Φ. Μαλακάση, αμφισβητείται o αγωνιστής Γεράσιμος Θερμός, ένα κορυφαίο ιδεολογικό – αγωνιστικό στέλεχος, που συνέχισε αταλάντευτα πους αγώνες στην απελευθέρωση της Κεφαλονιάς ως στρατιωτικός διοικητής του τάγματος Λευκάδας – Ξηρομέρου με 100 άντρες³ μαζί με τον Ιταλό λοχαγό Παμπελόνι⁴ και τον Διομήδη⁵, αμέσως μετά την αποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από τη Λευκάδα.⁶

Ο Γεράσιμος Θερμός ήταν υπασπιστής της ταξιαρχίας στην Αμφιλοχία με διοικητή τον Αρέθα, έφεδρος αξιωματικός στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία που προάχθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1940 σε έφεδρο ανθυπολοχαγό. Στις 22 Ιουνίου 1947, σύμφωνα με το πιστοποιητικό στρατολογίας Λευκάδας Αρ. 507127, «εφονεύθη υπό αποσπασμάτων χωροφυλακής ως ένοπλος κομμουνιστής». Με απόφαση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με την υπ’ αριθμόν 24/24-2-89 εγκύκλιο διαταγή ΓΕΣ και με προεδρικό διάταγμα στις 2 Φεβρουαρίου 1989, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 36/13-2-89, προάγει σε υπολοχαγό Πεζικού τον Γεράσιμο Θερμό ΣΑ 150/91583/38 από 12-3-1946.

Ο Γεράσιμος Θερμός έπεσε μαχόμενος στη μάχη της Πούντας – Ακτίου του Δημοκρατικού Στρατού με αποσπάσματα της Χωροφυλακής και ΜΑΥδες, όπου οι νικήτριες δυνάμεις του ελληνικού κράτους αποκεφάλισαν τους νεκρούς και τραυματίες του Δημοκρατικού Στρατού και κρεμάσανε τα κεφάλια τους ως τρόπαια στο πεντοφάναρο της κεντρικής πλατείας της Λευκάδας, προς δόξαν του Διεθνούς Δικαίου για τους νεκρούς και τραυματίες του πολέμου.

Όμως, αυτό το φρικτό και αποτρόπαιο έγκλημα εξιστορείται από τους συγγραφείς των παραπάνω βιβλίων, όπου ο μεν καθηγητής Ι. Φ. Μαλακάσης εμφανίζει στη σελίδα 210 φωτογραφία που κρέμονται τα κεφάλια των αγωνιστών με το σχόλιο «οι βαρβαρότητες της περιόδου «Λευκής τρομοκρατίας» 1946-47. Κεφάλια ΕΑΜιτών στο πεντοφάναρο στην κεντρική πλατεία της Λευκάδας αμέσως μετά την «Εθνική Αποκατάσταση» της Βάρκιζας». Η κυρία, δε, Μαραγκού δεν αναφέρει στο εκτεταμένο βιβλίο της αυτό το συνταρακτικό γεγονός.

Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, αλλά και από μαρτυρίες αγωνιστών της εποχής, οι βαρβαρότητες σε βάρος των νεκρών και τραυματιών της μάχης του Δημοκρατικού Στρατού στο Άκτιο, στις 22 Ιουνίου 1947, με ΜΑΥδες και αποσπάσματα Χωροφυλακής έγιναν με την εντολή της διοίκησης της Αστυνομίας που συμμετείχε στη μάχη και δεν επέτρεψε την ταφή των νεκρών αγωνιστών. Η, δε, μακάβρια έκθεση των κεφαλιών των κομμουνιστών ηρωικών αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ήταν σε γνώση του διορισμένου εκπροσώπου του ελληνικού κράτους, του νομάρχη Λευκάδας.

