H ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας στην Αθήνα

Η φωτογραφία δεν είναι πολύ παλιά. Τέλη της δεκαετίας του 1970 με αρχές της δεκαετίας του 1980 πρέπει να ‘ναι και απεικονίζεται η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας που δραστηριοποιούνταν τότε κύρια στην Αθήνα.

Διακρίνονται απ’ αριστερά:
Όρθιοι: Φ. Μανωλίτσης, Γ. Σέρβος, Στάθης Μανωλίτσης, Ανδρέας Μανωλίτσης, Βασίλειος Μανωλίτσης, Δ. Μανωλίτσης και ο Μάκης Μανωλίτσης που εκτελούσε χρέη προπονητή.
Καθιστοί: Ευγένιος Μανωλίτσης, Γιάννης Σούνδιας, Περικλής Γεωργάκης, Παναγιώτης Σέρβος, Θουκιδίδης Σούνδιας, Τιμόθεος Σούνδιας και μπροστά ο μικρός Θανασάκης -γιος του Φίλιππα- μασκώτ της ομάδας.

Απ’ ό,τι θυμάμαι ακόμη από το Γυμνάσιο ο Βασίλης Μανωλίτσης (γιος του Δία) καθώς και ο Τιμόθεος Σούνδιας (γιος του Γιάννη Σταθιά) ήταν τότε παιχταράδες.

Πορτραίτα αγωνιστών: Γιώργης Κατσαρός (Καραγιάννης)

Ο Γιώργης Κατσαρός (Καραγιάννης) γεννήθηκε το 1900 στον οικισμό Κολυβάτα της πρώην κοινότητας και νυν δημοτικού διαμερίσματος Αλεξάνδρου. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο και το Σχολαρχείο (παλιότερα τριετές προγυμνασιακό σχολείο της μέσης εκπαίδευσης). Παντρεύτηκε την Πανωραία ή Ωραία όπως τη φώναζαν και απέκτησαν τέσσερα παιδιά: το Χρήστο (παντρεμένος με τη Μαριώ, που έζησε για χρόνια μετανάστης στη Γερμανία ), τη Γιαννούλα (παντρεμένη με τον Αριστείδη Σούνδια), το Φώτη (παντρεύτηκε στα Πλατύστομα και πέθανε το 1981 από ανίατη αρρώστια) και τη Στρατούλα (παντρεμένη με το Μήτσο Βλάχο ή Γέροντα).

Ο Γιώργης Κατσαρός ήταν στρατιωτικός υπεύθυνος του εφεδρικού ΕΛΑΣ στην περιοχή Αλεξάνδρου και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το Φλεβάρη του 1944 πιάστηκε, ενώ κοιμώνταν στο σπίτι του -βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, στην τοποθεσία Αχούρια, κοντά στα Κολυβιάτικα Αλώνια- έχοντας δίπλα το όπλο του, από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους που έκαναν μπλόκο στο χωριό. Λιγοστά τα μέτρα ασφαλείας που έπαιρνε τότε το εφεδρικό ΕΛΑΣ, οι περισσότεροι από τους αγωνιστές που το απάρτιζαν συνήθιζαν να κάνουν κανονική ζωή και να κοιμούνται τα βράδυα στα σπίτια τους, αν δεν υπήρχαν πληροφορίες για κινήσεις γερμανικών στρατευμάτων ή συνεργατών τους. Για καλή τύχη σώθηκαν την ίδια μέρα κάποιοι άλλοι συγχωριανοί μας εφεδροελασίτες -ίσως και όλο το χωριό από ενδεχόμενα αντίποινα των Γερμανών- που κοιμώνταν μέσα στο χωριό στο σπίτι του Φούρου (Νάνου) και οι οποίοι ακούωντας τη φασαρία από τη σύλληψη του Καραγιάννη, ξύπνησαν κατέβηκαν από τον καταρράχτη του σπιτιού και διέφυγαν από το κατώι. Στη σαστιμάρα τους  όμως άφησαν τα όπλα τους πίσω από την πόρτα του σπιτιού που ευτυχώς δεν ανεβρέθηκαν από τους Γερμανούς όταν μπήκαν στο σπίτι.

Ο Γιώργης Κατσαρός μεταφέρθηκε από τους Γερμανούς στο Αγρίνιο. Εκεί βασανίστηκε απάνθρωπα -εφτά φορές τον κρέμασαν- για να προδώσει και να γραφτεί στα τάγματα ασφαλείας. Αρνήθηκε όμως κάθε συνεργασία και έτσι στις 14 Απριλίου του 1944 (Μεγάλη Παρασκευή) τον σκότωσαν στην πλατεία της Αγίας Τριάδας, την κεντρική πλατεία Αγρινίου, μαζί με τον επίσης Λευκαδίτη Κώστα Κατωπόδη (από το χωριό Καρυά, μόνιμος αξιωματικός, απόστρατος ταγματάρχης και αξιωματικός του ΕΛΑΣ) και 118  άλλους αγωνιστές που κρατούνταν στις φυλακές Αγρινίου. Τους τρεις απ’ αυτούς τους κρέμασαν στην πλατεία Μπέλλου (σημερινή πλατεία Δημοκρατίας) και τους άλλους, μαζί και το Γιώργη Κατσαρό,  τους εκτέλεσαν με τουφεκισμό στην Αγία Τριάδα. Είχε προηγηθεί στις 9 του μήνα ενέδρα των ανταρτών του ΕΛΑΣ σε σημείο μεταξύ των χωριών Σταμνάς και Αγγελοκάστρου όπου έγινε ανατίναξη της αμαξοστοιχίας που κινούνταν από Κρυονέρι προς Αγρίνιο και μετέφερε πολεμικό υλικό και καύσιμα, συνοδευμένη από Γερμανούς στρατιώτες, με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς. Για το λόγο αυτό οι Γερμανοί  αποφάσισαν και εκτέλεσαν τους 120 πατριώτες. Ας μείνει αιώνια η μνήμη τους, φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γεννιές…

Ο Γιώργης Καραγιάννης άφησε πίσω του τέσσερα ανήλικα παιδιά -το μεγαλύτερο ήταν 14 και το μικρότερο 4 χρονών- και η γυναίκα του η θειά Ωραία πάλεψε σκληρά για να τα μεγαλώσει, μιας και δεν δικαιούταν σύνταξη για τον άνδρα της γιατί «τυγχάνων ΕΛΑΣίτης» δεν προβλέπονταν κάτι τέτοιο.

———————————————————————————————————————–
Ένα χρόνο μετά έγραφε η Αγρινιώτικη εφημερίδα της εποχής εκείνης «Φωνή του λαού» για την εκτέλεση των πατριωτών (Πηγή: Εφημερίδα «Η Νέα Εποχή» – Εφημερίδα του Αγρινίου στο διαδίκτυο).

[… Στις φυλακές της Αγίας Τριάδας:

Το βράδυ της Μεγ. Πέμπτης, λέει ο κρατούμενος Θαν. Καλ… η φρουρά των φυλακών της Αγ. Τριάδας δυνάμωσε αρκετά. Από μέρες διαδίδονταν πως για το σαμποτάζ της Σταμνάς θα εκτελούνταν σ’ αντίποινα 160 κρατούμενοι ή 120. Μας καθησύχαζαν όμως απ’ έξω κι’ είχαμε πιστέψει πως θα γλυτώναμε. Τα ξαφνικά αυτά μέτρα άρχισαν να μας ανησυχούν. Κρύος ιδρώτας μας περιέλουσε όλους, όταν αργότερα τη νύχτα ακούσαμε δίπλα στις φυλακές τα γκαπ-γκουπ των σκαφτιάδων που έσκαφταν. «Φτιάχνουν λάκκους», διαδόθηκε σαν αστραπή ανάμεσα μας.

Ύστερα από λίγο ο γδούπος των τσαπιών απομακρύνθηκε. Το έδαφος μπροστά στις φυλακές ήταν σκληρό και άρχισαν να φτιάχνουν τους λάκκους στο χωράφι του Σούλου.

Πέσαμε να κοιμηθούμε. Οι πιο θαρραλέοι φώναζαν πως δεν είναι τίποτα. Στοιβαγμένοι μέσα στους απαίσιους θαλάμους της φυλακής κρατούσαμε όλοι την ανάσα μας, 450 άνθρωποι κλεισμένοι σ’ ένα κλουβί. Πόσοι από μας θα ζούσαν αύριο; Πόσους θα εκτελούσαν; Ποιους;

Με τα μάτια ορθάνοιχτα μέσα στο σκοτάδι, 450 άνθρωποι ζούσαμε με το απαίσιο αίσθημα της επιθανάτιας αγωνίας. Είμασταν όλοι γεροί. Υγιείς, ζωντανοί άνθρωποι. Όμως κανένας μας δεν μπορούσε ν’ αντιδράσει στο θάνατο που έρχονταν, που έμπαινε μέσα μας με τους υπόκωφους γδούπους των τσαπιών που έσκαβαν τους λάκκους μας τη νύχτα.

Στις 4.45 το πρωί ο Γερμανός αρχιφύλακας λοχίας Καρλ Βέρνερ με τη φρουρά των τσολιάδων μπήκε στη φυλακή και φώναξε τρία ονόματα. Αναστασιάδης, Σαλάκος, Σούλος. Προχώρησαν παλικαρίσια. Καμμιά λιποψυχία.

«Γεια σας, παιδιά. Χαιρετισμούς στους δικούς μας. θα νικήσουμε», ήταν τα τελευταία τους λόγια.

Με σπρωξίματα οι τσολιάδες τους έσπρωξαν σ’ ένα αυτοκίνητο και τους πήραν. Σε λίγο γύρισε ο αρχιφύλακας των τσολιάδων και διέταξε τους κρατού­μενους να ντυθούν όλοι και νάναι έτοιμοι. Προηγούμενα τους είχε διατάξει να γδυθούν όλοι και να μείνουν με τα εσωτερικά παντελόνια. Στις 6 π.μ. κατέφτασε πάλιν ο λοχίας Βέρνερ με τη φρουρά των τσολιάδων και διέταξε όλους να κατεβούν στο προαύλιο και να μπουν στη γραμμή. Εκεί ήταν δύο αξιωματικοί των SS και ο υπολοχαγός των τσολιάδων Μπλέσσας, σύνδεσμος των Γερμανών.

Ο ένας Γερμανός αξιωματικός άρχισε να φωνάζει τον κατάλογο και μόλις συμπληρώθηκε η πρώτη δεκάδα ο τσολιάς υπολοχαγός διέταξε απόσπασμα τσολιάδων να τους πάνε «εκεί!! που ξέρουν… » Και συνεχίστηκε η εκφώνηση των ονομάτων. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν οι πυροβολισμοί. Το απόσπασμα ξαναγύρισε για να παραλάβει τη δεύτερη δεκάδα και ούτω καθεξής. Ο τσολιάς υπολοχαγός τους έκανε με μια σατανική απάθεια παρατηρήσεις γιατί αργούσαν: Κύτταξα τους συγκρατούμενούς μου. Ήταν όλοι κάτωχροι. Μέσα στα μάτια τους όμως άστραφτε η αποφασιστικότητα και ένα θανάσιμο μίσος ανάμικτο με αηδιαστική περιφρόνηση για τους προδότες. Άμα τελείωσε η εκτέλεση διέταξαν τους υπολοίπους να μπουν μέσα στη φυ­λακή. Οι Γερμανοί και ο τσολιάς υπολοχαγός αφού επιθεώρησαν τον ομαδικό τάφο, όπου κείτονταν 117 κουφάρια παλικαριών και μια γυναίκα, η Κατίνα Χατζάρα, γύρισαν στις φυλακές όπου ο τσολιάς υπολοχαγός μίλησε στους κρατουμένους εξυμνώντας το έργο των Γερμανών!!! και των τσολιάδων!!!

Ύστερα από κάμποση ώρα ακούσαμε απ’ έξω τους θρήνους των πρώτων συγγενών που κατάφθαναν και μάθαιναν την εκτέλεση των δικών τους. Οι τσολιάδες τους απαγόρευαν με τη ξιφολόγχη να πλησιάσουν… ]

Σημειώνουμε τέλος ότι η εκτέλεση των 120 πατριωτών στο Αγρίνιο έμπνευσε το Γιάννη Ρίτσο για να γράψει το ποίημα Αναστάσιμο Μνημόσυνο .

Αρχίζει η κατασκευή της Ιονίας Οδού

Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα “Συνείδηση” (Ημερήσια Εφημερίδα Αιτωλίας και Ακαρνανίας):

Στήνονται τα εργοτάξια σε Αντίρριο, Εύηνο και Κεφαλόβρυσο. Σύσκεψη σήμερα με τους Ισπανούς εκπροσώπους της κοινοπραξίας για τις τεχνικές λεπτομέρειες του έργου

Ιόνια Οδός

Αρχίζει η κατασκευή

Άμεσα ξεκινούν οι εργασίες κατασκευής του μεγάλου αυτοκινητόδρομου που έρχεται να αλλάξει οριστικά τα χαρακτηριστικά της Αιτωλοακαρνανίας και να άρει την απομόνωση. Μετά από 20 χρόνια διεκδικήσεων, συζητήσεων και μελετών… περνάμε επιτέλους στην υλοποίηση των οραμάτων!

«Είμαστε έτοιμοι, ξεκινάμε άμεσα». Με τα λόγια αυτά ο επικεφαλής τεχνικός σύμβουλος της αναδόχου κοινοπραξίας που ανέλαβε την κατασκευή της Ιονίας Οδού κ. Στέργιος Λαμπρόπουλος μεταφέρει μέσω της «Σ» μια από τις πλέον σημαντικές και ελπιδοφόρες ειδήσεις των τελευταίων ετών, αν όχι δεκαετιών, για το νομό μας. Επιτέλους οι «Δρόμοι Ανάπτυξης» που από ετών παρουσίασε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς έρχονται και στην Αιτωλοακαρνανία. Η Ιόνια Οδός ξεκινά άμεσα (παρά τα σε εκκρεμότητα ζητήματα απαλλοτριώσεων και επιτάξεων) και αυτή την περίοδο στήνονται τα εργοτάξια. Σήμερα μάλιστα πραγματοποιείται σύσκεψη με τη συμμετοχή των Ισπανών εκπροσώπων της κοινοπραξίας, προκειμένου να καθοριστεί με κάθε λεπτομέρεια η εξέλιξη των εργασιών.

Το έργο θα κατασκευαστεί τμηματικά ασφαλώς και θα εξελίσσεται σύμφωνα και με την ολοκλήρωση των απαλλοτριώσεων. Η καθυστέρηση μάλιστα που παρατηρείται οφείλεται ακριβώς στο θέμα αυτό. Είναι χαρακτηριστικό δε το γεγονός ότι το έργο θα ξεκινήσει απ’ τα 5 πρώτα χιλιόμετρα που δόθηκαν… διασπασμένα όμως σε 28 κομμάτια αυτή τη στιγμή (!!!!!!), καθώς η διαδικασία των επιτάξεων είναι υπερβολικά αργή. Η μη ολοκλήρωση των απαλλοτριώσεων θα απασχολήσει βέβαια και τη σημερινή σύσκεψη των κατασκευαστών. Η προσπάθεια πάντως εστιάζεται πλέον στην ταχεία ολοκλήρωση των απαλλοτριώσεων, ώστε να μην παρεμποδιστεί η συνέχεια του έργου, που στο σύνολό του περιλαμβάνει 42 ανισόπεδους κόμβους και 382 χλμ. κλειστού αυτοκινητόδρομου Ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με προϋπολογισμό διπλάσιο εκείνου της γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου!

Πιο συγκεκριμένα το έργο περιλαμβάνει:

α) τον αυτοκινητόδρομο «Ιόνια Οδός» μήκους περίπου 196 χλμ. από Αντίρριο έως Ιωάννινα (Ανισόπεδος Κόμβος με Εγνατία Οδό).

β) τμήμα του αυτοκινητοδρόμου ΠΑΘΕ μήκους περίπου 175 χλμ. από τον Ανισόπεδο Κόμβο Μεταμόρφωσης έως τη Σκάρφεια, μετά τα Καμένα Βούρλα.

γ) τον συνδετήριο κλάδο του ΠΑΘΕ Σχηματάρι – Χαλκίδα μήκους 11 χλμ.

Να σημειωθεί ότι στην Ιόνια Οδό θα ενσωματωθεί και το σε πλήρη εξέλιξη έργο της Παράκαμψης Αγρινίου (β΄ φάση), το οποίο μάλιστα θα παραδοθεί πολύ νωρίτερα απ’ τον προβλεπόμενο χρόνο. Το συνολικό έργο της Ιονίας Οδού, βάσει του χρονοδιαγράμματος θα πρέπει να ολοκληρωθεί σε 72 μήνες απ’ την κύρωση της σύμβασης (ο χρόνος μετρά απ’ τις αρχές του περασμένου έτους) και σε ότι αφορά το κομμάτι που διέρχεται την Αιτ/νία σε 44 μήνες. Τέλος υπενθυμίζουμε ότι στις υποχρεώσεις του παραχωρησιούχου περιλαμβάνονται και η λειτουργία και συντήρηση των δρόμων της παραχώρησης, έναντι είσπραξης διοδίων. Σε ότι αφορά τα διόδια πρέπει να σημειωθεί ότι αλλάζει το σύστημα και πλέον δεν θα ισχύει η πρακτική της χρέωσης ανεξάρτητα των χιλιομέτρων που διανύουμε. Με το νέο σύστημα η χρέωση των διοδίων θα γίνεται ανά χιλιόμετρο.

