Παλιά βρύση στη Βασιλική Λευκάδας και τα άλλα Κολυβάτα… του Δήμου Απολλωνίων

Η βρύση κατασκευάστηκε, όπως φαίνεται στην πιο κάτω φωτογραφία, το 1904 επί Δημάρχου Δ. Κολυβά.

Τώρα πως βρέθηκαν οι Κολυβαίοι εκεί κάτω, στο νοτιότερο μέρος της Λευκάδας, τρέχα γύρευε. Υπάρχει μάλιστα και οικισμός με την ονομασία Κολυβάτα, που τα τελευταία χρόνια, λόγω της θάλασσας και της τουριστικής ανάπτυξης, έχει γίνει ευρύτερα γνωστός. Μου έχει τύχει δε κάνα-δυό φορές, όταν με ρωτάνε από που είμαι και τους λέω από τα Κολυβάτα, να παίρνω την απάντηση, ότι το ξέρουν το χωριό… εννοώντας φυσικά τα Κολυβάτα Βασιλικής και όχι τα Κολυβάτα Αλεξάνδρου.

Παραθέτουμε και μια φωτογραφία του οικισμού που πήραμε από τον ιστότοπο του Γυμνασίου Βασιλικής.

Τα άλλα Κολυβάτα... στη Βασιλική του Δήμου Απολλωνίων

Ποιός να ξέρει…

Το είδαμε στον ορεινό οικισμό Μαυροϊννάτα (Αλέξανδρος) του δημοτικού μας διαμερίσματος.

Παλιότερα με τα συχνά ασβεστώματα δεν φαινόταν. Ήταν καλυμμένο με παχύ στρώμα ασβέστη. Τώρα πως και γιατί τοποθετήθηκε εκεί, ποιος να ξέρει! Μόνο εικασίες υπάρχουν…

Επιδιορθώσεις υποδημάτων…

Μπορεί να υποδείκνυε κάποτε κάποιο μαγαζί, τότε που ο κόσμος έφτιαχνε ακόμη παπούτσια στον τσαγκάρη της γειτονιάς του. Είδαμε την ταμπέλα στην πόλη της Λευκάδας. Θα έχει ξεχαστεί μάλλον από παλιά στο σημείο αυτό…

Ενθάδε κείται…

… Ποιος άραγε; Μακάρι να ‘ξερα! Είναι όμως ένα από τα σημεία της παραλίας της Γύρας όπου εκβράζονται κατά διαστήματα νεκρές ή τραυματισμένες θαλάσσιες χελώνες…

… Όπως αυτή της φωτογραφίας που την είδαμε πιο κάτω, σε πλήρη αποσύνθεση.

Γοργόνες…

Τις φωτογραφίσαμε στη Λευκάδα, εκεί που βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο σήμερα «τουριστικό περίπτερο». Νομίζω έτσι λεγόταν παλιότερα, αν θυμάμαι καλά.

Το είδαμε κι αυτό…

… σε μαγαζί, στην πόλη της Λευκάδας. Όχι, ούτε σε καφενείο, ούτε σε καφετέρια. Σε φαγάδικο το είδαμε. Τώρα εδώ που τα λέμε καπνιστής είμαι και μανιώδης μάλιστα, οπότε δεν υπάρχει και λόγος να διαμαρτύρομαι, παρότι ανήκω στην κατηγορία αυτών που αποδέχονται  ότι αποδεδειγμένα το «κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία». Μπουχτίσαμε κατά κάποιο τρόπο στα τόσα «απαγορεύεται» οπότε αυτό το «επιτρέπεται» δεν μου έρχεται, σε μένα προσωπικά και σε σχέση με τα προηγούμενα, και άσχημα.