Οι επίσημες αρχές της Συντεταγμένης Πολιτείας ασφαλώς γνωρίζουν ότι παραβιάστηκε με πρωτοφανή βαρβαρότητα το Διεθνές Δίκαιο για την προστασία των αιχμαλώτων τραυματιών και τη βεβήλωση των νεκρών ηρώων που αφέθηκαν άταφοι, βορά των πουλιών και αγριμιών, έτσι που σήμερα δεν υπάρχει ούτε ίχνος αυτών των αγωνιστών. Πότε, λοιπόν, θα αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη κάθαρσης στην τραγωδία της Λευκάδας του 1947 και θα παρουσιάσει η συντεταγμένη πολιτεία τα επίσημα αποτελέσματά μας, ώστε να τιμηθούν οι ήρωες αγωνιστές του ελληνικού λαού με τις τιμές που τους αρμόζει και με την παραδειγματική τιμωρία των ένοχων συνεργατών του εχθρού της πατρίδας στην ιταλο-γερμανική κατοχή 1941-44;

Από τα δύο βιβλία που αναφέρονται παραπάνω, το βιβλίο του καθηγητή Ι. Φ. Μαλακάση μπορεί να θεωρηθεί πόνημα συλλογικής ιστορικής έρευνας, γιατί αναφέρονται και άλλοι ερευνητές που εκπονούσαν διδακτορικές διατριβές στη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, σελίδα 79, και συνέλεξαν στοιχεία για την περίοδο 1941-1944 στη Λευκάδα.

Όμως, από την ερευνητική ομάδα, φαίνεται να απουσιάζουν εξειδικευμένοι διεθνολόγοι πολιτικοί επιστήμονες, που να αναλύσουν με βάση τα διεθνή δεδομένα, τα διπλωματικά έγγραφα και τις εκθέσεις των κατασκοπευτικών αποστολών (κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ), που έδρασαν στις περιοχές Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, Ηπείρου και Ιόνιων Νησιών.

Για παράδειγμα, είναι γνωστά ο στρατηγικός σχεδιασμός και η επιδίωξη της Μεγάλης Βρετανίας για την επιχείρηση «Κιβωτός», που σκόπευε να επιχειρήσει απόβαση των συμμαχικών στρατευμάτων στο Ιόνιο και τις Δαλματικές ακτές, ώστε να προωθηθούν οι Συμμαχικές Αγγλο-Αμερικανικές δυνάμεις ταχύτερα στην Κεντρική Ευρώπη, αντί της απόβασης στη Νορμανδία (σχέδιο Overland) που έγινε στις 6 Ιουνίου 1944. Στόχος της επιχείρησης «Κιβωτός» ήταν η όσο το δυνατόν ταχύτερη ανακοπή της προέλασης του Κόκκινου Στρατού προς Γερμανία, Τσεχία, Ουγγαρία και Αυστρία.

Συνεπώς, σύμφωνα με το στρατηγικό σχέδιο «Κιβωτός», οι ακτές του Ιονίου και της Δαλματίας έπρεπε να καθαριστούν το ταχύτερο από τις γερμανικές δυνάμεις. Ο ΕΛΑΣ, λοιπόν, έπρεπε να σταθμίσει αυτόν τον κρίσιμο παράγοντα της βρετανικής πολιτικής και να αποφασίσει με βάση τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα και με δεδομένους πλέον τους αντι-ΕΑΜικούς στόχους της βρετανικής πολιτικής για επικράτηση στον ελληνικό χώρο μετά την Απελευθέρωση.

Αφού, λοιπόν, η βρετανική πολιτική είχε επιλέξει ως στρατηγικό εταίρο τον ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα και όχι το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, τότε θα ήταν λογικό κάθε επιχείρηση του ΕΛΑΣ να σχεδιαζόταν, έτσι ώστε να μην επωφεληθεί η αντι-ΕΑΜική βρετανική πολιτική. Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ θα έπρεπε, λοιπόν, να επωμισθούν πλήρως όλες τις συνέπειες της φιλοβρετανικής και φιλοαμερικανικής τους πολιτικής ταυτοχρόνως. Δηλαδή, πολύ απλά, η Μεγάλη Βρετανία θα έπρεπε να επιστρατεύσει τον ΕΔΕΣ για να πολεμήσει τους Γερμανούς για να εξυπηρετήσει τα ιμπεριαλιστικά της σχέδια, αφού τον είχε χρησιμοποιήσει και εξοπλίσει ως τον στρατηγικό της εταίρο στην Εθνική Αντίσταση. Αντί αυτής της «λογικής» επιλογής, η καταχθόνια και ανήθικη βρετανική πολιτική προτιμά να χρησιμοποιεί τον εν δυνάμει εχθρό της, τον ΕΛΑΣ, αφ’ ενός μεν για να συγκρουστεί με τους Γερμανούς και να εμπλέξει τον ΕΛΑΣ σε εμφύλιο πόλεμο με τον ΕΔΕΣ, και, επίσης, να αξιοποιήσει τυχόν ήττα του ΕΛΑΣ για την εδραίωση της Βρετανο-ΕΔΕΣικής στρατηγικής συμμαχίας και για την εδραίωση της αντι-ΕΑΜικής της πολιτικής, στην προκειμένη περίπτωση στη Λευκάδα, να παραδώσει το αριστερό Νησί στο έλεος των φιλογερμανικών και φιλοβρετανικών δυνάμεων.