——————————————————————————————————————————–

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα “Συνείδηση” (Ημερήσια Εφημερίδα Αιτωλίας και Ακαρνανίας), Έτος 9, Αριθ. φύλλου 2075 (Πέμπτη 29 Ιαν. 2009)

Για να σας κάνω να ζηλέψετε…

… όσοι κάνετε τον ψαρά. Σφυρίδα βάρους 14 κιλών που ψαρεύτηκε με συρτή αυτές τις μέρες στα νερά της γειτονικής μας Ιθάκης. Δυστυχώς δεν αναφέρεται -για ευνόητους λόγους- η ακριβής τοποθεσία ψαρέματος.

Η κοινώς σφυρίδα ή επινέφελος ο χαλκούς ανήκει στην οικογένεια ψαριών της τάξης των Σερανίδων (Seranides ή Serranidae). Αποτελούν μεγάλη οικογένεια ψαριών που χαρακτηρίζονται και θαλασσινές πέρκες (περκόμορφα ή περκοειδή). Zουν σε αβαθείς ακτές, συνηθέστερα θερμών θαλασσών καθώς και εύκρατων περιοχών (Πηγή: Βικιπαίδεια).

———————————————————————————————————————–

Δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Ίθακος (Ithacanews)

Η Επίδαυρος της Δυτικής Ελλάδος

Η μνήμη και η λήθη στην Αιτωλοακαρνανία, ναός του Διός και το αρχαίο θέατρο της Στράτου, που μπορεί να γίνει:

Η Επίδαυρος της Δυτικής Ελλάδος

Ο αρχαιολογικός πλούτος της Αιτωλοακαρνανίας, τα θέατρα και οι ναοί που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί, η μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων και οι επιλογές ενός νομού και ενός κράτους

Καλυδώνα, Πλευρώνα, Οινιάδες, Βλοχός, Μεδεών, Ανακτόριο, Αμφιλοχικό Άργος, Λιμναία, Πάλαιρος, Αλυζία, Στράτος, Θέρμο, Θύρρειο, Μητρόπολις, Τριχώνιο, Σαυρία, Χάλκεια, Μακύνεια, Βουκάτιο… Είναι ορισμένες μόνο απ’ τις δεκάδες αρχαίες πόλεις που ήκμασαν στην Αιτ/νία. Συνολικά σήμερα γνωρίζουμε περισσότερες από 150 θέσεις όπου εμφανίζεται ο μεγάλος πολιτισμός των προγόνων μας. Χωρίς να συνυπολογίζουμε τους οικισμούς σ’ αυτό ή τα αγκυροβόλια ή τις βιβλιογραφικού χαρακτήρα ενδείξεις και τα ψήγματα πολιτισμού. Στην πραγματικότητα τα απομεινάρια ενός λαμπρού πολιτισμού είναι παντού γύρω μας. Και ανάμεσά τους περίλαμπροι άλλοτε ναοί και αρχαία θέατρα. Ναοί και θέατρα που για χιλιετίες προστατεύει η Αιτωλοακαρνανική γη, περιμένοντας την άξια εκείνη γενιά που θα κάνει την ανακάλυψη. Η οποία, όπως αποδεικνύεται με τα έως τώρα δεδομένα, προφανώς δεν είναι η δική μας γενιά…

[Αρχαίος χάρτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Πηγή: F.W. Putzger, Historisher Schulatlas, Velhagen & Klasing Verlag, 68. Auflage, 1954]

Στο παρελθόν είχαμε λάβει αφορμές για να ασχοληθούμε επισταμένως με τον μεγάλο μας αρχαιολογικό πλούτο, τονίζοντας κάθε φορά πως ο πολιτισμός και το περιβάλλον είναι οι δύο πυλώνες όπου η Αιτ/νία μπορεί να στηρίξει το μέλλον της. Είπαμε από την πρώτη σελίδα ότι «η ιστορία πρέπει να ξαναγραφτεί» αφού τα ευρήματα των τελευταίων ετών καταδεικνύουν ότι το αρχαίο Αγρίνιο ήταν εδώ (!) και μεγάλο μέρος του είναι θαμμένο κάτω απ’ τη σύγχρονη πόλη, με σειρά δημοσιευμάτων που έφεραν τον τίτλο «Προϊστορική Αλήθεια» αποκαλύψαμε το πώς οι ίδιοι θάψαμε χάριν της κακώς εννοούμενης ανάπτυξης σπουδαίους πρωτοελλαδικούς οικισμούς και πώς εξακολουθούμε να καταστρέφουμε ή να αδιαφορούμε στην καλύτερη των περιπτώσεων για τα σπουδαία και συγκλονιστικά μυστικά που κρύβει η Αιτ/νία, θέσαμε το ζήτημα των ενάλιων αρχαιοτήτων, παρουσιάσαμε κάθε νέα αρχαιολογική ανακάλυψη, αναδείξαμε μνημεία όπως ο ναός στο Μαλευρό λ.χ. ή το Ασκληπιείο στη Μακρυνεία, δώσαμε τη μάχη για την επιστροφή θησαυρών όπως το χρυσό στεφάνι στο Θύρρειο, προσπαθήσαμε να παρακινήσουμε τους πολίτες στο να γνωρίσουν τα μνημεία του τόπου μας και εξακολουθούμε να προσθέσουμε τη δική μας φωνή στο αίτημα απόκτησης υποδομών (μουσεία) και αξιοποίησης των αρχαιολογικών χώρων ώστε να γίνουν επισκέψιμοι. Δεν αρκεί όμως αυτό. Και πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί άλλες περιοχές δέχονται κατά χιλιάδες τους επισκέπτες, για μικρότερης ίσως σημασίας ευρήματα, όταν στην Πλευρώνα λ.χ. υπάρχει μια ολόκληρη πολιτεία (πρόσφατα ολοκληρώθηκαν μάλιστα οι εργασίες) που ακόμη και οι ίδιοι οι Αιτ/νάνες μπορεί και ως όνομα να την αγνοούμε. Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί στη Στράτου υπάρχει αυτή η μιζέρια και η φτώχεια, όταν το θέατρο μόνο και ο ναός του Διός θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι σημείο παγκόσμιας αναφοράς. Να προβληματιστούμε γιατί ο ναός της Άρτεμις στη Λεπενού επί παραδείγματι δεν σημαίνει τίποτε για μας, γιατί η Σπολάϊτα δεν δέχεται τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο, γιατί η Λιμναία και το Άργος το Αμφιλοχικό, το Ανακτόριο και η Σκάλα της Ναυπάκτου (Ναύπακτος: ναύς + πίγνυμι, επειδή εκεί οι Ηρακλειδείς έφτιαξαν κατά την κάθοδό τους τα καράβια τους για να περάσουν στην Αχαΐα και την Ηλεία) δεν είναι προορισμοί ανάλογοι των διεθνούς φήμης αρχαιολογικών χώρων της Ελλάδος. Γιατί η ανθρωπότητα γνωρίζει τους Δελφούς, αλλά όχι και το Θέρμο…

Αεροφωτογραφία του Ναού του Στρατίου Δία. Οικοδομήθηκε μετά το 338 π.Χ. και πρίν το 314 π.Χ. (Πηγή: Δήμος Στράτου Αιτωλοακαρνανίας)

Την απάντηση δεν είμαστε εμείς που πρέπει να δώσουμε. Ωστόσο υπάρχει η ανάγκη ορισμένων παρατηρήσεων. Και ξεκινάμε με το παράδειγμα του Στρατίου Διός και του αρχαίου θεάτρου, το οποίο και χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. Σώζονται σήμερα 35 σειρές εδωλίων (καθισμάτων) που χωρίζονται με κλίμακες σε 11 κερκίδες. Χωράνε δηλαδή 6.000 θεατές!

Το 1997 υπήρξε προσπάθεια αξιοποίησης του θεάτρου.  Το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου ανέβασε το «Όπως αγαπάτε» του Σαίξπηρ, έμελλε όμως εκείνη να είναι η πρώτη και η τελευταία παράσταση στη σύγχρονη εποχή, αφού η αρχαιολογική υπηρεσία απαγόρευσε τη χρήση του θεάτρου. Και καλά έκανε εφόσον το κοίλο θα μπορούσε να καταστραφεί. Το ερώτημα είναι: Τι ενέργειες έγιναν όλα αυτά τα χρόνια για να συντηρηθεί το θέατρο ώστε να καταστεί δυνατή η επαναχρησιμοποίησή του, από ποιους και προς ποίους; Το μεγάλο αυτό θέατρο θα μπορούσε να είναι η «Επίδαυρος» της δυτικής Ελλάδος… Οι Οινιάδες χάρη στο πείσμα και την επιμονή του πρώην δημάρχου κ. Γεράσιμου Νεστοράτου, κατάφεραν να διατηρήσουν και να νομιμοποιήσουν σήμερα το Φεστιβάλ. Το θέατρο ήταν… χοιροστάσιο πριν. Σήμερα αποτελεί το καύχημα της πολιτιστικής Αιτ/νίας τους θερινούς μήνες. Αν οι Οινιάδες τα κατάφεραν, η Στράτου που ουσιαστικά είναι ενιαίος με το Αγρίνιο γεωγραφικός χώρος, γιατί δεν το επεδίωξε; Μήπως το ότι αποτελεί ξεχωριστό δήμο είναι μια απ’ τις αιτίες; Συλλογικά όμως οι φορείς, τι έχουν κάνει; Υπήρξε η πρόταση του καθηγητή και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου κ. Θανάση Παλιούρα για αναστήλωση των κιόνων στο ναό του Διός. Ο κ. Παλιούρας έθεσε το θέμα στο ΚΑΣ, για να εισπράξει όμως μάλλον ειρωνικά σχόλια. Παλιότερα ο κ. Λάζαρος Κολώνας είχε μιλήσει γι’ αυτό στην υπουργό Πολιτισμού τότε κ. Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία έδειξε να ενθουσιάζεται με την προοπτική. Δύο δεκαετίες μετά όμως δεν έγινε το παραμικρό. Ούτε καν οι μελέτες. Πότε αυτό έγινε αίτημα του νομού και πώς το προβάλαμε; Για φανταστείτε όμως ένα θέατρο με 6.000 θεατές στις κερκίδες να διδάσκονται απ’ τις παραστάσεις αρχαίου δράματος και δίπλα να δεσπόζουν οι κίονες… Σχηματίστε την εικόνα στη σκέψη σας και βγάλτε το δικό σας συμπέρασμα για το αν η περιοχή χρειάζεται κάτι περισσότερο… Πάντως, όπως μας πληροφορεί ο κ. Κολώνας, η μη κυβερνητική οργάνωση ΔΙΑΖΩΜΑ (του Στ. Μπένου) έχει ήδη εντάξει στο πλαίσιο των τόσο σημαντικών της πρωτοβουλιών και δράσεις για την ανάδειξη του θεάτρου της Στράτου. Η ιδιωτική πρωτοβουλία έρχεται για μια ακόμη φορά να αποκαλύψει την ανεπάρκεια του κράτους…

Μιλώντας όμως για τα αρχαία θέατρα, αξίζει να σταθούμε σ’ αυτό που με πάθος υποστηρίζει ο πρώην γενικός διευθυντής αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς του ΥΠΠΟ κ. Λάζαρος Κολώνας, οι απόψεις του οποίου βρίσκουν σύμφωνη ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα: Στην Αιτ/νία υπάρχουν τουλάχιστον δέκα αρχαία θέατρα ακόμη

Το αρχαίο θέατρο της Στράτου. Οικοδομήθηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα. (Πηγή: Δήμος Στράτου Αιτωλοακαρνανίας)

(πέραν αυτών της Στράτου, των Οινιάδων, της Πλευρώνας και της Μακύνειας), που περιμένουν απλώς να τα ανακαλύψουμε.  Δεν μπορεί η μικρή πόλη της Μακύνειας να διέθετε θέατρο και η κατά τον Θουκυδίδη «μεγίστη πόλη» του Αγρινίου να μην είχε! Ή να μην υπήρχε θέατρο αν όχι σε όλες, τουλάχιστον σε αρκετές απ’ τις μεγάλες πόλεις της αρχαίας Αιτωλίας και της αρχαίας Ακαρνανίας.

Στις ανασκαφές της Παλαίρου μάλιστα προκάλεσε εντύπωση στους Γερμανούς αρχαιολόγους το γεγονός ότι δεν εντόπισε η σκαπάνη αρχαίο θέατρο, καθώς θεωρούσαν δεδομένο ότι υπήρχε. Δεν μετέβαλαν όμως τις απόψεις τους. Πιστεύουν ότι το θέατρο θα ήταν κατασκευασμένο μεταξύ της πόλης και γειτονικής αρχαίας πόλης για να εξυπηρετεί και τις δύο, ως σύμμαχες. Θέατρο πάντως είναι αδιανόητο να μην υπήρχε. Όπως και ναοί με αφιερώματα.

Η σύγχρονη τεχνολογία πάντως μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό τους. Έχουμε από ετών αναφερθεί στον… δορυφόρο της NASA που «σκανάρει» τεράστιες περιοχές και υποδεικνύει τα ακριβή σημεία όπου υπάρχουν αρχαιότητες. Τα χρήματα όμως που η πολιτεία διαθέτει για τον πολιτισμό, ξοδεύονται ως επί το πλείστον σε… επιχορηγήσεις συλλόγων και σε πολυδάπανες εκδηλώσεις που υπηρετούν μόνο την αλαζονεία μιας κοινωνικής και πολιτιστικής κατά τα άλλα ελίτ. Αναφερόμαστε σε συναυλίες και εκθέσεις των πολλών εκατομμυρίων ευρώ, που στην πραγματικότητα δεν αφορούν παρά μόνο τους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες. Υπήρξαν μάλιστα εκδηλώσεις στο παρελθόν, ο προϋπολογισμός των οποίων αρκούσε για τη μετατροπή των καπναποθηκών Παπαπέτρου σε μουσείο! Το Ελληνικό κράτος όμως, που για μια ακόμη φορά θα υποστηρίξουμε ότι μ’ αυτά και με τ’ άλλα, ούτε «Ελληνικό» είναι ούτε «κράτος», επέλεξε αντί της υποδομής και της πραγματικής προσφοράς στον τόπο, …μια συναυλία για να διασκεδάσουν ένα βράδυ 1000 άνθρωποι του πνεύματος τάχα ή μια έκθεση που ενίοτε προσβάλει τον ίδιο τον πολιτισμό. Πλην όμως είμαστε εμείς οι πολίτες που έχουμε επιτρέψει στο κράτος να έχει αυτές τις συμπεριφορές. Και δεν δεχόμαστε ότι υπάρχει διεκδίκηση, όταν αυτή εκφράζεται με… διαπιστώσεις, δηλώσεις και επιστολές. Επιπλέον, έχουμε να θυμίσουμε πως όταν η ΛΣΤ΄ Εφορεία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων εισηγήθηκε αυτά που όφειλε για ένα κομμάτι του πολιτισμού μας… κάποιοι έσπευσαν να την κατασπαράξουν, …διότι υπονόμευε, λέει, την ανάπτυξη της περιοχής! Και για να καταλήξουμε κάπου: Χαιρετίζουμε κάθε προσπάθεια που γίνεται στην κατεύθυνση της ανάδειξης του αρχαιολογικού μας πλούτου. Και τα συνέδρια και τα συμπόσια και τα έργα που γίνονται τα οποία δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε (μουσείο Θέρμου, ανάδειξη Πλευρώνας, Ρωμαϊκές Θέρμες, Πάλαιρος, Οινιάδες κ.ά.). Θα αποφασίσουμε όμως κάποια στιγμή να επενδύσουμε σοβαρά στις διάσπαρτες παντού στην Αιτ/νία αρχαιότητες; Σ’ αυτό το ερώτημα ζητάμε απάντηση και θέλουμε να είναι συγκεκριμένη.

——————————————————————————————————————————–

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Συνείδηση» (Ημερήσια Εφημερίδα Αιτωλίας και Ακαρνανίας), Έτος 9, Αριθ. φύλλου 2074 (Τετάρτη 28 Ιαν. 2009)

Κώστας Καράμπαλης (1883-1942): Γνήσιος και αυθεντικός εκφραστής του λαϊκού μας πολιτισμού

Λάβαμε πρόσφατα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το παρακάτω άρθρο του συντοπίτη μας εκπαιδευτικού Π.Ε. Θωμά Κακλαμάνη, που τον καιρό αυτό ασκεί το επάγγελμα του δασκάλου στο μακρυνό Αμβούργο. Το άρθρο αναφέρεται στο Λευκαδίτη Κώστα Καράμπαλη, έναν από τους «καλύτερους καραγκιοζοπαίκτες, τραγουδιστές και ζωγράφους του Θεάτρου Σκιών». Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα ακούσει μέχρι πρότινος για τον Κώστα Καράμπαλη, ο οποίος όμως αναφέρεται  επανειλημένα στη σχετική βιβλιογραφία για την προσφορά του στο Θέατρο Σκιών. Το αναδημοσιεύουμε ως έχει με ευχαρίστηση:

«Να ξέρεις να μιμηθείς χίλιες φωνές ή διαλέχτους, να έχεις μια επιδεξιότητα ανεπανά­ληπτη, να σχεδιάζεις φιγούρες, να επινοείς το έργο, την ίδια τη σκηνή, να παίζεις χωρίς τη βοήθεια υποβολέα, να είσαι με μια λέξη ποιητής και τεχνικός συγχρόνως, ιδού η τέχνη μας…»

(Κώστας Καράμπαλης)

Ο Κώστας Καράμπαλης γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1883 και πέθανε στην Αθήνα το 1942. Πριν ασχοληθεί με το θέατρο σκιών ζωγράφιζε φορητές εικόνες και αγιογραφούσε εκκλησίες. Αργότερα εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους καραγκιοζοπαίκτες και τραγουδιστές του θεάτρου σκιών. Συνεργάστηκε με τον Αντώνη Μόλλα, το Βασίλαρο και τον Κ. Μάνο. Η συνεργασία του με το Βασίλαρο απέδωσε ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η ζωγραφική του θεάτρου σκιών.