Τώρα όμως αλλού ήθελα να καταλήξω. Καθαρό αέρα φαίνεται να ‘χουμε, τα ρυπογόνα εργοστάσια δεν μας πνίγουν δα  εδώ στο νησί μας, οπότε είναι απορίας άξιον πως εξηγούνται οι  τόσες αναλογικά καρκινοπάθειες που ακούμε καθημερινά γύρω μας. Όχι κατ’ ανάγκην του αναπνευστικού συστήματος, οπότε θα μπορούσε κάλλιστα να τις συνδέσει κάποιος με τις μανιώδεις συνήθειες του καπνίσματος. Αλλά διαφόρων μορφών που απαντώνται σε όλο και περισσότερο μικρές σχετικά ηλικίες. Δεν ξέρω, δεν είμαι και ειδικός. Μπορεί πράγματι να είναι απόρροια του τσερνομπιλικού νέφους και να ‘ρχονται τώρα στην επιφάνεια -οπότε θα πρέπει να υπάρχουν μελέτες πάνω σ’ αυτό και δεν γνωστοποιούνται- μπορεί οι κάθε λογής ακτινοβολίες, που ακούμε ότι βλάπτουν,  να βλάπτουν τελικά. Μπορεί πάλι ο τόπος μας να είναι μικρός και τέτοια περιστατικά να μαθαίνονται γρήγορα και να μεγεθύνονται κατά κάποιο τρόπο. Μπορεί πάλι και όχι. Δεν ξέρω, απλά αναρωτιέμαι…

Μαγιάτικο…

Το είδαμε πριν κάνα δυο μέρες, στο ψαράδικο του Σάντα που βρίσκεται στο παζάρι της Λευκάδας, στο ύψος περίπου του Αη Μηνά. Μαγιάτικο, λέει,  το λένε και είναι ψάρι της οικογένειας των καραγκιδών, ενώ  η επιστημονική του ονομασία είναι Seriola dumerilli. Διάβασα ακόμη ότι το  μήκος του σώματος του μπορεί να φθάσει τα 2 μέτρα και τα εξήντα κιλά, ενώ έχουν πιαστεί ψάρια που φθάνουν τα 90 κιλά βάρος.

Πάτε μια βόλτα στα Πριγκιποννήσια…

… όχι σε αυτά της θάλασσας του Μαρμαρά, που βρίσκονται νότια της Κωνσταντινούπολης, στο στόμιο του κόλπου της Νικομήδειας, αλλά στα Πριγκιποννήσια τού νησιού της Λευκάδας. Έτσι λέγεται το σύμπλεγμα των μικρών νησιών –Σκορπιός (το νησί του Αριστοτέλη Ωνάση), Μαδουρή (το νησί του εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη), Σπάρτη, Σκορπίδι, Χελώνι και Μεγανήσι– που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του νησιού της Λευκάδας, απέναντι από το χωριό Νυδρί.

Όσοι λοιπόν βρεθείτε το καλοκαίρι στη Λευκάδα πάτε μια βόλτα στα Πριγκιποννήσια… Διοργανώνονται ημερήσιες κρουαζιέρες από την πόλη της Λευκάδας και κυρίως από το λιμάνι του Νυδριού. Εκεί θα πληροφορηθείτε περισσότερα για τις τιμές αλλά και για τα ακριβή δρομολόγια των καϊκιών που φτάνουν μέχρι την Κεφαλονιά.

Δεν θέλω να κάνω κάποια διαφήμιση με σκοπό να σας επηρεάσω στις επιλογές σας, αν βρεθείτε τελικά στη Λευκάδα και αποφασίσετε να συμμετάσχετε σε μια ημερήσια κρουαζιέρα, εξάλλου μόνο φατσικά τον ξέρω τον άνθρωπο και ιδιοκτήτη μάλλον του πλοιαρίου, αλλά ένα ξύλινο σκαρί που μου άρεσε ιδιαίτερα και το είδα στο λιμάνι του Νυδριού είναι το «Οδύσσεια».

Διάβασα μάλιστα και σε κάποια διαδικτυακή παρουσίαση που διαθέτει ότι «το Οδύσσεια ναυπηγήθηκε στο Καρνάγιο του Βλυχού Λευκάδας (σ. σ. βρίσκεται δίπλα από το Νυδρί), σύμφωνα με τα σχέδια των αρχαίων Ελληνικών πολεμικών πλοίων. Το όνομα συμβολίζει την δεκάχρονη περιπέτεια του Ομηρικού Οδυσσέα, βασιλιά της αρχαίας Ιθάκης, ήρωα της Ελληνικής (και τοπικής) ιστορίας».  Παραθέτουμε κάποιες φωτογραφίες του.

Το «Οδύσσεια» στο λιμάνι του Νυδριού.