Με βάση, λοιπόν, αυτήν τη λογική της διαπιστωμένης αντι-ΕΑΜικής πολιτικής των Βρετανών, η επιχείρηση της Λευκάδας 17-18 Ιουνίου 1944 εξυπηρετούσε ουσιαστικά τις βρετανικές επιδιώξεις, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα. Σε περίπτωση, δηλαδή, νίκης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θα επισπευδόταν η αποχώρηση των Γερμανών και με πρόσχημα την αντιπαράθεση ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ θα απαλλάσσονταν από την παραχώρηση της Λευκάδας στον ΕΛΑΣ σύμφωνα με τη Συμφωνία της Πλάκας μεταξύ ΕΑΜ και ΕΔΕΣ στις 29 Φεβρουαρίου 1944, και θα εξασφάλιζε προγεφύρωμα στο Κεντρικό Ιόνιο. Σε περίπτωση, όμως, ήττας του ΕΛΑΣ, ο φιλοβρετανικός ΕΔΕΣ θα ήταν κυρίαρχος στη Λευκάδα και η Βρετανία δε θα υλοποιούσε τη Συμφωνία της Πλάκας προς χάριν της βοήθειας – επέμβασης των Γερμανών για τη σωτηρία του ΕΔΕΣ, που έπαιζε σε διπλό ταμπλό.

Το βιβλίο του καθηγητή Μαλακάση δεν επιχειρεί τέτοια προσέγγιση ανάδειξης διεθνούς στρατηγικής που αφορά και τη Λευκάδα, βεβαίως το βιβλίο της κυρίας Μαραγκού δε φαίνεται να προσανατολίζεται καθόλου σε τέτοια ζητήματα.

Δυστυχώς, λοιπόν, τα δύο παραπάνω βιβλία δε φωτίζουν σε βάθος το κύριο ζήτημα της Εθνικής Αντίστασης στην Λευκάδα όχι ως απομονωμένο φαινόμενο σύγκρουσης φανατικών, αλλά ως κρίσιμο σημείο αντιπαράθεσης των εμπλεκόμενων δυνάμεων στον ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο της περιοχής του Ιονίου και των Δαλματικών ακτών. Είναι, λοιπόν, αυτή η αντιπαράθεση προάγγελος της ευρύτερης αντιπαράθεσης στον ελληνικό χώρο, που οδηγεί κατευθείαν από την Εθνική Αντίσταση στον Εμφύλιο και όχι στο «Συμμοριτοπόλεμο του Γράμμου»;

Η επιστημονική έρευνα, εξήντα και πλέον χρόνια μετά την Εθνική Αντίσταση, απαιτεί από τους ιστορικούς της πολιτικής και διπλωματικής ιστορίας των νεώτερων χρόνων, καθώς επίσης και από τους πολιτικούς επιστήμονες – διεθνολόγους, ειδικούς στη δομή και συμπεριφορά του διεθνούς συστήματος, στις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική, πρώτα από όλα να συλλέξουν και να καταθέσουν στις πανεπιστημιακές και δημοτικές βιβλιοθήκες όλα τα κρίσιμα πρωτογενή στοιχεία, πάνω στα οποία στηρίζεται κατ’ εξοχήν η επιστημονική έρευνα, όπως:

1) Μυστικά έγγραφα και εκθέσεις μυστικών αποστολών της Μεγάλης Βρετανίας και ΗΠΑ στον κρίσιμο Ελλαδικό και Βαλκανικό χώρο, τα οποία σήμερα είναι διαθέσιμα σε σημαντικό βαθμό.