"Παληκαρόπουλο", φιγούρα Θεάτρου Σκιών, δέρμα, 66 εκ. Απεικονίζεται ήρωας της Επανάστασης του 1821. Του καραγκιοζοπαίκτη Κώστα Καράμπαλη. Πηγή: Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Η έλξη που ασκούσε ο Καραγκιόζης στον Κώστα Καράμπαλη ήταν καταλυτική. Παράλληλα οι γνώσεις που είχε αποκτήσει κοντά σε διάσημους καραγκιοζοπαίκτες της εποχής του για τη λαϊκή παραδοσιακή δημιουργία της τέχνης του ελληνικού θεάτρου σκιών αλλά και το ταλέντο του στις μιμήσεις, στο σχέδιο και στη μουσική, του έδωσαν όλα τα εχέγγυα για να ξεχωρίσει με το δικό του ιδιότυπο χιούμορ, στον καλλιτεχνικό αυτό χώρο. Προχώρησε πιο πέρα από τους προγενέστερους καραγκιοζοπαίχτες, μελετώντας σε βάθος κάθε χαρακτήρα. Αλλά και στο σχεδίασμα κάθε φιγούρας

του επέμενε στα γνήσια χαρακτηριστικά του ρόλου της, με αποτέλεσμα οι τύποι του μπερντέ του να είναι οι πιο σπιρτόζοι και οι πιο απολαυστικοί. Ο  Κώστας Καράμπαλης με τη γνήσια καλλιτεχνική φλέβα που τον χαρακτήριζε και το ταλέντο του πλούτισε το ελληνικό θέατρο σκιών στο λόγο και στο ήθος.

Ο Τζούλιο Καΐμι στο βιβλίο του «Καραγκιόζης, Η Αρχαία κωμωδία στην ψυχή του θεάτρου σκιών, εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα, 1990» τον αναφέρει λανθασμένα ως «Καράμπελα από τη Λευκάδα» (πιθανόν βέβαια αυτό να οφείλεται σε λάθος του μεταφραστή του βιβλίου). Ο Τζούλιο Καΐμι αναφέρει ότι ο Καράμπαλης αρχίζει την καριέρα του το 1905 στην Αθήνα και ότι ήταν εξαιρετικός τεχνίτης στο σχεδιασμό και το χρωματισμό των φιγούρων, έφτιαχνε το ντεκόρ του θεάτρου σκιών και είχε το ρόλο του τραγουδιστή στις παραστάσεις (σελ. 39-40). Ο ίδιος αναφέρει ότι ο Λευκαδίτης λαϊκός καλλιτέχνης ήταν μεταρρυθμιστής του θεάτρου σκιών και αυθεντικός συνεργάτης του Α. Μόλλα στις αλλαγές που επιχειρήθηκαν στο χώρο αυτό. Παράλληλα ο Καράμπαλης γράφει κωμωδίες και κατασκευάζει φιγούρες για τα θέατρα άλλων συναδέλφων του που άφησαν εποχή. Ο ίδιος ο Καράμπαλης αναφέρει στον Τζούλιο Καΐμι ότι το έργο του καλλιτέχνη του θεάτρου σκιών «απαιτεί να είσαι ποιητής και τεχνικός ταυτόχρονα» (σελ. 50).

Ο Σωτήρης Σπαθάρης στην αυτοβιογραφία του «Απομνημονεύματα και η Τέχνη του Καραγκιόζη» (Εκδόσεις Άγρα), αναφέρει ότι ο Κ. Καράμπαλης ήταν άριστος τραγουδιστής, σημαντικός λαϊκός ζωγράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου σκιών. Οι παραστάσεις του μείνανε παράδοση στον Καραγκιόζη. Διάσημα έργα του ήταν «Η αναγνώρισης των δύο αδελφών», «Οι Τζαβελαίοι», «Το Σούλι». Παράλληλα αναφέρει ότι ήταν διάσημος και περιζήτητος τραγουδιστής δημοτικών τραγουδιών που ακούγονταν στις παραστάσεις του θεάτρου σκιών που είχαν θέματα από την ελληνική επανάσταση του 1821.

Σκηνικό Θεάτρου Σκιών με παράσταση αρχοντικού σπιτιού - Έργο Κώστα Καράμπαλη και Χρήστου Ψαριανού - Πηγή: Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης

Εποχή άφησε η παράσταση του Κ. Καράμπαλη που παρουσίασε στο θέατρο σκιών το 1928 κωμωδία με θέμα τις εκλογές που κέρδισε ο Ε. Βενιζέλος με μεγάλη πλειοψηφία (62% των ψήφων και ¾ του συνόλου των εδρών) και σατιρίζει εύστοχα πολιτικά πρόσωπα της εποχής (Ε. Βενιζέλο, Καφαντάρη, Ι. Μεταξά, Α. Ζαΐμη κ.α.).

Αρχικά οι φιγούρες στο ελληνικό θέατρο σκιών ήταν φτιαγμένες από λαμαρίνα ή χαρτόνι. Όμως από το 1923 όλοι οι καραγκιοζοπαίχτες αρχίζουν να παίζουν με δερμάτινες φιγούρες. Πολλοί καραγκιοζοπαίχτες ήταν λαϊκοί ζωγράφοι. Μερικοί από αυτούς ήταν: ο Μίμαρος, ο Χρήστος Χαρίδημος, ο Σπύρος Κούζαρος, ο Σωτήρης Πρωτόγερας, ο Αβραάμ Αντωνάκος, ο Κώστας Μάνος, ο Φρίξος Γαζέπης, ο Αντρέας Αγιομαυρίτης κ. α. Οι μελετητές όμως του ελληνικού θεάτρου σκιών αναγνωρίζουν ότι ο Κώστας Καράμπαλης υπερείχε όλων σε καλλιτεχνική δημιουργία και ταλέντο. Οι λαϊκοί καλλιτέχνες κατασκεύαζαν σκηνικά και φιγούρες αληθινά έργα παραδοσιακής λαϊκής τέχνης. Καταξιωμένοι ζωγράφοι όπως ο Ν. Χατζηκυριάκος – Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μίνως Αργυράκης και πολλοί άλλοι στάθηκαν με απεριόριστο σεβασμό και αγάπη μπροστά σ’ αυτή την παραδοσιακή ζωγραφική του θεάτρου σκιών και πήραν πολλά στοιχεία.

Φιγούρα Θεάτρου Σκιών που παριστάνει νέα χωριάτισσα. Έργο του καραγκιοζοπαίκτη Κώστα Καράμπαλη. Πηγή: Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Τα θεμέλια της τέχνης του Καραγκιόζη, όπως είναι σήμερα, τα έβαλε ο Αντώνης Παπούλιας ή Μόλλας. Άξιος συνεχιστής του έργου του είναι και ο γιος του, Δημήτρης Μόλλας. Ο Μόλλας ίδρυσε το Σωματείο Καραγκιοζοπαιχτών το 1924 με Γενικό Γραμματέα τον Κώστα Καράμπαλη. Ο Λευκάδιος καλλιτέχνης ανυπέρβλητος δεξιοτέχνης, τόσο στον αυτοσχεδιασμό όσο και στο τραγούδι δεν έπαυε να υπογραμμίζει το χρέος της πολιτείας απέναντι στους λαϊκούς καλλιτέχνες του θεάτρου σκιών που την εποχή εκείνη αν και πλήρωναν ασφαλιστικές εισφορές δεν δικαιούνταν καμία σύνταξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μοναδική φωτογραφία του Κ. Καράμπαλη που μπορέσαμε να εντοπίσουμε στη σχετική βιβλιογραφία είναι αυτή στο βιβλίο «Απ. Γιαγιάννος-Ι. Διγκλής, Ο κόσμος του Καραγκιόζη, Σκηνικά, Εκδοτική Ερμής Ε.Π.Ε., Αθήνα, 1977 (τόμος 2)».

Οφείλουμε να επισημάνουμε το δύσκολο έργο των καλλιτεχνών του θεάτρου σκιών την περίοδο εκείνη. Ο Θανάση Σπυρόπουλος (στο βιβλίο του Κώστα Τσίπηρα «Έλληνες καραγκιοζοπαίκτες πίσω από τα φώτα του μπερντέ» Εκδόσεις Κοχλίας, Αθήνα, 2002) αναφέρει χαρακτηριστικά «Κάποτε το να είσαι καραγκιοζοπαίκτης ήταν αν μη τι άλλο ντροπή. Εμάς, τους ηθοποιούς και τους λαϊκούς τραγουδιστές, μας απέφευγαν και μας σχολίαζαν αρνητικά. «Τι, είσαι καραγκιοζοπαίκτης;» ρωτούσαν απαξιωτικά… Ακόμη και οι γυναίκες μας μάς χώριζαν. Εμείς όμως επιμείναμε, παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στην πορεία». Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι ο πρώτος διανοούμενος που μιλάει θετικά για τον Καραγκιόζη, αφού μετέφρασε από τα γαλλικά το άρθρο του P. Risal περί Καραγκιόζη, στο «Παναθήναια» του 1907.

Το Πανελλήνιο Σωματείο Θεάτρου Σκιών, γιορτάζοντας τα 70 του χρόνια στις 6 – 19 Νοέμβρη 1995 οργάνωσε έκθεση φιγούρας, σκηνικών και ρεκλάμας θεάτρου Σκιών σε συνεργασία με τον Ιωνικό Σύνδεσμο στην Νέα Ιωνία. Η έκθεση περιλάμβανε φιγούρες σκηνικά και ρεκλάμες από όλο το φάσμα των καραγκιοζοπαικτών – ζωγράφων του Καραγκιόζη με ιστορικές φιγούρες πάνω από 100 χρόνων. Εκτέθηκαν σε ειδικό χώρο σκηνικά και εργαλεία του θεάτρου σκιών προερχόμενα από δυο γενιές καραγκιοζοπαικτών, του Κώστα Καράμπαλη, και του υιού του Θέμη Καράμπαλη (πέθανε στην Αθήνα στις 23 Αυγούστου 1995).

Σήμερα η θεατρική αυτή παράδοση συνεχίζεται με ενδιαφέρον από διάφορους καραγκιοζοπαίχτες σ’ όλη την Ελλάδα και οι θεατές εξακολουθούν να τη δέχονται με αγάπη και νοσταλγία. Πρόκειται για μια κληρονομιά πολύτιμη που δεν πρέπει να χαθεί γιατί ο ήρωάς της είναι ο καθρέφτης της γνήσιας ελληνικής ψυχής. Τελειώνουμε τη σύντομη αυτή αναφορά μας με ένα απόσπασμα από γράμμα του Άγγελου Σικελιανού προς τον καραγκιοζοπαίκτη Σωτήρη Σπαθάρη (πατέρα του Ευγένιου) στις 19 Αυγούστου 1948 όπου αναφέρει για την τέχνη του θεάτρου σκιών «… Η τέχνη σου είναι στη βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής και μακάριος που την αντικρίζει με τη σοβαρότητα που της οφείλεται. Μέσα της δεν κατασταλάζει μόνο η λαγαρή θυμοσοφία του λαού μας μπρος στ΄ανάποδα του κόσμου αλλά ξεσκεπάζεται και η πηγαία δύναμη που ΄χει μέσα του και με την οποία υπερνικά αυτά τα ανάποδα με ψυχισμό ανεβαίνοντας απ΄τα σκαλιά της θείας του εξυπνάδας ως τις κορφές του ηρωισμού…».

Εκλογικά αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 της Επαρχίας Λευκάδος

Ακόλουθα τα συνολικά αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, της Επαρχίας τότε Λευκάδος.

Εκλογικό Τμήμα	Σύνολο ψηφισάντων	Φιλελ. (Βενιζ.)	Λαϊκό (Τσαλ.)	Συναγ. (Παπ.)	ΕΠΕΚ (Πλασ.)	ΕΔΑ	Παπαν.
Α’ Λευκάδος	716	59	195	144	20	301	7
B’ Λευκάδος	722	63	139	159	30	308	20
Τσουκαλάδων	192	8	25	51	5	99	3
Λαζαράτων	485	41	116	64	38	211	14
Κατούνας	236	15	53	73	21	60	8
Α’ Καρυάς	450	33	113	41	51	207	4
Β’ Καρυάς	294	24	61	46	33	127	3
Ασπρογερακάτων	272	31	56	45	23	92	23
Αγ. Πέτρου	387	61	97	140	30	46	11
Άνω Εξάνθειας	350	70	108	67	33	67	4
Πόρου	126	11	40	20	22	31	1
Κομηλιού	262	24	80	87	51	22	0
Αθανίου	155	23	33	71	12	15	1
Σύβρου	373	43	106	73	127	22	4
Κατωχωρίου	322	18	83	143	43	31	2
Μαραντοχωρίου	273	22	81	69	41	57	3
Βασιλικής	249	48	83	78	23	15	2
Εγκλουβής	246	51	19	11	32	131	0
Βαθέως	268	32	63	54	28	78	12
Σπαρτοχωρίου	207	15	61	6	43	79	3
Καλαμητσίου	238	22	58	39	18	99	0
Χαραδιάτικων	214	22	57	94	18	17	6
Αλεξάνδρου	317	44	29	16	136	90	2
Νυδρίου	169	55	25	34	24	27	4
Σύνολο	7523	835	1781	1622	902	2231	137

Ο λαός της Λευκάδας πιστός στις αγωνιστικές του παραδόσεις θα αναδείξει, λίγα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, την ΕΔΑ ως πρώτο κόμμα. Με την ΕΔΑ κατέβηκε ο γνωστός Λευκαδίτης αγωνιστής της αριστεράς Ξενοφώντας Γρηγόρης που έλαβε συνολικά 1869 σταυρούς. Στο συνδιασμό Λευκάδος – Πρεβέζης – Άρτας της ΕΔΑ ήταν ακόμη οι Ιωάννης Σιμιτζής, Γεώργιος Γαρουφαλιάς και Αλκιβιάδης Λούλης. Η Λευκάδα δεν κατόρθωσε να εκλέξει βουλευτή.

Σημειώνουμε ότι στις εκλογές αυτές νικητής αναδείχθηκε ο Αλέξανδρος Παπάγος με τον Εθνικό Συναγερμό, συγκεντρώνοντας το 35,53% των ψήφων. Αρνήθηκε να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας με αποτέλεσμα να σχηματιστεί κυβέρνηση υπό τον στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα (ΕΠΕΚ) που συγκέντρωσε το 23,48%, ενώ για πρώτη φορά συμμετείχε σε εκλογές και η ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), αποσπώντας το 10,57% των ψήφων και δέκα έδρες, λίγα μόλις χρόνια μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου.

Οι περισσότεροι από τους 10 βουλευτές που εξέλεξε η ΕΔΑ ήταν φυλακισμένοι ή εξόριστοι. Ο πρόεδρος της Βουλής Δ. Γόντικας αποφασίζει, παρά τις αντιδράσεις του Παπάγου, να τους ορκίσει «αφού ανακηρύχθηκαν από τα Πρωτοδικεία». Εκλέχτηκαν τότε μεταξύ άλλων γνωστοί αγωνιστές της Αριστεράς, όπως: ο Ηλίας Ηλιού, Στέφανος Σαράφης (στρατιωτικός αρχηγός του ΕΛΑΣ), Κώστας Γαβριηλίδης, ο στρατηγός Χατζημιχάλης, Μανώλης Πρωιμάκης, Νίκος Τσόχας και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γιάννης Ιμβριώτης. Αργότερα, στις 8 Δεκεμβρίου το Εκλογοδικείο θα ακυρώσει την εκλογή τους. Θα αντικατασταθούν από τους: Μιχ. Κύρκο, Γ. Σπηλιόπουλο, Αντ. Μπριλλάκη, Β. Εφραιμίδη, Εμμ. Μάντακα, Π. Κυτερίνη, Ι. Πασαλίδη, Λ. Καραμαούνα, Γ. Βλαμόπουλο και Γ. Σίμο.

————————————————————————————————————————

Πηγή:
Εφημερίδα «Λευκάς» (Εβδομαδιαία ανεξάρτητη εφημερίς εκδιδομένη εν Λευκάδι – Διευθυντής: Τάκης Μαμαλούκας), Αριθ. φύλλου 31 (18 Σεπτ. 1951)
Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ»

Go Nikiana Go!

Περιφερόμουνα πρόσφατα στο γνωστό δημοφιλή ιστότοπο Facebook -οι περισσότεροι που ασχολείστε με το διαδίκτυο θα τον ξέρετε, όσοι δεν τον ξέρετε δεν χάσετε δα και τίποτα- όταν έπεσα πάνω στο όνομα Νικιάνα.