Διακρίνεται στο βάθος η χερσόνησος της Αγιάς Κυριακής με το ομώνυμο εκκλησάκι.

Παλιά διακοσμητικά κάδρα σπιτιών και μπακάλικων της δεκαετίας του 1960

Οι πιο παλιοί θα τα θυμάστε σίγουρα. Τα παλιά κάδρα με το ξύλινο πλαίσιο και τις ειδυλλιακές χάρτινες αναπαραστάσεις. Δεν έλειπαν ως διακοσμητικό στοιχείο και από το πιο φτωχικό ακόμη σπιτικό, ιδιαίτερα στα χωριά, στη δεκαετία του 1960. Φτηνιάρικα ήταν και τα διακινούσαν κύρια οι με κάθε μέσο μετακινούμενοι έμποροι της εποχής, οι μεταπράτες. Ή τα άλλα που βλέπαμε στα μπακάλικα των χωριών μας. Το πιο συνηθισμένο εκείνο με τον «πωλών επί πιστώσει» και δίπλα σε αντιπαράθεση ο «πωλών τοις μετρητοίς», καθώς και το άλλο με την παρέα που παίζει χαρτιά και κάποιος χαρτοκλέβει. Άνθρωπος του καφενείου από μικρός, είναι χαραγμένα ακόμη στη μνήμη μου, ιδιαίτερα το δεύτερο κάδρο, όπου ένας από την κουμαρτζίδικη παρέα που αναπαριστάται έχει σηκώσει και ένα μπουκάλι την ώρα του καυγά.

Κάποια απ’ αυτά τα είδα πρόσφατα σε ένα παραδοσιακό καφενείο-μπακάλικο στον Πόρο Λευκάδας. Έχει διατηρήσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των μαγαζιών της εποχής: ξύλινα τραπέζια, πάγκοι με το συρτάρι στη μέση, παγκάδες για κάθισμα, τα ξύλινα ράφια στον τοίχο για τα ψώνια, παλιά ζυγαριά (πλάστιγγα), παλιό ταβάνι από χάρμποτ, παλιές διαφημίσεις τσιγάρων… και κάποια διασωθέντα κάδρα, κρεμασμένα στους τοίχους, που μας γυρίζουν σε άλλες εποχές. Και οι λιγοστοί θαμώνες του μαγαζιού ακόμη παλιακοί είναι και αυτοί. Δεν συγκράτησα δυστυχώς το όνομα του μαγαζιού, αλλά αν βρεθείτε προς αυτήν την μεριά θα το βρείτε σίγουρα μπροστά σας, στην δεξιά πλευρά του δρόμου.

Εκείνο πάντως που κρέμονταν κάποτε στο πατρικό μου σπίτι με την αναπαράσταση της Μαρίας Πενταγιώτισσας δεν το είδα.

Dracunculus vulgaris ή κοινώς Φιδόχορτο ή Δρακοντιά

Το είδαμε στο ορεινό χωριό Κολυβάτα του Δ.Δ. Αλεξάνδρου του Δήμου Λευκάδας. Η επεξηγηματική πινακίδα, δίπλα από το φυτό -είναι αυτό που βρίσκεται αριστερά στη φωτογραφία- είναι γραμμένη στα Γερμανικά και φέρει την επιστημονική ονομασία του φυτού -Dracunculus vulgaris- καθώς και την κοινή του ονομασία στη γερμανική γλώσσα: Schlangenwurz, δηλαδή Φιδόχορτο, σε ακριβή μετάφραση. Τώρα, πως βρέθηκε εκεί η πινακίδα; Το χωριό έχει εγκαταλειφθεί τα τελευταία χρόνια από τους αυτόχθονες κατοίκους του. Τα σπίτια αγοράζονται από ξένους, και κάποιοι απ’ αυτούς μένουν εκεί, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Έχουν αγοράσει ήδη σπίτια δύο Αυστριακοί και τρεις Άγγλοι, απ’ ό,τι ξέρω, κι έπεται συνέχεια… Λέτε να ξέρουν κάτι και πιάνουν τα βουνά; Η πινακίδα τοποθετήθηκε λοιπόν από έναν Αυστριακό, τον κ. Fucac, που είναι νομίζω και βιολόγος στο επάγγελμα.