2) Αρχεία για τις στρατηγικές επιδιώξεις στον ελλαδικό χώρο των Μεγάλης Βρετανίας και ΗΠΑ, όπως, π.χ.: Ο σχεδιασμός και στόχος της επιχείρησης «Noark Arc» («Κιβωτός»).

3) Αρχεία σχετικά με διεισδύσεις της βρετανικής κατασκοπίας στις οργανώσεις της Εθνικής Αντίστασης για τη στρατολόγηση των πρακτόρων, ώστε οι πράξεις τους να δημιουργήσουν και να μεγιστοποιήσουν το μίσος μεταξύ των οργανώσεων και να διαχειρίζονται το αβυσσαλέο μίσος και να προβαίνουν εσκεμμένα σε υπονόμευση προσωπικοτήτων (Character Assassination) των πιο αταλάντευτων αγωνιστικών φυσιογνωμιών της Εθνικής Αντίστασης κυρίως του ΕΛΑΣ, ώστε μέσα από την τακτική της δαιμονοποίησης να προκαλείται αμφισβήτηση και υπονόμευση της πίστης του αγωνιζόμενου λαού στην ηρωική ιδεολογική πρωτοπορία.

Η κριτική που καλόπιστα μπορεί να γίνει σήμερα στις αποφάσεις κορυφαίων οργάνων της Εθνικής Αντίστασης είναι τα παρακάτω σημεία:

1) Δεν εκτιμήθηκε σωστά και έγκαιρα η φύση της αντιφασιστικής συμμαχίας Σοβιετικής Ένωσης – ΗΠΑ και Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν συγκυριακή και δεν είχε σταθερή ιδεολογική βάση. Έτσι, από ό,τι γνωρίζουμε σήμερα οι ΗΠΑ επεξεργάζονταν σενάρια για την μεταπολεμική τους στάση απέναντι στη Σοβιετική Ενωση και τελικά κατέληξαν στην πολιτική Containment, με κεντρικό στόχο την ασφυκτική περικύκλωση της Σοβιετικής Ένωσης και με συγκεκριμένο απώτερο στόχο την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης μέσα από ένα μακροχρόνιο ψυχρό πόλεμο.

Η, δε, βρετανική πολιτική αποσκοπούσε στο να στερήσει από τη Σοβιετική Ένωση την αξιοποίηση της νίκης της και να περιορίσει την επιρροή της ασφυκτικά μέσα στο χώρο της Σοβιετικής Ένωσης, όπως ακριβώς έκανε η βρετανική πολιτική στο Συνέδριο της Βιέννης, το 1815, με σύμμαχο την Αυστροουγγαρία απέναντι στον τότε νικητή Ρωσία, με υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Η βρετανική, λοιπόν, πολιτική στην Ελλάδα το 1944 είναι καθαρά αντι-ΕΑΜική και άρα ανθελληνική. Αυτό αποδεικνύεται μεταξύ άλλων και με την παραβίαση της Συμφωνίας της Πλάκας για την παραχώρηση της Λευκάδας στον ΕΛΑΣ κατά την περίοδο της αγγλικής κατοχής του νησιού, 2-17 Δεκεμβρίου 1944, όπως αναλύει ο συγγραφέας Ι. Φ. Μαλακάσης, σελίδες 192-194.

Ο στρατηγός Σαράφης γράφει για τα γεγονότα της Λευκάδας: «Ο Άγγλος ταξίαρχος πήγε στη Λευκάδα και σύμφωνα με την έκθεση του στρατηγού Σκόμπι έβγαλε διαταγή να μείνει η Λευκάδα στον ΕΔΕΣ…».