Το χωριό μας διαθέτει βέβαια το δικό του γκρουπ στον ιστότοπο αυτό (Nikiana city με 89 ως ώρας μέλη), αλλά μου προκάλεσε εντύπωση ότι το όνομα του χωριού μας απαντάται και ως κύριο όνομα στη Βενεζουέλα κυρίως. Υπάρχει μάλιστα και γκρουπ κάποιας γνωστής εκεί με το όνομα Nikiana Martin, απ’ όπου και η πιο κάτω φωτογραφία.

Της ευχόμαστε λοιπόν και μεις με τη σειρά μας καλή επιτυχία, σε όποιο διαγωνισμό και αν παίρνει μέρος η κοπέλα, λέγοντας με τη σειρά μας:  Go Nikiana Go!

Τώρα από που ως που το όνομα αυτό στη Βενεζουέλα δεν ξέρω. Για το όνομα του χωριού μας λέγεται πάντως ότι προήλθε μάλλον από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο που συγκάλεσε το 325 μ. Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Α’ στη Νίκαια της Βιθυνίας και σε συνδιασμό με το μοναστήρι των Αγίων Πατέρων που βρίσκεται  πιο πάνω από το χωριό και λέγεται πάλι ότι ιδρύθηκε από κάποιους «θεοφόρους πατέρες της εκκλησίας» που είχαν πάρει μέρος στη Σύνοδο αυτή.

Μιχάλης Ντούσιας: Η απελευθέρωση της Λευκάδας (από το 24ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ) και η εκκαθάριση του νησιού από τους ταγματασφαλίτες

Παραθέτουμε, χωρίς κάποιο σχολιασμό, τα κεφάλαια από το βιβλίο του Μιχάλη Ντούσια («ΕΑΜ Πρέβεζας, ΕΛΑΣ Ζαλόγγου – Σουλίου», Αθήνα 1987)

που αναφέρονται στη Λευκάδα και αφορούν στην κατάληψη του νησιού από το 24o Σύνταγμα του ΕΛΑΣ στο τέλος του Δεκέμβρη 1944 με αρχές Γενάρη του 1945 και στις επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ στο νησί. Είναι σίγουρα μια ιστορική μαρτυρία ενός εκ των πρωταγωνιστών των γεγονότων εκείνων, μιας και ο συγγραφέας ήταν τότε Καπετάνιος του 24ου Συντάγματος -Στρατιωτικός Αρχηγός ήταν ο Αραχναίος (Γιώργος Κατεμής) και Πολιτικός ο Μήτσος Κίρλας- που είχε αναλάβει την αποστολή από την VII Ταξιαρχία (Διοικητής ήταν ο Στάθης Αρέθας και Καπετάνιος ο Θωμάς – Γιάννης Χατζηπαναγιώτης) της VIIIης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ για την κατάληψη του νησιού της Λευκάδας (και του Μεγανησιού) και την εκδίωξη των δυνάμεων του ΕΔΕΣ που κατείχαν τότε το νησί.

Μετά την επιτυχή αποβίβαση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στο Κεραμυδάκι Νικιάνας, η Διοίκηση του Συντάγματος εγκαταστάθηκε στην αρχή στο χωριό Κολυβάτα -προφανώς λόγω και της συμπάθειας που έτρεφε τότε η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του χωριού αυτού προς το ΕΑΜ- της περιφέρειας Αλεξάνδρου. Πολλοί είναι οι συγχωριανοί μου που ενθυμούνται ακόμη τα γεγονότα εκείνα, ακόμη και την πρωτοφανή κακοκαιρία που ακολούθησε μετά την αποβίβαση των ΕΛΑΣίτικων δυνάμεων στο Κεραμυδάκι.

———————————————————————————————————————

[…] «Η απελευθέρωση της Λευκάδας

Ο ΕΔΕΣ, εκτός απ’ την Πρέβεζα, κατείχε και τη Λευκάδα. Εκεί είχαν μεταφέρει ένα Σύνταγμά του, με διοικητή το λoχαγό Κώστα Μαραγκό, που στο μεταξύ τον είχαν προαγάγει σε συνταγματάρχη. Είχαν βρει καταφύγιο εκεί όλες οι συμμορίες των ταγματασφαλιτών της Ακαρνανίας. Στις 20 του Δεκέμβρη πάρθηκε η απόφαση από την ηγεσία της εκκαθάρισης του ΕΔΕΣ από την Ήπειρο. Τμήματα του ΕΛΑΣ από τη Θεσσαλία και Δυτική Μακεδονία με επικεφαλής τους Σαράφη και Άρη, ενώθηκαν με τις δυνάμεις της VIII Μεραρχίας και -με ένα στρατιωτικό περίπατο που κράτησε 5-6 ημέρες- διέλυσαν τον ΕΔΕΣ στην Ήπειρο…

[…] Στο Σύνταγμά μας η Ταξιαρχία ανέθεσε την αποστολή να καταλάβουμε τη Λευκάδα. Ήταν μια επιχείρηση δύσκολη, γιατί η δύναμη του ΕΔΕΣ -μαζί με τους ταγματασφαλίτες- ξεπερνούσε τους 600 άνδρες, άριστα εξοπλισμένους, και γιατί ήταν επιχείρηση αμφίβια. Αν δεν καταφέρναμε να δημιουργήσουμε προγεφύρωμα σε μια από τις ακτές της Λευκάδας, αν δηλαδή γινότανε αντιληπτή η κίνησή μας, εύκολα οι αντίπαλοί μας θα βύθιζαν τα πλωτά μέσα που θα χρησιμοποιούσαμε.

Τρεις ημέρες πριν αναλάβουμε την επιχείρηση, αυτοπροσώπως ο Διοικητής της Ταξιαρχίας Στάθης Αρέθας, μαζί με τον Αραχναίο, μελέτησαν επί τόπου το σχέδιο ενεργείας. Καθόρισαν το σημείο απόβασής μας στη θέση Κεραμειδάκι. Η απόβαση θα άρχιζε τη 12η νυχτερινή της 26ης προς την 27η του Δεκέμβρη, από την παραλία του χωριού Πλαγιά. Μέχρι την τελευταία στιγμή, η επιχείρηση διατηρήθηκε μυστική, ακόμη και από τις διοικήσεις του τάγματος και των λόχων και όταν με απόλυτη μυστικότητα ολοκληρώθηκε η συγκέντρωση των λόχων μας στο χωριό Πλαγιά, ανακοινώσαμε τους σκοπούς μας και τις αποστολές του κάθε τμήματος μόλις πραγματοποιούσαμε το προγεφύρωμα στο Κεραμειδάκι.

Για πρώτη φορά στην αγωνιστική ιστορία του Συντάγματος παρατηρήθηκε κάποιος δισταγμός σε μερικά ηγετικά μας στελέχη. Αναλογίζονταν ότι, αν επισήμαιναν την κίνησή μας οι αντίπαλοί μας, εύκολα θα βύθιζαν τα πλωτά μέσα που θα χρησιμοποιούσαμε, χωρίς να είμαστε σε θέση να αντιδράσουμε. Εκείνοι που δεν εκδήλωσαν τον παραμικρό δισταγμό, αλλ’ αντίθετα άκουσαν με ενθουσιασμό την αποστολή μας, ήταν ο διοικητής του Τάγματος Βασίλης Μαϊδάτσης και ο διοικητής του 1ου λόχου Κώστας Νούτσος.

Σύμφωνα με το σχέδιο ενεργείας, μια ομάδα ενόπλων Λευκαδιτών -με επικεφαλής το γραμματέα της κομματικής οργάνωσης Λευκάδας Γρηγόρη Δανάλη (το γνωστό κινηματογραφιστή)- θα διαπεραιωνόταν μυστικά στη Λευκάδα και θα καταλάβαινε θέση στην κορυφογραμμή πάνω από το Κεραμειδάκι και, μόλις διαπίστωνε την απόβασή μας, θα σημείωνε την παρουσία της στην καθορισμένη θέση με μερικούς πυροβολισμούς.

Τα μεσάνυχτα αυτής της ημέρας αρχίσαμε την επιβίβαση στα πετρελαιοκίνητα που μας διέθεσε το ΕΛΑΝ Ξηρομέρου. Για να αποφύγουμε το μεγάλο θόρυβο των μηχανών των πετρελαιοκινήτων -που θα μπορούσε να κινήσει τις υποψίες του εχθρού- κανονίσαμε, η μεταφορά να γίνει διαδοχικά, με τρία κάθε φορά πετρελαιοκίνητα ανά τέταρτο της ώρας, και -για να εμψυχώσουμε τους αντάρτες μας- μπήκαμε η Διοίκηση του Συντάγματος (Αραχναίος, Ντούσιας, Κίρλας) και ο Διοικητής του Τάγματος Ν. Μαϊδάτσης στο πρώτο πετρελαιοκίνητο. Στο δεύτερο ο 1ος λόχος με τους Νούτσο και Κιάμο και με ένα μέρος των ανταρτών του λόχου τους. Στη συνέχεια θα έρχονταν -ανά ένα τέταρτο της ώρας- και οι άλλοι λόχοι μας. Η απόβαση στο Κεραμειδάκι όλων των τμημάτων μας έγινε ομαλά, χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους αντιπάλους μας. Από το Κεραμειδάκι περνάει ο παραλιακός δρόμος Λευκάδας – Βασιλικής.

Μόλις αποβιβαστήκαμε στο Κεραμειδάκι, ο Διοικητής του Τάγματος Βασίλης Μαϊδάτσης, επικεφαλής των τμημάτων που είχαν αποβιβαστεί, σύμφωνα με το σχέδιο, προχώρησε για να καταλάβει το χωριό Αλέξανδρος, όπου θα εγκαθιστούσε βάσεις πυρός προς κάθε κατεύθυνση. Μετά μια περίπου ώρα έφυγαν για τον Αλέξανδρο οι Αραχναίος και Κίρλας. Στο Κεραμειδάκι παρέμεινα ο γράφων με το λόχο του Γιάννη Ζιώγα και την υποδειγματική διμοιρία της ΕΠΟΝ, με αρχηγό διμοιρίτη τον Κώστα Τσοπολίδη.

Αποστολή μου ήταν να κρατήσω σταθερά το προγεφύρωμα. Για το σκοπό αυτό εγκατέστησα ένα φυλάκιο από μια ομάδα με πολυβόλο, που θα παρεμπόδιζε κάθε απόπειρα κίνησης αντίπαλων τμημάτων από τα χωριά Βλυχό και Νυδρί προς Κεραμειδάκι και δεύτερο φυλάκιο που θα παρεμπόδιζε κάθε κίνηση από την πόλη της Λευκάδας προς Κεραμειδάκι. Κατά τα ξημερώματα πιάσαμε ένα χωρικό, που ανύποπτος -με ένα γάϊδαρο φορτωμένο με τρόφιμα- πήγαινε από το χωριό Βλυχό στη Λευκάδα. Έμαθα απ’ αυτόν ότι στο χωριό Βλυχό είχαν διανυκτερέψει 50 ένοπλοι ταγματασφαλίτες (Ράλληδες τους έλεγαν οι Λευκαδίτες). Με σύνδεσμο μετέδωσα την είδηση στον Αραχναίο και του πρότεινα να κινηθούμε, εκείνος με ένα λόχο από το χωριό Αλέξανδρος και εγώ από το Κεραμειδάκι με το λόχο που διέθετα, να κυκλώσουμε το χωριό και να τους αφοπλίσουμε. Αλλά δεν πέρασε πολλή ώρα από τότε που έστειλα το σύνδεσμο στον Αραχναίο και δεχόμαστε καταιγιστικά πυρά από τα αριστερά μας, όπως βλέπουμε την πόλη Λευκάδα. Οι ένοπλοι του Βλυχού είχαν επισημάνει την παρουσία μας στο Κεραμειδάκι, και -παρακάμπτοντας το δημόσιο δρόμο- μας πλαγιέβαλλαν από θέσεις που είχαν καταλάβει στην κλιτύ του μπροστινού μας υψώματος.

Αναγκαστήκαμε να συμπυχτούμε ένα περίπου χιλιόμετρο Β.Δ. από το Κεραμειδάκι, αφήνοντας τον όλμο, τα βλήματά του και άλλα υλικά που είχαμε μεταφέρει εκεί, και καταλάβαμε παράλληλες θέσεις που προσφέρονταν και για άμυνα και για επίθεση. Άρχισε μια σκληρή μάχη που κράτησε από το πρωί ως τις απογευματινές ώρες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ψυχραιμία και την παληκαριά που έδειξε σ’ αυτή τη σύγκρουση ο διοικητής του λόχου Γιάννης Ζιώγας, ο οποίος -όρθιος- εμψύχωνε τους αντάρτες. «Εμπρός παιδιά και τους φάγαμε». Επίσης, δε θα ξεχάσω το διμοιρίτη Ντίνο Νίκου – Καμαρνιώτη, στον οποίο ανέθεσα την αποστολή να καταλάβει ένα ύψωμα -διασχίζοντας το βαλλόμενο καταιγιστικά χώρο- και να πλαγιοβάλλει τους επιτιθέμενους. Η κατάληψη της θέσης αυτής από το Ντίνο Νίκου έσωσε την κατάσταση. Οι ένοπλοι συμμορίτες, όταν δέχτηκαν τα πυρά της διμοιρίας Νίκου, υποχώρησαν πανικόβλητοι. Ανακαταλάβαμε το Κεραμειδάκι, με τον όλμο και τα άλλα υλικά ανέπαφα. Στο Ντίνο Νίκου είπα, ότι από εκείνη τη στιγμή προάγεται σε ανθυπολοχαγό επ’ ανδραγαθία, και έγινε προς την Ταξιαρχία και Γενικό Στρατηγείο η σχετική πρότασή μας.

Η μάχη αυτή στο Κεραμειδάκι ήταν η μόνη σοβαρή που δώσαμε στη Λευκάδα καθώς και μια άλλη αψιμαχία που είχε ο λόχος του Κώστα Νούτσου που κινήθηκε για αντιπερισπασμό προς τα χωριά Βλυχό και Νυδρί. Στη μάχη αυτή είχαμε ένα σοβαρά τραυματισμένο αντάρτη, τον Κώστα Λιοσάτο, με διαμπερές τραύμα στο στήθος. Όπως μου είπε ο γιατρός Κώστας Ζιάκας, που είχε έρθει μαζί μας έχοντας βοηθό του νοσοκόμα τη Σταμάτω Λελοβίτη, η σφαίρα που τραυμάτισε το Λιοσάτο είχε περάσει ξυστά στην καρδιά. Είναι θαύμα πως σώθηκε αυτός ο αγωνιστής. Είχαμε επίσης 4 ή 5 ελαφρά τραυματισμένους.

Πριν η κύρια δύναμη του Συντάγματος αποβιβαστεί στο Κεραμειδάκι, είχαμε αναθέσει -στο διοικητή του 5ου λόχου Κώστα Οικονόμου- την αποστολή να καταλάβει το Μεγανήσι, αποβιβαζόμενος από το χωριό Μύτικα. Ο Οικονόμου είχε ολοκληρώσει την αποστολή του και το απόγευμα έφτασε σύνδεσμος, με τον οποίο με πληροφόρησε για την κατάληψη του Μεγανησιού, ζητώντας οδηγίες για τις περαιτέρω ενέργειές του. Του έδωσα εντολή ν’ αφήσει στο Μεγανήσι μια διμοιρία -ενισχυμένη με τον εφεδρικό του νησιού- και να διαπεραιωθεί κι αυτός με το λόχο του στη Λευκάδα, όπου θα έπαιρνε επαφή με τη Διοίκηση του Συντάγματος, που θα βρισκόταν στο χωριό Αλέξανδρος.

Το απόγευμα της ημέρας αυτής, ύστερα από μια καταρρακτώδη βροχή, έφυγα κι εγώ για τον Αλέξανδρο, παίρνοντας μαζί μου το βαριά τραυματισμένο Κ. Λιοσάτο, και αφήνοντας εντολή στο λόχο του Γιάννη Ζιώγα να κρατήσει τις θέσεις του ώσπου να πάρει νεώτερη διαταγή.

Ο Αραχναίος -στο μεταξύ- είχε τοποθετήσει τους λόχους σε κατάλληλες θέσεις με την κατάληψη των χωριών Κατωχώρι και Λαζαράτα και αποφασίσαμε την άλλη μέρα να επιτεθούμε κατά της πόλης της Λευκάδας, αφού θα είχαμε ολοκληρώσει την κύκλωσή της από παντού. Όπως σημείωσα και πιο πάνω, το Σύνταγμα του ΕΔΕΣ και οι άλλοι ένοπλοι ταγματασφαλίτες που είχαν καταφύγει στην πόλη ανέρχονταν -σύμφωνα με τις πληροφορίες μας- σε έναν αριθμό πάνω από 600. Ήταν κυκλωμένοι και δεν είχαν καμιά άλλη διέξοδο εκτός απ’ τη θάλασσα, αλλά θα τους ήταν αδύνατο να χρησιμοποιήσουν βενζινόπλοια ή άλλα μικρά πλωτά μέσα, γιατί -από τις θέσεις που κατείχαμε- θα τα εξουδετερώναμε εύκολα.