Η Δρακοντιά ή Φιδόχορτο (Dracunculus vulgaris) είναι φυτό που φτάνει σε ύψος μέχρι 1 m με φύλλα μεγάλα και πλατιά, σπάθη μέχρι 55 cm καστανοπόρφυρη εσωτερικά και πρασινωπή απ’ έξω.

Είναι ένα φυτό, που μυρίζει άσχημα και με τα παράξενα λουλούδια και φύλλα του ήταν για τους αρχαίους συνδεδεμένο με τα φίδια που αντιπροσώπευαν τη μυστικότητα του κάτω κόσμου. Θεωρείται φαρμακευτικό, αλλά και δηλητηριώδες φυτό και η ρίζα του συλλέγεται την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Ωμή ή βρασμένη η ρίζα χρησιμοποιούνταν σε άσθμα, σε βήχα, σε λοιμώξεις του αναπνευστικού, σε κατάγματα, αλλά και σαν διουρητικό. Oι κόκκινες ρώγες του καρπού, τα φύλλα, τα άνθη είναι δηλητηριώδη.

Ο διασημότερος φαρμακογνώστης της αρχαιότητος Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.) έλεγε ότι θεραπεύει το έλκος και ότι αν το πιεις με κρασί ανοίγει την όρεξη για… έρωτα!  Το έργο του Διοσκουρίδη «Περί ύλης ιατρικής» ήταν απαλλαγμένο από προλήψεις και δεισιδαιμονίες της εποχής. Είχε μελετήσει περισσότερα από 500 φυτά και τα κατέταξε σύμφωνα με τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, ανάλογα με τη δράση τους στις διάφορες ασθένειες του ανθρωπίνου σώματος. Μέχρι και το 16ο αιώνα στο βιβλίο αυτό ανέτρεχαν οι ασχολούμενοι με την Φαρμακευτική. Μεταφράσθηκε σε πολλές γλώσσες και ήταν το πρώτο βιβλίο που τυπώθηκε μετά την Αγία Γραφή!

Φυτρώνει σε χωράφια, χαντάκια και άκρες δρόμων σε χαμηλό υψόμετρο.

Ανθίζει την άνοιξη και βγάζει ένα σκούρο κόκκινο λουλούδι που με την δυσάρεστη οσμή του μας εντυπωσιάζει σαν μια παράξενη εμφάνιση της φύσης.

Ανθισμένο Φιδόχορτο (Πηγή: Blog Flora Amaorgina - Περί της χλωρίδας της Αμοργού)

Πηγή:
Ελληνική χλωρίδα, Έλμουτ Μπάουμαν
Εφημερίδα «Ανατολή», Καθημερινή εφημερίδα του Νομού Λασιθίου

Καλή και πρωτότυπη η ιδέα…

Καλή η ιδέα. Μας άρεσαν τα τραπέζια που είδαμε πρόσφατα στο μαγαζί Σταύρακας «Gelatopolis» στην πόλη της Λευκάδας. Σε κάθε τραπέζι υπάρχει αναπαράσταση του έργου «Άμυνα στον Έρωτα» («Jeune Fille se Defendant Contre L’amour») του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου Γουίλιαμ Άντολφ Μπουγκερώ (1825 – 1905) (William – Adolphe Bouguereau). Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Έρως κρατεί στο χέρι του αντί του βέλους… ένα παγωτό, άρα μη φοβάστε μήπως χτυπηθείτε, είναι ακίνδυνος.

Ο πίνακας – λάδι σε καμβά- του Μπουγκερώ, έργο του 1880, βρίσκεται στο Μουσείο North Carolina Museum of Art στην πόλη Ράλεϊ (Raleigh) της πολιτείας της Βόρειας Καρολίνας (North Carolina) στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Only in Greece (8)

Το είδαμε στο καφενείο της Λαμπρινής στο χωριό Χορτάτα. Μα που βρήκε κι έχτισε τη φωλιά του… φωτοστέφανο στην κοπελιά της φωτογραφίας έκανε.