«Κάνατε παράπονα για την Λευκάδα. Έλαβα την απόφασή μου και αυτές είναι οι διαταγές μου. Του υπενθύμισα εξ αρχής τις διαταγές του και τις συμφωνίες μας και ότι η τελευταία η διαταγή του είναι αντίθετη προς όλες τις συμφωνίες και διαταγές. Πρόσθεσε ότι η διαταγή του θα εκτελεστεί. Έτσι κανονίστηκε το ζήτημα της Λευκάδας σε βάρος του ΕΛΑΣ παρά τις συμφωνίες και διαταγές».⁷

Παραπομπές:

1. Ιστορία της Αντιστάσεως, Εκδόσεις «Αυλός», Αθήνα 1978.
2. Ιστορία της Αντιστάσεως, όπως παραπάνω, σελ. 1.041.
3. Μετά την κατάληψη – απελευθέρωση της Κεφαλλονιάς, η αγγλική αποστολή πήγε στη διοίκηση του τάγματος Λευκάδας – Ξηρομέρου και απαιτούσε να παραλάβει το γερμανικό οπλισμό που είχαν αφήσει πίσω οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους από το νησί. Αυτός ο οπλισμός τους ήταν πολύ μεγάλος και διοχετεύτηκε, σύμφωνα με τη μαρτυρία του καπετάνιου Στάθη Σταύρακα, στον ΕΛΑΣ Αιτωλοακαρνανίας. Ο στρατηγικός διοικητής του τάγματος Γεράσιμος Θερμός όχι μόνο αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς την υποδειγμένη από τη βρετανική αποστολή, αλλά αφόπλισε και τη βρετανική αποστολή και ο οπλισμός διοχετεύτηκε στον ΕΛΑΣ.
4. Ο Ιταλός λοχαγός Παμπελόνι από τη Φλωρεντία είναι ο αξιωματικός που πρωταγωνιστεί ως ιστορικό πρόσωπο στην ταινία «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι».
5. Βλ. κατάθεση Φώτη Λογοθέτη στην Ιστορία της Αντιστάσεως, Τόμος 3, σελίδα 1.306, Εκδόσεις «Αυλός». Αθήνα 1979. Επίσης εξιστορείται σε ξεχωριστή κατάθεση του καπετάνιου Στάθη Σταύρακα του τάγματος Λευκάδος – Ξηρομέρου προς τον γράφοντα στις 7 Ιουνίου 1979.
6. Το τάγμα του ΕΛΑΣ Λευκάδας – Ξηρομέρου συγκροτήθηκε το Σεπτέμβρη 1944.
7. Ιστορία της Αντιστάσεως, Τόμος 4, σελίδα 1.654.

---

Σημ.: Η φωτογραφία του Γεράσιμου Θερμού είναι από το βιβλίο «Ήρωες και Μάρτυρες της Λευκάδας» (Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1982) του Πανταζή Ν. Παπαδάτου. Οι φωτογραφίες των καπετάνιων Κόρακα και Φουρτούνα είναι από το βιβλίο «Η Ανατολή του Νέου Πολιτικού Διχασμού στο Μεταπολεμικό Κράτος» (εκδόσεις «Δωδώνη» 2001 του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) του Ι. Φ. Μαλακάση, καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές στη Νικιάνα

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΚΚΕ στα πλαίσια της εξόρμησης του Κόμματος για τις ευρωεκλογές, διοργανώνει την Κυριακή, 26 Απρίλη, στις 8.00 μ.μ, στο καφενείο του Γ. Σούνδια (Ματσούκα), στην Νικιάνα προεκλογική συγκέντρωση. Ομιλητής θα είναι ο Γεράσιμος Αραβανής.

Λευκαδίτες πολιτικοί εξόριστοι στα Κύθηρα

Η φωτογραφία είναι του 1947 και απεικονίζονται Λευκαδίτες πολιτικοί εξόριστοι στα Κύθηρα. Κάποιες φυσιογνωμίες μου φαίνονται γνωστές: στην πίσω σειρά ο δεύτερος από αριστερά -όπως βλέπουμε τη φωτογραφία- είναι νομίζω ο θρυλικός Σταθιός (Ζαβιτσάνος), και ο πέμπτος από αριστερά ο γιατρός Ξενοφώντας Γρηγόρης, και οι δυο τους από τους πρωτοπόρους αγωνιστές στο νησί της Λευκάδας. Δεν είμαι όμως και σίγουρος.