Πάνω στις προετοιμασίες μας για την επίθεση κατά της πόλης, φτάνει στον Αλέξανδρο μια Επιτροπή Λευκαδιτών, αποτελούμενη από το Δήμαρχο Λευκάδας Γιαννουλάτο, από το Μητροπολίτη Λευκάδας, καθώς και τρία γνωστά στελέχη των πολιτικών οργανώσεων, μεταξύ των οποίων σημειώνω το Γιάννη Γαζή, καθηγητή θεολογίας και παλαίμαχο ακροναυπλιώτη αγωνιστή. Μας παρακάλεσαν να αναβάλουμε την επίθεση κατά της πόλης, για να μη θρηνήσουμε θύματα. «Έτσι κι αλλιώς, μας είπαν, οι ένοπλοι που βρίσκονται στην πόλη δεν έχουν διέξοδο και εμείς αναλαβαίνουμε να τους πείσουμε να παραδοθούν». Δεχτήκαμε, δίνοντας προθεσμία 24 ωρών. Φανήκαμε ενδοτικοί, γιατί κι εμείς δε θέλαμε μια άσκοπη αιματοχυσία. Ωστόσο, καταλάβαμε το Μοναστήρι της Φανερωμένης και προωθήσαμε εμπροσθοφυλακές ως τις προσβάσεις της πόλης.

Τη νύχτα αυτής της ημέρας ενέσκυψε μια πρωτοφανής κακοκαιρία. Τα μεσάνυχτα, τα φυλάκιά μας έδωσαν την πληροφορία ότι από τη θάλασσα έβλεπαν προβολείς και τροχιοδεικτικές βολές. Βγήκαμε από το σπίτι που μέναμε μαζί με τον Αραχναίο και -παρά το σκοτάδι που επικρατούσε- φτάσαμε σε ένα ύψωμα κοντά στο Μοναστήρι της Φανερωμένης. Είδαμε τους προβολείς και τις τροχιοδεικτικές βολές και βεβαιωθήκαμε ότι επρόκειτο για μονάδες του πολεμικού ναυτικού. Δεν μπορούσαμε εκείνη τη στιγμή να ξέρουμε αν σκόπευαν να αποβιβάσουν δυνάμεις στη Λευκάδα και να μας επιτεθούν. Πάντως κινήσαμε τα τμήματά μας προς την πόλη και καταλάβαμε τα πρώτα σπίτια. Διαπιστώσαμε ότι είχαν έρθει 3 τουλάχιστον πολεμικά σκάφη, τα οποία, αφού όλη τη νύχτα με μεγάλη δυσκολία (λόγω της άγριας θαλασσοταραχής) παρέλαβαν τους άντρες του ΕΔΕΣ του Κ. Μαραγκού, κανονιοβόλησαν τα υψώματα γύρω από τη Λευκάδα και κατευθύνθηκαν στην Κέρκυρα, όπου αγγλικά πολεμικά είχαν μεταφέρει από την Ήπειρο τις μονάδες του ΕΔΕΣ.

Έτσι, μπήκαμε στην πόλη της Λευκάδας, χωρίς να χρειαστεί να ρίξουμε ούτε μια τουφεκιά. Δεν είχαν προφτάσει να μπουν στα καράβια και να μεταφερθούν στην Κέρκυρα γύρω στους 150 ένοπλοι ταγματασφαλίτες. Είχαν μπει στο Κάστρο της Λευκάδας, και ταμπουρώθηκαν εκεί. Τους καλέσαμε να παραδωθούν και μας απάντησαν με πυροβολισμούς. Τους ρίξαμε δύο βλήματα όλμων, αλλά δεν είχαμε καμιά διάθεση να σπαταλήσουμε τα βλήματά μας. Θα παραδίνονταν, αργά ή γρήγορα, όπως και πραγματικά παραδόθηκαν την άλλη ημέρα το πρωί.

Εκκαθάριση του νησιού της Λευκάδας από τους ταγματασφαλίτες

Με την απελευθέρωση της πόλης της Λευκάδας, η Διοίκηση του Συντάγματος εγκαταστάθηκε στο κτίριο της Νομαρχίας, που ήταν στην Πλατεία. Εκεί ήρθε και μας συνάντησε ο καπετάνιος της Ταξιαρχίας Ζαχαριάς. Αφού μας συγχάρηκε για την άψογη εκτέλεση της αποστολής που μας είχε αναθέσει η Ταξιαρχία, μας είπε να πάρουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να προλάβουμε αντεκδικήσεις και αυτοδικίες και, γενικά, η συμπεριφορά των ανταρτών μας προς το λαό της Λευκάδας να είναι υποδειγματική. «Δίνουμε εξετάσεις στους πολίτες ότι δεν είμαστε ασύνταχτα μπουλούκια, αλλά τακτικός στρατός, συνειδητά πειθαρχικός. Οι ταγματασφαλίτες, συνέχισε, που λυμαίνονταν το νησί -ιδίως τον τελευταίο χρόνο- έχουν διαπράξει φοβερά εγκλήματα. Εκτός από τις λεηλασίες των νοικοκυριών των εαμικών οικογενειών, έχουν εκτελέσει πολλούς. Μόνο σε ένα βάραθρο του χωριού Χαραδιάτικα, έχουν ρίξει ζωντανούς γύρω στους 300 αγωνιστές. Και αν ακόμη ο αριθμός αυτός θεωρηθεί υπερβολικός, είναι οπωσδήποτε γεγονός, ότι διαπράχθηκαν φρικτά εγκλήματα, και οι συγγενείς των παθόντων θα είναι δύσκολο να συγκρατηθούν και να μην προβούν σε αντεκδικήσεις. Η αποστολή μας είναι λεπτή. Κερδίσαμε στρατιωτικά τη Λευκάδα, αλλά -προ πάντων- πρέπει να κερδίσουμε πολιτικά τους Λευκαδίτες». Αυτά περίπου μας είπε ο Καπετάνιος Ζαχαριάς.

Οι πληροφορίες μας ήταν, ότι -εκτός από τους ταγματασφαλίτες που είχαν κλειστεί στο φρούριο και παραδόθηκαν -υπήρχαν στο νησί τουλάχιστον τρεις ένοπλες ομάδες ράλληδων, από 50 περίπου ένοπλους η κάθε μια, που κάπου κρύβονταν και από κάποιους περιθάλπονταν. Μια ομάδα απ’ αυτές είχε επικεφαλής κάποιον Αχείμαστο. Άλλη μια με επικεφαλής τους αδερφούς Πανταζή. Το όνομα του επικεφαλής της τρίτης ομάδας των ταγματασφαλιτών δεν το θυμάμαι.

Καλέσαμε τους διοικητές των λόχων στους οποίους αναθέσαμε αποστολές για εκκαθάριση των υπολειμμάτων των ταγματασφαλιτών και τους δώσαμε μια προκήρυξη με την οποία καλούσαμε τους κατοίκους να παραδώσουν τα όπλα τους και να αναφέρουν στη Διοίκηση του Συντάγματος κάθε κίνηση ενόπλων που θα έπεφτε στην αντίληψή τους, καθιστώντας υπεύθυνους όποιους -με οποιοδήποτε τρόπο- βοηθούσαν ή έκρυβαν αυτά τα προδοτικά ένοπλα τμήματα. Τονίζαμε στην προκήρυξη, ότι θα συλλαμβάναμε τους ενόχους προδοτικών και εγκληματικών πράξεων και με νόμιμες διαδικασίες θα τους παραπέμπαμε στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη. Οι παραβάτες των εντολών μας θα αντιμετωπίζονταν με την ίδια αυστηρότητα που αντιμετωπίζαμε τους εχθρούς του λαού. Την προκήρυξή μας αυτή δώσαμε εντολές στους λόχους να την τοιχοκολλήσουν σ’ όλα τα χωριά του νησιού.

Αφού ορίσαμε φρούραρχο το Διοικητή του Τάγματος Βασίλη Μαϊδάτση, ο γράφων με τον Αραχναίο φύγαμε για τα χωριά Καρυά και Εγκλουβή, απ’ όπου θα συντονίζαμε τις κινήσεις των λόχων μας για την εκκαθάριση του νησιού από τις συμμορίες των ράλληδων. Στις συγκεντρώσεις των κατοίκων στα χωριά που πήγαμε, τονίζαμε με έμφαση, ότι γνωρίζαμε τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει τα κακοποιά στοιχεία σε βάρος των αγωνιστών του νησιού και τους επιφυλάσσουμε σκληρή τιμωρία που με νόμιμες διαδικασίες θα τους επιβάλουν τα Στρατοδικεία στα οποία θα παραπεμφθούν, αλλά δεν θα επιτρέψουμε, με καμιά δικαιολογία, αυτοδικίες και αντεκδικήσεις. Όσοι, έστω και από δικαιολογημένη αγανάκτηση, θελήσουν να αγνοήσουν την προειδοποίησή μας, θα τους αντιμετωπίσουμε σαν εχθρούς του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και θα τους τιμωρήσουμε σκληρά.

Όταν ο γράφων τελείωσα μια τέτοια ομιλία στους κατοίκους της Εγκλουβής -που τους είχαμε συγκεντρώσει στην εκκλησία του χωριού (ήταν μια μέρα που χιόνιζε στο χωριό αυτό)- με πλησίασε ένας χωρικός και μου είπε:

«Συναγωνιστή καπετάνιε. Θέλω να σου δείξω κάτι». Και άρχισε να ξεδιπλώνει ένα δέμα τυλιγμένο με λαδόκολλα που κρατούσε στα χέρια του. Ήταν ένα ανθρώπινο χέρι κιτρινόμαυρο. «Είναι το χέρι μου που μου τόκοψε με τσεκούρι ο τάδε ράλλης». Είπε το όνομα του δράστη. «Σας δηλώνω, συνέχισε, ότι θα τον βρω και θα τον σκοτώσω. Γι’ αυτό, καλά θα κάνετε να με συλλάβετε από τώρα».

Του είπα ότι συμμερίζομαι τον πόνο του και τη δικαιολογημένη αγανάκτησή του. Τον βεβαίωσα ότι θα επιληφθούμε αυτών των υποθέσεων και η Δικαιοσύνη θα επιβάλει σ’ αυτά τα τέρατα σκληρές ποινές. Η προσωπική εκδίκηση, μπορεί να ικανοποιεί τον ίδιον, αλλά οδηγεί σε αναρχία, πράγμα που είμαστε αποφασισμένοι να μην το επιτρέψουμε. Του συνέστησα να κατεβεί στη Λευκάδα και να δώσει στον εκεί φρούραρχό μας έγγραφη αναφορά και γυρίζοντας και εμείς στην πόλη θα φροντίσουμε για τη σύλληψη του δράστη και την παραπομπή του στο Στρατοδικείο.

Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, την ώρα που τρώγαμε στο σπίτι του αξέχαστου δάσκαλου (έφεδρου ανθυπολοχαγού και διοικητή του λόχου Λευκαδιτών στο Ξηρόμερο) Σπύρου Θερμού, ήρθε κάποιος και μας χαιρέτησε. Μας είπε «όταν τελειώσετε το φαγητό, θέλω να σας μιλήσω». Ήταν κάποιος απ’ το χωριό Βαυκερή, νομίζω, τον οποίον οι ταγματασφαλίτες (ράλληδες) τον είχαν ρίξει ζωντανό στο βάραθρο του χωριού Χαραδιάτικα. Όμως είχε σκαλώσει κάπου και είχε γλυτώσει.

«Θέλετε να πειθαρχήσω στις διαταγές σας; Σας δηλώνω ότι όπου θα συναντώ απ’ αυτά τα καθάρματα θα τα εκτελώ και σεις με τη σειρά σας να με συλλάβετε και να με εκτελέσετε».

Του είπαμε τα ίδια που είχαμε πει και στον προηγούμενο με το κομμένο χέρι.

Αναφέρθηκα μόνο σε δύο από τα εκατοντάδες ανάλογα περιστατικά που μας ανέφεραν τα θύματα των ράλληδων. Όταν γυρίσαμε απ’ την Εγκλουβή στην πόλη της Λευκάδας μας επισκέφτηκε η Επιτροπή του ΕΑΜ Λευκάδας και -με ασυγκράτητη αγανάκτηση- μας κατάγγειλε ότι είχαν εκτελεστεί πολλά άτομα απ’ τα χωριά Νυδρί, Βλυχό κ.λ.π. και μας καταλόγιζαν ευθύνες. «Έχετε εκθέσει ανεπανόρθωτα την πολιτική μας οργάνωση και εμάς προσωπικά».

Αν το Σύνταγμα μας έμενε στη Λευκάδα, θα μπορούσαμε να ερευνήσουμε και να εντοπίσουμε τους ενόχους αυτών των εγκληματικών πράξεων. Αλλά ακριβώς στις 5 του Γενάρη 1945, πήραμε διαταγή της Ταξιαρχίας να φύγουμε αυθημερόν για Πρέβεζα.

Στο διάστημα που το Σύνταγμά μας εκτελούσε την επιχείρηση κατάληψης της Λευκάδας, η Ήπειρος είχε περάσει υπό τον έλεγχο του ΕΛΑΣ. Ο ΕΔΕΣ δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση. Με το άκουσμα και μόνον, ότι ο Άρης και ο Σαράφης κινήθηκαν προς Ήπειρο, τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Συγκεντρώθηκαν στα ηπειρωτικά παράλια Πρέβεζας, Πάργας και Ηγουμενίτσας, απ’ όπου αγγλικές και ελληνικές μονάδες πολεμικού Ναυτικού, τους παρέλαβαν και τους μετέφεραν στην Κέρκυρα…»

——————————————————————————————————————-

Πηγή:
Μιχάλης Ντούσιας, Ε.Α.Μ. Πρέβεζας, Ε.Λ.Α.Σ. Ζαλόγγου – Σουλίου, Αθήνα 1987, Σελ. 368 – 376

Γίνεται το Σάββατο 31 Ιανουαρίου στο ξενοδοχείο Ionian Blue ο ετήσιος χορός του Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Λευκάδας

Ο μήνας αυτός ειναι γεμάτος με διάφορες εκδηλώσεις συλλόγων, που αφορούν είτε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, είτε στους καθιερωμένους ετήσιους χορούς. Έτσι και ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ν. Λευκάδας θα πραγματοποιήσει τον ετήσιο χορό του το Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2009, στο ξενοδοχείο Ionian Blue στην Νικιάνα.

Ημερομηνία:	Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2009
Ώρα:	21.00
Χώρος:	Ξενοδοχείο Ionian Blue
Περιοχή:	Νικιάνα Λευκάδας
Θέμα:	Ετήσιος χορός με λαϊκοδημοτική ορχήστρα
Τιμή:	Με φαγητό 25 Ευρώ
Οργανωτής:	Σύλλογος Ηπειρωτών Ν. Λευκάδας

Κλαρίνο θα παίξει ο Γιώργος Γιαννακός και θα τραγουδήσει ο Νίκος Δάσκαλος.

Ο Νίκος Δάσκαλος γεννήθηκε στη Χίνκα Ιωαννίνων το 1956. Τα πρώτα του ακούσματα στο Δημοτικό τραγούδι ήρθαν από τον θείο του, κλαρινίστα και τραγουδιστή, Θόδωρο Χατζή. Τραγουδούσε από μικρός. Στο γυμνάσιο στη Ζίτσα, τραγουδούσε τα Σάββατα, στις γιορτές στην τραπεζαρία του οικοτροφείου και στις εκδρομές. Στη Βελλά φοίτησε και πήρε το πτυχίο του δασκάλου, διδάχτηκε Ευρωπαϊκή και κυρίως Βυζαντινή μουσική. Παράλληλα με τις σπουδές του, τα καλοκαίρια κυρίως, αρχίζει να συνεργάζεται με διάφορες κομπανίες. Από το 1974 και μετά συνεργάστηκε σε σχήματα με τους κλαρινίστες: Νίκο Ψήνα, Λάμπρο Κόττικα, Γιώργο Ζούμπα, Τάκη Μπαμπούρα, Αποστόλη Μετσοβίτη, Μάκη Μποροδήμο και τα τελευταία χρόνια με το Γιώργο Γιαννακό. Σε όλο αυτό το διάστημα, συνεργάστηκε περιστασιακά με όλους σχεδόν τους οργανοπαίχτες και τραγουδιστές από την Ήπειρο και όχι μόνο. Στο εξωτερικό δεν πήγε λόγω της κύριας επαγγελματικής του δραστηριότητας. Έκανε μερικα ταξίδια μόνο στην Γερμανία (Πηγή: http://www.generalmusic.gr).

Μια πρώτη γεύση -ένα βιντεάκι από το YouToube- με το Γιώργο Γιαννακό να παίζει κλαρίνο:

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Παναγιώτης Σ. Μανωλίτσης

Ανευρέθη νεκρός στο σπίτι του ο συγχωριανός μας Παναγιώτης Σ. Μανωλίτσης. Ο αποβιώσας διέμενε μόνος του στον οικισμό Μαυρογιαννάτα (Αλέξανδρος) του Δ.Δ. Αλεξάνδρου. Σημειώνουμε ότι ο οικισμός έχει εγκαταληφθεί τις τελευταίες δεκαετίες μετά τη μετοίκηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων του στον παραθαλάσσιο οικισμό Νικιάνα. Ελάχιστες οικογένειες διαμένουν σήμερα μόνιμα στο χωριό.

Η κηδεία του θανόντος αναμένεται να γίνει μεθαύριο μετά  την προβλεπόμενη νεκροψία – νεκροτομή προς εξακρίβωση των αιτιών του θανάτου του.