Only in Greece (7)

Το είδα κοντά στην παραλία της Αμόγλωσσας, απέναντι από το Ενετικό κάστρο, όπου βρίσκεται και ένας φάρος. Δεν το είχα προσέξει άλλες φορές, θα πρέπει να φτιάχτηκε πρόσφατα…

Να βάλουμε ένα κεραμίδι πάνω από το… κεφάλι μας!

Το είδαμε στην περιφέρεια του Δήμου Σφακιωτών, κάπου στα δεξιά του δρόμου που αρχίζει έξω από το χωριό Λαζαράτα και βγάζει στο μοναστήρι των Αγίων Πατέρων που βρίσκεται πιο πάνω από την Νικιάνα.

«Οἶνός τοι χαρίεντι πέλει ταχὺς ἵππος ἀοιδῷ ὕδωρ δὲ πίνων οὐδὲν ἂν τέκοις σοφόν» – Κρατίνος

Ο Κρατίνος ήταν αρχαίος Αθηναίος κωμικός ποιητής. Θεωρείται ο πιο μεγάλος πριν τον Αριστοφάνη, ποιητής. Οι κριτικοί θεωρούσαν τη σάτιρά του υπερβολικά πικρή. Καυστική ήταν η διακωμώδηση που έκανε του σύγχρονού του Περικλή και, μάλιστα, για τρία χρόνια απαγορεύτηκε η αναφορά πραγματικών ονομάτων στις κωμωδίες.

Με την κωμωδία του «Πυτίνη» πήρε το πρώτο βραβείο το 423 π.Χ., ενώ ο Αριστοτέλης με τις «Νεφέλες» πήρε το τρίτο.

Πέθανε το 421 π.Χ. από το πολύ μεθύσι. Απ’ τις 21 κωμωδίες του σώζονται μόνο αποσπάσματα, από τα οποία φαίνεται ότι ο Κρατίνος ήταν ένας χείμαρρος έμπνευσης (έτσι τον χαρακτήριζε ο Αριστοφάνης), αλλά δεν είχε την τεχνική του μεγάλου αττικού κωμικού ποιητή – Πηγή: http://www.livepedia.gr

Το είδαμε -που αλλού- σε ουζερί στην κεντρική πλατεία της πόλης της Λευκάδας, στο «Πεντοφάναρο».

Παλιό μεν, αλλά κάνει τη δουλειά του!

Το είδαμε στην πόλη της Λευκάδας. Τώρα θα αναρωτηθείτε τι δουλειά μπορεί να κάνει. Για μαντέψτε! Να δούμε θα το βρείτε;

Αν δεν το βρήκατε να σας δώσουμε την απάντηση. Χρησιμεύει για τη φύλαξη θέσης παρκαρίσματος. Και δεν έπιασε το καλοκαίρι ακόμη… Σκέφτηκε ο άνθρωπος: που να τρέχουμε τώρα για καινούργια συστήματα ελέγχου πρόσβασης σε θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, όπως λέγονται, που προσφέρονται στην αγορά – άσε που απαγορεύονται κιόλας στην προκειμένη περίπτωση, γιατί πρόκειται για χώρο δημόσιο, που μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί από τον καθένα για παρκάρισμα. Ενώ η λύση αυτή είναι σχετικά εύκολη και η πιο ανώδυνη οικονομικά… τώρα αν πράγματι επιτρέπεται -που δεν πιστεύω- είναι άλλο πράμα.

Παλιό φορτηγό Volvo N1020

Το είδαμε στην πόλη της Λευκάδας, αραγμένο πίσω από τις αποθήκες του ΤΑΟΛ (Ταμείο Αμύνης Οινοπαραγωγών Λευκάδας).

Προσοχή στα ζώα

Είδαμε το κοπάδι με τις γίδες πριν λίγο καιρό στην Αγία Παρασκευή, κατεβαίνοντας το δρόμο από τον Αη Δονάτο Εγκλουβής για το χωριό Αη Λιο. Οι περισσότερες είναι «σημαδεμένες», λόγω επιδότησης μάλλον. Φαίνεται ότι η εκτατική κτηνοτροφία -βασικός παράγοντας οικονομικής ανάπτυξης κάποτε- δεν έχει εκλείψει πλήρως από το νησί μας.