Έγινε χθες, με μεγάλη συμμετοχή κόσμου, ο ετήσιος χορός του Πολιτιστικού Συλλόγου Νικιάνας

Με κέφι, ζωντανή μουσική με πλούσιο ρεπερτόριο και χορό μέχρι πρωίας έγινε χθες το βράδυ στο κέντρο «Παράδεισος» της Λυγιάς ο καθιερωμένος ετήσιος χορός του συλλόγου του χωριού μας. Πλούσια ήταν επίσης και τα δώρα της συνηθισμένης τόμπολας, προσφορές των καταστημάτων του χωριού μας και της πόλης της Λευκάδας. Πολύς κόσμος -κυρίως Νικιανιώτες- παραβρέθηκαν στην εκδήλωση. Το μόνο αρνητικό ήταν ίσως η στενότητα του χώρου και η όχι και τόσο άρτια ηχητική της αίθουσας.

Εντύπωση μας προκάλεσε η πολυπληθή παρουσία των εν ενεργεία κυρίως αλλά και κάποιων εν αποστρατεία πολιτικών αρχόντων του τόπου μας  -βουλευτής, δήμαρχος, νομάρχης, αντιδήμαρχοι, αντινομάρχης, πρώην περιφερειάρχης- στην εκδήλωση. Δεν ξέρω αν πράγματι έτσι συνηθίζεται κάθε χρόνο ή αν  «μυρίστηκαν» εκλογές. Πονηροί και δύσκολοι βλέπετε οι καιροί που διανύουμε…

——————————————————————————————————————-

Και ένα τελευταίο, που δεν έχει να κάνει με τον καθαυτό  χορό αλλά με το χώρο που αυτός έγινε. Το μαγαζί δεν διαθέτει ικανοποιητικό χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται  για το σκοπό αυτό είτε οι δύο πλευρές του κεντρικού αυτοκινητόδρομου, είτε οι κάθετοι προς αυτόν δρόμοι. Στον πρώτο προς το μαγαζί παράλληλο δρόμο, υπάρχει αριστερά του δρόμου μια μεγάλη σούδα -βάθους ενός μέτρου περίπου- για την απορροή των επιφανειακών νερών που είναι αφύλακτη, χωρίς κάποιο προστατευτικό κιγκλίδωμα. Δεν υπάρχει επαρκής φωτισμός και είναι επικίνδυνο να πέσει κανείς μέσα τη νύχτα. Ας το δουν οι υπεύθυνοι του καταστήματος σε συνεργασία με το Δήμο Λευκάδας…

Άννα Πετροχείλου: Το «Αλαβάστρινο Σπήλαιο» της Λευκάδας

«…Όλ’ αυτά -αν τελικά το σπήλαιο διευθετηθή τουριστικά- θα μπορούν οι επισκέπτες να τα θαυμάζουν… Έτσι η τουριστική κίνηση στο νησί θα αυξηθή αυτόματα και θα αυξάνεται συνεχώς αν τελειώσει σύντομα ο δρόμος προς αυτό, μια και το σπήλαιο βρίσκεται κοντά στην πόλη (1,5 χλμ.) και κοντά σε αμαξωτό δρόμο…».

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων για την τουριστική ανάδειξη του «Αλαβάστρινου Σπηλαίου» στη Λευκάδα -βρίσκεται κοντά στο χωριό Απόλπαινα- η «Μεγάλη Κυρία των Βουνών και των Σπηλαίων» κ. Άννα Πετροχείλου, πριν σαράντα χρόνια περίπου, στην εφημερίδα των Απανταχού Λευκαδίων «ΗΧΩ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ». «Όνειρα θερινής νυκτός» έκανε φυσικά η μεγάλη Ελληνίδα σπηλαιολόγος, η οποία αφού εξερεύνησε το σπήλαιο «διαπίστωσε τη μεγάλη τουριστική αξία του, που οφείλεται στο μέγεθος και στο πρωτότυπο διάκοσμό του». Και όπως φαίνεται μαζί με αυτή έκαναν τα ίδια όνειρα και πολλοί άλλοι Λευκαδίτες αιθεροβάμονες…

——————————————————————————————————————-

«… Η κ. Άννα Πετροχείλου γεννήθηκε στη Σμύρνη και παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών τον Ιωάννη Πετρόχειλο, πρωτοπόρο γεωλόγο και σπηλαιολόγο. Οι δυο τους υπήρξαν ιδρυτικά μέλη της «Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας» (Ε.Σ.Ε.). Μετά τον θάνατο του ανδρός της και επί 20 χρόνια η κ. Πετροχείλου διετέλεσε Πρόεδρος, ενώ παρέμεινε επίτιμος Πρόεδρος μέχρι το θάνατό της.

Είναι η πιο διακεκριμένη Ελληνίδα σπηλαιολόγος. Έχει εξερευνήσει πάνω από 1.000 σπήλαια, βάραθρα και υπόγειους ποταμούς σε όλο τον κόσμο. Έχει εξερευνήσει τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης, της Κίνας και της Ν. Αμερικής. Στις επιτυχίες της συμπεριλαμβάνονται δυο διανυκτερεύσεις στο σπήλαιο «Τandal hohle” της Αυστρίας, στα 6.000 μέτρα μήκος και στα 300 μέτρα βάθος με 0° θερμοκρασία και 100% υγρασία·

Έχει τιμηθεί με πληθώρα μεταλλίων και περγαμηνών, όπως από το Υπουργείο Τουρισμού, την Ακαδημία Αθηνών, τη Σπηλαιολογική Εταιρεία Κούβας, την Ακαδημία Τσεχοσλοβακίας και δεκάδες Δήμους, Οργανώσεις, Συλλόγους, Σωματεία του εξωτερικού και εσωτερικού. Τον Ιανουάριο του 2001, τιμήθηκε από το Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.

Η ζωή και το έργο της είναι συνδεδεμένα με τους θησαυρούς που κρύβονται στα έγκατα της γης. Ήταν η Ελληνίδα που είχε καταγράψει εκατοντάδες σπήλαια, την ομορφιά τους, τους θρύλους και τις παραδόσεις τους.

Η Μεγάλη Κυρία των Βουνών και των Σπηλαίων, έφυγε ήσυχα από κοντά μας στις 13.02.2001 και κηδεύτηκε στο Πρώτο Κοιμητήριο Αθηνών…» (Πηγή: http://www.mani.org.gr/spilaia/petroheilou/petrohilou.htm)

[Η κ. Άννα Πετροχείλου εν ώρα δράσης – Πηγή: Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 17-01-2001]

Της σπηλαιολόγου
Κας Άννας Πετροχείλου

Μια απροσδόκητη αιτία έγινε αφορμή να αποκαλυφθή ένας υπόγειος θησαυρός στη Λευκάδα.

Από καιρό είχε διανοιχθεί μια τρύπα στη μέση της κατακόρυφης τομής, που σχηματίσθηκε κατά την εκτέλεση έργων στο λατομείο του κ. Κηρολίβανου στα Δυτικά της πρωτεύουσας κοντά στην εκκλησούλα της Αγ. Αικατερίνης.

Όσο προχωρούσε η λατόμευση τόσο μεγάλωνε η τρύπα, γι’ αυτό ο επιχειρηματίας θεώρησε σωστό να ειδοποιήση την Αστυνομία, που όργανά της έφθασαν επί τόπου χωρίς όμως και να το επισκεφθούν. Το έμαθε και ο φύλαξ Αρχαιοτήτων της περιοχής κ. Π. Κονιδάρης και το επισκέφθηκε μαζύ με αγροφύλακες πιστεύοντας ότι μπορούσε να έχη σχέση με το αρχαιολογικής αξίας γειτονικό του σπήλαιο «Χοιρότρυπα». Θεώρησε σκόπιμο επίσης να ειδοποιήση και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κερκύρας, αλλά μια και το σπήλαιο ήταν τυφλό χαρακτηρίστηκε αδιάφορο και η λατόμευση συνεχίσθηκε.

Όμως η περιέργεια μερικών κατοίκων της περιοχής τους έκανε να το επισκεφθούν νύχτα, με κίνδυνο να τσακιστούν στα απότομα βράχια -γιατί η είσοδός του βρίσκεται 25 μ. ψηλότερα από την πλατεία του λατομείου- και να πιστέψουν ότι τα αγάλματα -σταλαγμίτες- που βρίσκονταν στο εσωτερικό του σπηλαίου θα έχουν μεγάλη αξία. Έτσι έσπασαν αρκετά και τα μετέφεραν στην Αθήνα για να γίνουν πλούσιοι!!!… Ο φόβος όμως συλλήψεώς τους για αρχαιοκαπηλία τους ανάγκασε να τα επιστρέψουν και να τα κρύψουν στα σπίτια τους και να τα διαθέσουν σε κατάλληλη ευκαιρία. Όμως κάποιος μαθητής γιος οικογένειας κατόχων πήγε αφελέστατα στο δάσκαλό του ένα δείγμα και τον ρώτησε για τον σχηματισμό του. Ο δάσκαλος πληροφόρησε το Δήμαρχο Λευκάδος κ. Ζωϊτά, ο οποίος μαζύ με τον αείμνηστο Δημοτ. Σύμβουλο Ν. Χαμοσφακίδη και τον καλλιτέχνη κ. Ι. Αθηνιώτη επισκεφθήκανε το σπήλαιο και διαπιστώσανε τουριστικό ενδιαφέρον. Ύστερα απ’ αυτό τόσο ο Δήμαρχος, όσο και η Νομαρχία Λευκάδος διέταξαν τη διακοπή των εργασιών του λατομείου και ειδοποίησαν τηλεφωνικώς τη γράφουσα να σπεύσω για την εξερεύνηση και μελέτη του. Η εξερεύνηση πραγματοποιήθηκε με δαπάνες του Δήμου Λευκάδος το δεύτερο δεκαήμερο του Απρίλη από τη γράφουσα, την κ. Ιλιάδα Γκουρβέλου και τον κ. Σάββα Μουστάκα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας. Έτσι διαπιστώθηκε η μεγάλη τουριστική αξία του σπηλαίου, που οφείλεται στο μέγεθος και στο πρωτότυπο διάκοσμό του.

Πρόκειται για ένα τεράστιο θάλαμο μήκους 100, πλάτους 15-25 μ. και ύψους οροφής 4-15 μ. στολισμένο με ωραιότατους και σπανιώτατους σταλαγμίτες («Πινακοειδείς») κατάλευκους και διαφανείς σαν αλάβαστρο και άλλους κατακόκκινους, που σχηματίζουν παράξενα συμπλέγματα και παρουσιάζουν εξωτικές εικόνες. Μ’ αυτούς τους σχηματισμούς χωρίζεται σε θαλάμους. Η οροφή του σπηλαίου εκτός από τους σταλακτίτες, στολίζεται και με κρεμασμένες φούντες από ρίζες των φυτών, που βρίσκονται στην υπερκείμενη τοπογραφική επιφάνεια. Μερικές απ’ αυτές περνούν σε μήκος τα 5 μέτρα.

[Από το «Αλαβάστρινο Σπήλαιο» της Λευκάδας – Δημοσιεύτηκε στο Φ.Ο.Σ. Forum από το χρήστη ELF]

Στον «Αλαβάστρινο Θάλαμο» δεσπώζει ένας χαρακτηριστικός μεγάλος σταλαγμίτης με μικρότερους γύρω του, που μοιάζει μητέρα με τα παιδιά της, γι’ αυτό ονομάσθηκε «Μητρότης». Αριστερά απ’ αυτόν ένας αποσπασμένος απ’ την οροφή ογκόλιθος έχει τόσο πλούσια στολιστεί με σταλαγμίτες που μοιάζει με «Θαλαμηγό», ενώ πάνω του κρέμονται θαυμάσιοι διαφανείς παραπετασματοειδείς σταλακτίτες.

Ένας άλλος βράχος, στα δεξιά του, μοιάζει με «Σαλίγκαρο» με το κέλυφός του στολισμένο με σταλαγμίτες. Όλ’ αυτά βρίσκονται στον «Αλαβάστρινο Θάλαμο» και στο «Θάλαμο του Εξώστη» που είναι συνέχεια του πρώτου θαλάμου του σπηλαίου του «Θαλάμου των Βράχων». Σ’ έναν από τους βράχους του έχουν αναπτυχθεί σπανιώτατοι σταλακτίτες τύπου «πολυτρίχι».

Εμπρός από το «Θάλαμο του Εξώστη», σε χαμηλότερα επίπεδα, διανοίγεται ο «Κάτω Θάλαμος» και σε συνέχειά του ο «Κόκκινος Θάλαμος» με κατακόκκινα παραπετάσματα, που κρέμονται από την οροφή και φθάνουν σχεδόν μέχρι το δάπεδο ενώ εκατοντάδες κατακόκκινοι σταλαγμίτες στολίζουν το ανηφορικό δάπεδό του.

[Από το «Αλαβάστρινο Σπήλαιο» της Λευκάδας –  Δημοσιεύτηκε στο Φ.Ο.Σ. Forum από το χρήστη ELF]

Αριστερά του εξώστου διανοίγεται ο «Θάλαμος των Γιγάντων» με τους δυό πελώριους ογκόλιθους, που επιβάλλονται στο περιβάλλον.

Όλ’ αυτά -αν τελικά το σπήλαιο διευθετηθή τουριστικά- θα μπορούν οι επισκέπτες να τα θαυμάζουν, περνώντας ανάμεσά τους, από διαδρόμους μήκους πάνω από 250 μ., από σκαλίτσες και γεφυρούλες και από το «Μεγάλο Εξώστη» που θα διαμορφωθεί κατάλληλα, για να απολαμβάνουν θέαμα με εναλλασσόμενο αυτόματα έγχρωμο κρυφό φωτισμό με ανάλογη μουσική υπόκρουση.

Προβλέφθηκε ακόμη η αξιοποίηση του έξω του σπηλαίου χώρου, με κατασκευή πλατείας με κηπάκια, τουριστικό περίπτερο, για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών και το σπουδαιότερο τοποθέτηση ανελκυστήρος ύψους 20 μ. περίπου για την πρόσβαση του σπηλαίου. Θα είναι το πρώτο στη Λευκάδα.

Έτσι η τουριστική κίνηση στο νησί θα αυξηθή αυτόματα και θα αυξάνεται συνεχώς αν τελειώσει σύντομα ο δρόμος προς αυτό, μια και το σπήλαιο βρίσκεται κοντά στην πόλη (1,5 χλμ.) και κοντά σε αμαξωτό δρόμο.

Μ’ αυτή την ευκαιρία οι επισκέπτες θα μπορούν παράλληλα να απολαύσουν τις τόσες φυσικές ομορφιές του νησιού, όπως είναι τα γραφικά χωριά της με τα άφθονα νερά και τη πλούσια βλάστηση· οι δαντελλωτές ακρογιαλιές της και τα καταπράσινα φουντωτά νησάκια της, που ξαπλώνονται με νωχέλεια στα γαλάζια νερά της ανατολικής πλευράς της. Το Μεγανήσι είναι το μεγαλύτερο. Έχη δύο αξιόλογα σπήλαια που συνδέονται με την ιστορία μας. Το ένα είναι του Κύκλωπα Πολύφημου κάτω από το Σπαρτοχώρι και το άλλο ενάλιο στα νότια του νησιού. Εισχωρεί τόσο βαθειά στη ξηρά, που χρησιμοποιήθηκε κατά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο ως ορμητήριο από το υποβρύχιο «Παπανικολής». Στην ομορφιά και μέγεθος ξεπερνά το ονομαστό σ’ όλο το κόσμο «Γαλάζιο Σπήλαιο» του Κάπρι.

Η Λευκάδα έχει ακόμη να επιδείξη αρχαιολογικούς χώρους, που πρέπει και αυτοί να διευθετηθούν τουριστικά, όπως επίσης και σπήλαια που συνδέονται με τη μυθολογία μας.

Αν όλ’ αυτά πραγματοποιηθούν θα βοηθήσουν στην εξύψωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων του νησιού και γενικότερα στην εθνική οικονομία.

ΑΝΝΑ ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΟΥ
12.5.1971

—————————————————————————————————————–

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΗΧΩ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ (Μηνιαία Εφημερίς των Απανταχού Λευκαδίων), Έτος 1ον, Αρ. Φύλλου 5, Μάιος 1971.

Από τη χθεσινή ομιλία της Γ.Γ. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στο «Σπόρτινγκ»

Συγκέντρωση στο γήπεδο του Σπόρτιγκ με κεντρική ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα οργάνωσε χθες στις 6.00 το απόγευμα το ΚΚΕ. Πρόκειται για την πρώτη ομιλία της γ.γ. του ΚΚΕ, στο πλαίσιο συγκεντρώσεων που διοργανώνονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εν όψει του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, που θα γίνει το διάστημα 18 – 22 Φεβρουαρίου.

Μεγάλη η ομιλία, αναδημοσιεύουμε από το «Ριζοσπάστη» μόνο το κομμάτι εκείνο που αφορά στους συνεχιζόμενους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς. Όποιος ανδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει στο «Ριζοσπάστη» όλη την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγας.

«…Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην αγωνιζόμενη αγροτιά κατά της ΚΑΠ και όλων των αναθεωρήσεών της, και που όλες έχουν ένα στόχο: Το τσάκισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Ολοι οι εργαζόμενοι να σταθούν δίπλα στα μπλόκα.

Καταγγέλλουμε τον εμπαιγμό, που μόλις πριν από λίγες ώρες έκανε η κυβέρνηση, με δήθεν παραχωρήσεις στους φτωχούς αγρότες. Ψίχουλα είναι το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, μα και αυτά τα ψίχουλα, που λέει ότι θα δώσει με μιαν ελάχιστη αύξηση, τα περισσότερα απ’ αυτά ανήκουν στον ΕΛΓΑ. Ετσι και αλλιώς, θα τα έπαιρναν οι αγρότες.

Προσέξτε, όμως, κάνει την εξής τοποθέτηση, που τα τελευταία χρόνια συνεχώς υπενθυμίζει και, άλλωστε, με τον ίδιο τρόπο ξεκίνησε αυτήν τη διαδικασία και το ΠΑΣΟΚ με το λεγόμενο μητρώο αγροτών. Διαχωρίζει τους αγρότες και τις αγρότισσες, που έχουν κύριο επάγγελμα αγροτικό και αυτούς που δεν το έχουν. Οταν ξέρουν ότι σήμερα ο φτωχός αγρότης, ο νέος αγρότης, τα νέα ζευγάρια δεν μπορούν να ζήσουν έχοντας σαν κύριο εισόδημα το αγροτικό. Αναγκάζονται να έχουν, να κυνηγούν και λίγο αγροτικό εισόδημα – ψίχουλα και λίγο εργατικό εισόδημα στις πόλεις. Δεν είναι μεγαλοκαρχαρίες, που έχουν εισοδήματα πολλά από πολλές πηγές. Ενα εισόδημα φτωχό προσπαθούν να έχουν, και λίγο αγροτικό και λίγο εργατικό, με τις γνωστές μορφές της προσωρινής απασχόλησης. Είναι εμπαιγμός. Πρέπει να τους βοηθήσουμε, πρέπει να τους στηρίξουμε, δεν είναι θέμα μόνο αλληλεγγύης το αγροτικό εισόδημα. Είναι θέμα, η αγροτική παραγωγή σε ποια χέρια βρίσκεται, στα χέρια των λίγων, εάν αρπάζεται κυριολεκτικά και διά της βίας από τους πολλούς, τους μικρούς. Αυτό αφορά και το εργατικό εισόδημα της πόλης, αφορά και το εισόδημα των μικρομάγαζων της πόλης. Και, ας μην ξεχνάμε, η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών στην Αθήνα και στα άλλα αστικά κέντρα έχουν ανάγκη και από το αγροτικό εισόδημα και από τα προϊόντα της πόλης. Μην ξεχνάμε πόσες οικογένειες στην Αθήνα σήμερα είναι στενά συνδεδεμένες με την αγροτική παραγωγή…»

Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων με το Γ΄ ΚΠΣ ήταν προετοιμασμένη και πέτυχε τους στόχους που είχαν τεθεί

Σε παροχή στοιχείων του Γ΄ΚΠΣ και του ΠΕΠ Ιονίων Νήσων προχώρησε πριν λίγες μέρες ο Γενικός Γραμματέας της ΠΙΝ κ. Σωτήρης Βόσδου υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων αναφορικά με το Γ΄ ΚΠΣ ήταν προετοιμασμένη και πέτυχε τους στόχους που είχαν τεθεί.

Συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός του προγράμματος για την ΠΙΝ είναι 336 εκ € και αναφέρεται σε 775 έργα. Οι συμβασιοποιήσεις οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί ανέρχονται στο ποσό των 503εκ € δηλ 149,7% του προγράμματος. Οι λογαριασμοί οι οποίοι έχουν υποβληθεί μέχρι σήμερα ανέρχονται σε 371εκ€ δηλαδή στο 110,6% του προγράμματος και οι πληρωμές είναι 346,65 εκ€ δηλαδή 103,2% του προγράμματος. Τα αντίστοιχα ποσά τα οποία

αναφέρονται στις 31.12.08 είναι:  οι συμβασιοποιήσεις 495,86εκ €(147,6%), οι λογαριασμοί 364,99εκ € (108,6%) και οι πληρωμές 338,5 εκ €(100,7%).

Ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Ιονίων Νήσων κ. Σωτήρης Βόσδου εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συνέχιση της συλλογικής προσπάθειας της αυτοδιοίκησης, των παραγωγικών φορέων, των ιδιωτών και των υπηρεσιών για την υλοποίηση των έργων ακολουθώντας πάντα όπως τόνισε, τις διατάξεις και τις υποχρεώσεις και λαμβάνοντας υπόψη και τις δεσμεύσεις που έχουμε λάβει απέναντι στην Ε.Ε αλλά και την ποιότητα και την χρησιμότητα των έργων, βάζοντας την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου.

Ταυτόχρονα, η ΠΙΝ είναι έτοιμη για την διαχείριση έργων και δράσεων μέσω του ΕΣΠΑ. Ήδη αξιολογούνται προτάσεις οι οποίες έχουν υποβληθεί και έχει δοθεί η διαχειριστική επάρκεια σε υπηρεσίες οι οποίες την αιτήθηκαν και πληρούν τις προϋποθέσεις.

Στα πλαίσια αυτά συντονισμού δράσεων πραγματοποιήθηκε χθες σύσκεψη του Υπουργού Πολιτισμού κ. Αντώνη Σαμαρά με τους Γενικών Γραμματείς των Περιφερειών της χώρας, στην οποία συμμετείχε και ο Γ.Γ ΠΙΝ κ. Σωτήρης Βόσδου. Στην σύσκεψη εξετάστηκε η εξέλιξη της πορείας του ΕΣΠΑ σε σχέση με τα έργα πολιτισμού τα οποία θα γίνουν τόσο σε πανελλαδικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο περιφερειών.

Όπως είναι ήδη γνωστό, το Γ΄ ΚΠΣ πήρε παράταση μέχρι 30 Ιουνίου 2009, συμβαδίζοντας με τις πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της οικονομικής κρίσης η οποία μαστίζει την Ευρώπη αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

Δημοσιεύτηκε στο www.kefaloniaphotonews.gr via http://ithacos.gr/

Δυτικός Σιδηροδρομικός Άξονας: όνειρο ή πραγματικότητα

Για πρώτη φορά ο ΟΣΕ στο site του παρουσιάζει και μάλιστα σε περίοπτη θέση το έργο του Δυτικού Σιδηροδρομικού Άξονα.

Συγκεκριμένα δημοσιεύεται μια αναλυτική παρουσίαση του έργου και ένας εκτιμώμενος προϋπολογισμός, που ανέρχεται στα 2,71 δις ευρώ. Πρόκειται σίγουρα για ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο για όλη τη δυτική ακτή της χώρας, που όταν υλοποιηθεί θα σημάνει το τέλος της υπανάπτυξης, του αποκλεισμού και του σιδηροδρομικού μεσαίωνα στο συγκεκριμένο κομμάτι της χώρας.

Ωστόσο ο ΟΣΕ δεν αναφέρει τίποτα σχετικό με την υλοποίηση του έργου (χρονοδιάγραμμα, δημοπράτηση). Το ενθαρρυντικό είναι πως κάποιες από τις μελέτες σκοπιμότητας έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Όμως κάθε πρόβλεψη, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης, για το πότε θα ξεκινήσει το έργο είναι παρακινδυνευμένη.

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μερικά κρίσιμα στοιχεία που αφορούν την περιοχή μας: Για την γραμμή Αντιρρίου- Ιωαννίνων: Περατώθηκε η εκπόνηση της μελέτης σκοπιμότητας, από την εταιρεία Atkins, για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ Αντιρρίου – Ιωαννίνων – Ηγουμενίτσας στην οποία θα προβλέπεται και σύνδεση της γραμμής με τον λιμένα Πλατυγυαλίου. Έτσι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εξέλιξη του λιμένα σε εναλλακτική δυτική θαλάσσια πύλη της Βαλκανικής, αφού η χωροθέτηση του λιμένα στο νότιο τμήμα της Βαλκανικής Χερσονήσου, πολύ κοντά στην κύρια πορεία των πλοίων που διαπλέουν τη Μεσόγειο, σε συνδυασμό με τα πολύ καλά τεχνικά χαρακτηριστικά του που του επιτρέπουν την εξυπηρέτηση πλοίων μεγάλου βυθίσματος (αντίστοιχος λιμένα υπάρχει μόνο στην Τεργέστη που απέχει όμως πάρα πολύ από την κύρια πορεία των πλοίων).

Όσο αφορά το Πλατυγυάλι δίνεται ιδιαίτερη σημασία καθώς η διασύνδεση του λιμένα, ο οποίος αναμένεται να εξυπηρετεί πάνω από 250.000 εμπορευματοκιβώτια το χρόνο, με τον σιδηροδρομικό Δυτικό Άξονα αναμένεται να προσδώσει ένα νέο χαρακτήρα στην απομονωμένη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας. Ο ρόλος του λιμανιού είναι αναβαθμισμένος, μιας και η Αδριατική Θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος έχουν ενταχθεί στις Περιοχές Μεταφορών Πανευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος PETRAS (Paneuropean Transport Areas). Πράγμα που κάνει επιτακτική την ανάγκη σύνδεσης του λιμανιού με τον σιδηρόδρομο. Για αυτό το λόγο από το 2003 το έργο έχει περιληφθεί στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι στην Ελλάδα καταλήγουν 3 από τους 10 πανευρωπαϊκούς διαδρόμους μεταφορών (συγκεκριμένα : ο διάδρομοι αυτοί είναι ο IV (Δρέσδη-Ουγγαρία – Βουλγαρία – Θεσσαλονίκη) ΙΧ (Ελσίνκι – Πετρούπολη – Μόσχα -Βουκουρέστι – Ορμένιο – Αλεξανδρούπολη) και ο X που συνδέει το Σάλτσμπουργκ με τη Θεσσαλονίκη μέσω Βελιγραδίου ) τότε θα δει πως το λιμάνι του Αστακού θα καταστεί μεγάλο διαμετακομιστικό κέντρο που θα συνδέεται με όλη την Ευρώπη. Αυτό είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά βιωσιμότητας όλου του έργου.

Τέλος η σύνδεση της γραμμής Ρίου- Αντιρρίου προβλέπεται να υλοποιηθεί με την δρομολόγηση ταχύπλοων σκαφών για τις επιβατικές μεταφορές και σιδηροδρομικών ferry-boat για τις σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές. Ενώ έχει ήδη γίνει μελέτη για μελλοντική σύνδεση με υποθαλάσσια σήραγγα ή επικαθήμενη στον πυθμένα. Είναι βέβαιο πως οι προοπτικές για ένα βιώσιμο έργο που θα φέρει ανάπτυξη υπάρχουν! Το έργο είναι περισσότερο αναγκαίο απ’ ότι έχουμε φανταστεί! Αυτό που απομένει είναι η πολιτική απόφαση για ανάπτυξη και όχι ξεπούλημα…

Δημοσιεύτηκε στο Agrinio-Culture

Λέτε να ‘ταν πράγματι έτσι…

Το είδαμε στην πόλη της Λευκάδας. Σε τοίχο του κτιρίου που στεγάζεται ο ΟΤΕ.

Στους Σκάρους μια φορά… και σήμερα

Φωτογραφία από το δάσος των Σκάρων κάποτε. Τότε που ο άνθρωπος σεβόταν ακόμη το περιβάλλον. Που οι όποιες αναγκαίες παρεμβάσεις γινόταν προσεγμένα,  με απόλυτο σεβασμό προς αυτό. Χωρίς κατ’ ανάγκη να ενοχλούν, να μολύνουν. Χωρίς να το καταστρέφουν, να το υποβαθμίζουν αισθητικά…

Στη φωτογραφία -πάρθηκε το 1972- απεικονίζεται μπροστά στην κατασκευασμένη με φυσικά υλικά και αρμονικά δεμένη με το περιβάλλον καλύβα του,  ο Κολυβιάτης Θοδωρής Δ. Βρεττός (†), ο επονομαζόμενος Τριμιντάνης ή Τανάλιας, ο οποίος πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως βοσκός στο δάσος των Σκάρων.

Οι πιο κάτω φωτογραφίες πάρθηκαν στο δάσος των Σκάρων τον περασμένο χρόνο. Πρόχειρα κατασκευασμένα μαντριά με κάθε λογής άχρηστα υλικά.  O αισθητικός βιασμός του περιβάλλοντος είναι εμφανής. Η διάβρωση του εδάφους επίσης. Και το κυριώτερο είναι ότι συνεχίζεται η καταστροφή του πανέμορφου δρυοδάσους από την αποίμενη και ανεξέλεγκτη κτηνοτροφία κυρίως. Με την μερική ανοχή τουλάχιστον της τοπικής κοινωνίας και την παντελή αδιαφορία των αρμόδιων αυτοδιοικητικών θεσμών του τόπου μας.

Με την ευκαιρία αναρωτιέμαι:  Τι έγινε αλήθεια με εκείνη την περιβόητη ομόφωνη απόφαση για την προστασία του δάσους των Σκάρων που πήρε πριν κάποιους μήνες το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λευκάδας ; Ξέρει κανείς κάτι;

——————————————————————————————————————————–

Η παλιά φωτογραφία είναι του Fritz Berger (Ρίκος) -φέρει τον τίτλο «Ξωμάχος»- και την πήρα από το λεύκωμα «Όταν υπήρχε το χαμόγελο» που έχει εκδόσει η Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ν. Λευκάδας.

Παλιοί Κολυβιάτες (02)

Απεικονίζεται ο Γιάννης Σπυρανδρέα Κολυβάς, ο επονομαζόμενος  Τσιρογιάννης. Πέθανε προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, σε σχετικά νεαρή ηλικία. Παππούς μου από τη μεριά του πατέρα μου, καλαμπουρτζής και καλός άνθρωπος λένε ότι ήταν όσοι τον γνώρισαν.

Χειμερινά σεμινάρια του Μουσικού Εργαστηρίου «Λαβύρινθος» στη Λευκάδα

Το Μουσικό Εργαστήριο Λαβύρινθος με τη μόνιμη εμψύχωση και συνεργασία του Ross Daly, διοργανώνει στη Λευκάδα σεμινάρια από τις 28 Ιανουαρίου έως και τις 29 Μαρτίου 2009 με μουσικούς από όλο τον κόσμο.

Τόπος διεξαγωγής:	Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Λευκάδας
Ωράριο:	1η ημέρα 17.00-20.00, 2η ως 6η ημέρα 10.00-13.00 και 17.00-20.00
Τιμή:	250 Ευρώ με διαμονή και πρωινό, 310 Ευρώ με διαμονή, πρωινό και βραδυνό φαγητό στο Εστιατόριο «ΕΥ ΖΕΙΝ»
Ξενοδοχείο:	ΣΑΝΤΑ ΜΑΥΡΑ, Τηλ.: 26450 213089
Πληροφορίες – Εγγραφές:	2810 741027, info@labyrinthmusic.gr
Αριθμός λογαριασμού για καταθέσεις διδάκτρων:	EUROBANK EFG 0026-0403-53-0100267846, GR 0202604030000530100267846, SWIFT CODE: EFG BGRAA, Ονόματα δικαιούχων: Κορνάρος Δημήτρης, Ross Daly, Κέλλυ Θωμά Μην ξεχνάτε να αναφέρετε το όνομά σας και τον τίτλο του σεμιναρίου
Οργανωτής:	Μουσικό Εργαστήρι «Λαβύρινθος»
Website:	http://www.labyrinthmusic.gr

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

28/1-2/2 Goksel Baktagir, κανονάκι

4-9 /2 Υurdal Tokcan, ούτι

18-23/3 Ζοhar Fresco, κρουστά

24-29/3 Daud Khan Sadozai, Αφγανικό ραμπάμπ

Ο πυρήνας του εγχειρήματoς του Μουσικού Εργαστηρίου ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ είναι αναμφίβολα ο εκπαιδευτικός τομέας. Γύρω από αυτόν διοργανώνει συχνά σεμινάρια και master – classes που διεξάγονται από κορυφαίους μουσικούς από όλον τον κόσμο. Η Κρήτη (όπου βρίσκεται το Μουσικό Εργαστήρι) αποτελούσε για αιώνες σταυροδρόμι και σημείο συνάντησης για τους πολιτισμούς που προέρχονταν από όλη τη Μεσόγειο καθώς και από πολλές άλλες μακρινές χώρες. Η Κρήτη φυσικό δεν είναι το μοναδικό μέρος στο οποίο έγιναν τέτοιου είδους πολιτιστικές ανταλλαγές. Πραγματικά, όλες οι μεγάλες μουσικές παραδόσεις του κόσμου οφείλουν τον πλούτο τους στην αλληλεπίδραση ανάμεσα σε όλους τους ιστορικούς πολιτισμούς.

Γενικά, για τους συντελεστές αυτού του εγχειρήματος: «ένα υγιές μέλλον για τη μουσική εξαρτάται πάρα πολύ από τη συνέχιση αυτής της διαδικασίας και όχι από την επιβολή συγκεκριμένων πολιτιστικών σχημάτων που πηγάζουν από οικονομικό ισχυρό έθνη μέσω της βιομηχανίας της διασκέδασης. Πολλές από τις πιο αξιοσημείωτες και σημαντικές παραδόσεις κινδυνεύουν, είτε από ισοπέδωση και εξαφάνιση από τα πολιτικό και τα εμπορικό συμφέροντα του δυτικού κόσμου, είτε από απολίθωση και αλλοτρίωση σε αλλόκοτα αντίγραφα που αντανακλούν μιαν άλλη εποχή, δίχως την δυναμική τους δημιουργικότητα. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι τοπικές μουσικές παραδόσεις όλου του κόσμου αξίζουν έναν τεράστιο σεβασμό και ότι στην καθεμία από αυτές οφείλεται ένας ισάξιος ρόλος στον παγκόσμιο πολιτιστικό διάλογο.