Από τα καμώματα της Φύσης

Έχω δει πολλές φορές διάφορα φυτά να αναρριχώνται σε τοίχους. Μυγδαλιά όμως πάνω σε τοίχο σπιτιού και μάλιστα τόσο μεγάλη πρώτη φορά είδα. Απορώ πως βρέθηκε το μύγδαλο εκεί πάνω. «Που βρήκε χρώματα κι ανθεί…». Γιατί οι ρίζες της δεν «σκόνταψαν» στις πέτρες. Πως τρέφεται και μεγάλωσε έτσι. Είναι φαίνεται ένα από τα καμώματα της Φύσης που δείχνουν ταυτόχρονα και τη δύναμή της. Μια δύναμη ακαταλαβίστικη πολλές φορές σε μας τους ανθρώπους. Που τη συνειδητοποιούμε όμως καμιά φορά όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες από τα ξεσπάσματά της

Την είδαμε στον εσωτερικό τοίχο εγκαταλελειμένου σπιτιού -στο Κολονελέικο- στο χωριό Κολυβάτα Λευκάδας.

Παλιό τρακτέρ Primus

Το είδαμε λίγο πιο έξω από το χωριό Λαζαράτα του Δήμου Σφακιωτών. Η εταιρεία κατασκευής τρακτέρ Primus δημιουργήθηκε το 1932 από τον Johannes Köhler στο Βερολίνο. Το 1967 η εταιρεία διαλύθηκε και σταμάτησε η παραγωγή.

Παλιό κάρο

Το είδαμε στην πόλη της Λευκάδας, στο δυτικό μώλο. Χρησιμεύει ως διακοσμητικό στοιχείο κάποιου μαγαζιού που βρίσκεται εκεί.

Είδαμε και ασβό (Meles meles) μετά από χρόνια

Τον είδαμε χθες, μόλις είχε αρχίσει να σουρουπώνει, στην τοποθεσία της Νικιάνας Ελληνικό (Σπηλιά). Διάσχισε το μονοπάτι, κούρνιασε για λίγο στη σχισμάδα ενός βράχου, και μετά κατηφόρισε για τη νυχτερινή του περιπολία. Μάλλον δεν του έγινε αισθητή η παρουσία μου ή τουλάχιστον δεν έδειξε να τον ανησυχεί ιδιαίτερα.

Οι ασβοί είναι ζώα με μικρό μέγεθος που η γούνα τους είναι κυρίως μαύρη με άσπρη, είναι μικρά και δεν ξεπερνούν τα τριάντα εκατοστά (σημ.: δεν νομίζω να αληθεύει αυτό. Εμένα μου φάνηκε να είναι μεγαλύτερος). Σαν όπλο τους έχουν την αποβολή εκκρίσεων με άσχημη μυρωδιά που απομακρύνει τον εχθρό τους. Γεννιέται στις αρχές τις άνοιξης και σε έξι μήνες από τη γέννησή του, ζει πλέον μόνος του. Η φωλιά του ασβού αποτελείται από άχυρο. Μένει μέσα σε αυτή κατά όλη τη διάρκεια της μέρας, σαν νυχτόβιο ζώο που είναι, ενώ σε όλη του τη ζωή έχει ένα μόνο σύντροφο, με τον οποίο ζούνε μαζί στην ίδια φωλιά. (Πηγή: Βικιπαίδεια)

Only in Greece (1)

Το είδαμε στο λιμάνι του Βλυχού Λευκάδας. ‘Εξι άδεια κιβώτια μπύρας και έτοιμη η σκάλα για το κότερο. Και ανοξείδωτη παρακαλώ. Όχι θα κάτσουμε να σκάσουμε!

Πρωτότυπη διαφήμιση

Το είδαμε στην πόλη της Λευκάδας. Σουβλατζίδικο «το Μοναστήρι». Θα βρείτε εκεί κατά τη γνώμη πολλών τα καλύτερα σουβλάκια της Λευκάδας.

Παροπλισμένο Unimog-Mercedes

Το είδαμε στο χωριό Βλυχό. Δεν μπορέσαμε να προσδιορίσουμε τη σειρά και το έτος κατασκευής του θρυλικού Unimog. Η λέξη είναι γερμανική και προέρχεται από τις λέξεις Universal Motor Gerät, που σημαίνουν σε ελεύθερη μετάφραση πολυμηχάνημα.