Ο διάλογος αυτός δεν στοχεύει στη δημιουργία μιας και μοναδικής ομογενούς κουλτούρας, αντιθέτως δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην διατήρηση και την καλλιέργεια της ακεραιότητας και της μοναδικότητας ακόμα και του πιο αφανούς τοπικού ιδιώματος, ενώ ταυτόχρονα παροτρύνει για απροκατάληπτη διάθεση απέναντι στους πολιτισμούς όλων των άλλων λαών.

Κάθε μουσική παράδοση πρέπει να προσεγγιστεί με τους δικούς της όρους μέσα στο περιβάλλον των δικών της αξιών. Ποιοτικές συγκρίσεις ανάμεσα σε διαφορετικές μουσικές παραδόσεις που στηρίζονται αποκλειστικό στα κριτήρια της μιας ή της άλλης είναι αποδεδειγμένα ανώφελες και οδηγούν μόνο σε λανθασμένα συμπεράσματα τα οποία μάλλον εμποδίζουν τη διαπολιτισμική κατανόηση, παρά την προάγουν».

Τα σεμινάρια και τα master – classes που διοργανώνονται στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος δεν στοχεύουν μόνο στο να βοηθήσουν τους μαθητές να μάθουν απαραίτητες τεχνικές και θεωρητικές πληροφορίες, αλλά ταυτόχρονα να τους παροτρύνουν να έλθουν πιο κοντό στο πνεύμα της παράδοσης την οποία μελετάνε, και τελικό να εισχωρήσουν σε αυτόν τον κόσμο, μέσα στον οποίο κάθε μουσική παράδοση δεν είναι τίποτε όλο από ένα από πολλά συστατικά. Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων που διοργανώνονται, οι δάσκαλοι και οι μαθητές βρίσκονται συνεχώς σε μια παρέα. Εκτός από το χρόνο που διατίθεται σε συγκεκριμένα μαθήματα, παίζουν μουσική μαζί, τρώνε μαζί, συζητούν θέματα κοινού ενδιαφέροντος, συγκρίνουν ιστορίες κτλ. Η διαδικασία αυτή έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την εκμάθηση τεχνικής και ρεπερτορίου, αλλά και την προσέγγιση αυτών των συχνό απρόσιτων παραδόσεων που εκπροσωπούν οι δάσκαλοι, σε ένα πολύ οικείο κλίμα και με μια ιδιαίτερα προσωπική διάσταση.

Το κάθε σεμινάριο διαρκεί 6ημέρες. Οι μαθητές παρακολουθούν καθημερινά δύο τρίωρα μαθήματα τεχνικής στο όργανο, μουσική φρασεολογία, θεωρία και ιστορία της μουσικής. Παράλληλα τους δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν σε «μουσικές παρέες» μαζί με το δάσκαλο και τους άλλους μαθητές.

Για την αντιγραφή ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΑΡΑΒΙΑΣ

———————————————————————————————————–

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα των διοργανωτών: http://www.labyrinthmusic.gr

Το πλυντήριο ρούχων να είναι…

Μια από τις πρώτες μηχανές πλυσίματος ρούχων, που κατασκευάστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα (1901) από τη γερμανική εταιρία «Miele». Η εταιρία αυτή είναι ακόμη πρωτοπόρα στην κατασκευή πλυντηρίων. Είχαμε μέχρι πριν λίγο καιρό στο σπίτι ένα πλυντήριο «Miele», που δούλευε για κοντά 40 χρόνια.  Το περιστροφικό πλυντήριο ρούχων που απεικονίζεται στις παρακάτω φωτογραφίες είναι μάλλον το μοντέλο «Hera» («Ήρα»). Το φωτογραφίσαμε πρόσφατα στη Γερμανία  σε κάποια Flohmarkt  (αγγλ. flee market),  είδος παζαριού, κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται στο Μοναστηράκι.

Στον τόπο μας θα χρειαζόταν βέβαια να περάσουν πολλά χρόνια ακόμη μέχρι να αντικατασταθεί το καζάνι, ο μαστέλος, η σκάφη (επίμηκες ξύλινο συνήθως σκεύος με ανάγλυφες προεξοχές επάνω στις οποίες έτριβαν τα ρούχα ) και η αλυσίβα (ζεστό νερό και στάχτη) από τη νέα τεχνολογία.

Ο «άγνωστος» λιμός του 1854 στην Κέρκυρα και τα άλλα Ιόνια Νησιά

Σε όλη τη διάρκεια της Βενετοκρατίας, η Κέρκυρα και τα υπόλοιπα Επτάνησα εξαρτούνταν για την τροφοδοσία τους σε σιτηρά από τις εισαγωγές που γίνονταν από τις απέναντι ακτές και ιδιαίτερα από την Πελοπόννησο. Ο 19ος αιώνας δεν έφερε αυτάρκεια σιτηρών στα νησιά, αλλά, λόγω διαφόρων πολιτικών συνθηκών (εγκαθίδρυση Βρετανικής Προστασίας, Ελληνική Επανάσταση), μία γεωγραφική μετατόπιση στις εισαγωγές.

Οι πολιτικές συνθήκες στις αρχές του 19ου αιώνα οδήγησαν τα Επτάνησα στο να εισάγουν τα εξόχως απαραίτητα σιτηρά κυρίως από τις ρωσικές ακτές του Εύξεινου Πόντου. Η σύνδεση της Ιονίου Πολιτείας με τη Ρωσία και η έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης που ερήμωσε σχεδόν την Πελοπόννησο, ήταν οι κυριότεροι παράγοντες που οδήγησαν τους Επτανησίους στα νερά της Μαύρης Θάλασσας σε αναζήτηση δημητριακών. Η εκρηκτική ανάπτυξη της διεθνούς ναυτιλίας καθ’ όλον τον 19ο αιώνα συνέτεινε στη λύση αυτή.

Μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα σιτηρά της Ρωσίας έρεαν σε μεγάλες ποσότητες στα επτανησιακά λιμάνια υπό το κρατικό μονοπώλιο, δημιουργώντας μία αίσθηση αφθονίας και ευημερίας που τα νησιά δεν είχαν ποτέ ζήσει κατά τη διάρκεια της Βενετικής κυριαρχίας. Παρά ταύτα, υπήρξαν δύο τουλάχιστον περιπτώσεις κατά τις οποίες η ροή των σιτηρών διεκόπη, με αποτέλεσμα οι Επτανήσιοι να αντιμετωπίσουν οξύ το φάσμα της πείνας.

Η τελευταία ήταν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Τούρκοι, σύμμαχοι των Κεντρικών Δυνάμεων, έκλεισαν τα Στενά, απαγορεύοντας τη ναυσιπλοΐα από και προς τις ρωσικές ακτές. Η Κέρκυρα που τότε βρισκόταν υπό την κατοχή των δυνάμεων της Αντάντ, υπέφερε πολύ από την έλλειψη τροφίμων, ακόμη δε και αυτών των απολύτως απαραίτητων σιτηρών.

Η πρώτη φορά πάντως (και πολιτικά πιο σημαντική) που οι εισαγωγές ρωσικών δημητριακών διεκόπησαν, ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1850, κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1854-56). Τότε, οι δυτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, με προεξάρχουσες τη Βρετανία και τη Γαλλία, στην προσπάθειά τους να προστατέψουν την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχαν κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία και είχαν μεταφέρει τις πολεμικές επιχειρήσεις στη χερσόνησο της Κριμαίας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, τα Επτάνησα, εντελώς ξαφνικά, αντιμετώπισαν τον λιμό. Μισό αιώνα περίπου από τη θριαμβευτική εγκαθίδρυση του βρετανικού προτεκτοράτου που υποσχόταν ευημερία και πρόοδο στα νησιά, η πείνα ήρθε να προστεθεί στα πολλά προβλήματα που είχαν συσσωρευτεί από την αμφιλεγόμενη βρετανική διοίκηση. Άλλωστε, στον τομέα της γεωργικής οικονομίας, η βρετανική διοίκηση είχε αποτύχει να προστατέψει την εγχώρια παραγωγή ελαιολάδου και σταφίδας που είχε πληγεί από ασθένειες.

Ιδιαίτερα την πρώτη χρονιά του πολέμου, η κατάσταση ήταν πραγματικά τραγική, υποχρεώνοντας ακόμη και τους «μακρινούς» Αμερικανούς να σχολιάσουν το ζήτημα μέσω των Τάιμς της Νέας Υόρκης:

Λιμός στις Ιονίους Νήσους (μετάφραση)

…Το ξέσπασμα του Ανατολικού (Κριμαϊκού) Πολέμου έχει εντείνει τα δεινά των κατοίκων (των Ιονίων Νήσων), οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν πλέον να εφοδιάζονται με σιτηρά από την Οδησσό και άλλους ρωσικούς λιμένες, καθώς και ότι η συγκέντρωση στρατευμάτων στην Ευρωπαϊκή Τουρκία έχει καταστήσει σχεδόν αδύνατη την προμήθεια αραβοσίτου ή άλλου είδους τρόφιμα από αυτήν την περιοχή. Το Ιονικό Προτεκτοράτο, το οποίο ανήκει στη Βρετανία από το 1815, εκτείνεται σε περισσότερες από επτά νήσους, με περίπου 220.000 κατοίκους και αποτελεί ένα είδος Δημοκρατίας υπό αριστοκρατική Αρχή… Πρωτεύουσα είναι η Κέρκυρα, μία βρετανική στρατιωτική βάση, ενώ περίπου 4.000 βρετανοί στρατιώτες φρουρούν τις νήσους…. Σύμφωνα με δηλώσεις, ένας αριθμός των κατοίκων… είναι πιθανό να αποβιώσει από τον λιμό… και ο κόσμος θα αναρωτηθεί πώς ένα έθνος που αγέρωχα αυτοπροβάλλεται για τη δύναμη, την αξιοπρέπεια, τη φιλανθρωπία του και τόσα άλλα, μπορεί να επιτρέπει οι υπήκοοί του να βυθίζονται σε τέτοια έσχατη ένδεια ώστε να προβαίνουν σε εκκλήσεις προς την αγαθοεργία ξένων για την υποστήριξη που δίκαια περιμένουν από τους αποκαλούμενους προστάτες τους. Τα δεινά αυτών των φτωχών νησιωτών αποτελούν όνειδος για τη Μεγάλη Βρετανία…. Θα ήταν καλύτερο να σπεύσουν στις ηπειρωτικές περιοχές και να ενωθούν με τους Έλληνες επαναστάτες, πολεμώντας κατά των Τούρκων και των Δυτικών Δυνάμεων. Ο πόλεμος παρέχει πολύ ευνοϊκότερες ευκαιρίες από τον λιμό.

New York Times, 9 Ιουνίου 1854

Ο αμερικανός δημοσιογράφος χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα ψέγοντας τη βρετανική Διοίκηση των Επτανήσων, αναπαράγοντας τα επιχειρήματα πολλών νησιωτών. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, όμως, όταν η Προστασία έφερε το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κατάσταση; Ο Κριμαϊκός Πόλεμος ήταν οπωσδήποτε μία αρνητική συγκυρία, αλλά οι Βρετανοί και η Ιονική Κυβέρνηση όφειλαν να έχουν θωρακίσει το κράτος με μηχανισμούς ικανούς να ελαχιστοποιήσουν τις παρενέργειες τέτοιων κρίσεων.

Αντί αυτού, η προμήθεια των σιτηρών για δεκαετίες αποτελούσε κρατικό μονοπώλιο, οδηγώντας τους εντόπιους εμπόρους σε διακοπή των εργασιών τους. Τις παραμονές του πολέμου, εντελώς άκαιρα, αποφασίστηκε η άρση του μονοπωλίου και η ανάθεση των προμηθειών σε σιτηρά στους ιδιώτες. Αυτοί όμως δεν μπορούσαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να αναπτύξουν εμπορικά δίκτυα με τις σιτοπαραγωγικές περιοχές, πόσο μάλλον με εναλλακτικούς προμηθευτές.

Ως εκ τούτου, δεν ήταν αδικαιολόγητη η όξυνση των πνευμάτων κατά της Βρετανικής Προστασίας και η τάση για ανυπακοή. Ο λιμός του 1854 ήταν ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν στην άνοδο των Ριζοσπαστών και τη δυναμικότερη διεκδίκηση της Ένωσης με την Ελλάδα από τους Επτανησίους.

—————————————————————————————————————————

Δημοσιεύτηκε από τον Ανδρέα Γραμμένο στον ιστότοπο
Corfu History Forum – Η «άγνωστη» Ιστορία της Κέρκυρας.

Ο Χορευτικός Σύλλογος Απόλλων γιορτάζει τα 35 χρόνια από την ίδρυσή του (Ντόρτμουντ Γερμανίας)

Ο χορευτικός σύλλογος «Απόλλων» των αποδήμων Ελλήνων στην περιοχή του Ντόρτμουντ ιδρύθηκε το 1974 και γιορτάζει στις 31 Ιανουαρίου σε μια ειδική μουσικοχορευτική βραδυά τα 35 χρόνια του. Τα έσοδα της εκδήλωσης θα δοθούν στην ανθρωπιστική γερμανική οργάνωση Welthungerhilfe.

Ο σύλλογος έχει σήμερα πάνω από 100 ενεργά μέλη -σπουδαστές, φοιτητές, εργάτες, επιστήμονες- και σκοπός του είναι να διατηρήσει ζωντανή και να προβάλλει την ελληνική δημοτική χορευτική παράδοση. Το ρεπερτόριο του συλλόγου περιλαμβάνει πάνω από 100 χορούς από όλα τα μέρη της Ελλάδας, της Μικράς Ασίας και της Μαύρης Θάλασσας.

Ο σύλλογος έχει λάβει μέρος σε περισσότερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ και έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές (ARD, NDR, WDR, ZDF) στη Γερμανία. Ψυχή του συλλόγου ήταν για πολλά χρόνια και είναι ακόμη ο συγχωριανός μας Ζώης Βρεττός, καρδιολόγος στο επάγγελμα, που απεικονίζεται και στην παρακάτω αφίσσα που έβγαλε ο σύλλογος για να αναγγείλει το γιορτασμό των 35 χρόνων του.

Ημερομηνία:	Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2009
Ώρα:	20.00
Χώρος:	Dietrich-Keuning-Haus, Leopoldstr. 50-58, 44147 Dortmund
Περιοχή:	Ντόρτμουντ (Dortmund), Γερμανία
Θέμα:	Μουσικοχορευτική εκδήλωση
Είσοδος:	3,50 Ευρώ. Ελεύθερη είσοδο για παιδιά έως 16 χρόνων
Οργανωτής:	Ελληνικός Χορευτικός Σύλλογος «Απόλλων» (Griechische Volkstanzensemble «Apollon»)

Το Σάββατο ο ετήσιος χορός του Πολιτιστικού Συλλόγου Νικιάνας «Οι Σκάροι»

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νικιάνας «Οι Σκάροι» σας προσκαλεί το Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009 στον ετήσιο χορό του που θα γίνει στο κέντρο «Παράδεισος» στην Λυγιά. Προσκλήσεις διατίθενται από τα μέλη του Δ. Σ.

Ημερομηνία:	Σάββατο, 24 Ιανουαρίου 2009
Ώρα:	21.00
Χώρος:	Κέντρο «Παράδεισος»
Περιοχή:	Λυγιά Λευκάδας
Θέμα:	Ετήσιος χορός με λαϊκοδημοτική ορχήστρα
Τιμή:	Με φαγητό 25 Ευρώ για ενήλικες και 10 Ευρώ για παιδιά έως 12 χρονών
Οργανωτής:	Πολιτιστικός Σύλλογος Νικιάνας «Οι Σκάροι»
Website:	www.skaroi.gr

[Από περισυνή εκδήλωση του Συλλόγου στο λιμάνι της Νικιάνας]

Μεγαλειώδης η χθεσινή πανελλαδική αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση της ΚΝΕ στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας

Πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι η πανελλαδική αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση και ο συμβολικός αποκλεισμός από την ΚΝΕ του λιμανιού στον Αστακό της Αιτωλοακαρνανίας. Μεγαλειώδης ήταν η πορεία μέσα στον Αστακό που κατέληξε στην παραλία, όπου και μίλησε ο γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πρωτούλης.

Μέσα και από τη χθεσινή κινητοποίηση εκφράστηκε η έντονη αγανάκτηση, η κατηγορηματική αντίθεση του λαού της Αιτωλοακαρνανίας και συνολικά του ελληνικού λαού και της νεολαίας στους σχεδιασμούς μεταφοράς πολεμικού εξοπλισμού στο Ισραήλ μέσω του λιμανιού του Αστακού. Τα συνθήματα «Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί» και «Στην Παλαιστίνη δολοφονούν και ΗΠΑ και Ευρώπη χειροκροτούν» αντήχησαν ξανά στο λιμάνι του Αστακού στέλνοντας μέσα και από αυτή την κινητοποίηση ηχηρό, αγωνιστικό αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα.

Παραθέτουμε κάποιες φωτογραφίες από τη χθεσινή κινητοποίηση που «κλέψαμε» από τον ιστότοπο «Ο Αστακός στης θάλασσας τον πάτο«.

[Διακρίνονται στην κεφαλή της πορείας ο  γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πρωτούλης και ο Γ. Ποσοτίδης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ]