Τα άφησαν σχεδόν όλα όπως ήταν κι έχουν φύγει, εδώ και αρκετό καιρό τώρα. Ξεκουμπίστηκαν! Ποιοι; Οι Νατοϊκοί σύμμαχοί μας ή μάλλον οι Αμερικανοί. Που; Στην πρώην νατοϊκή βάση ραντάρ στη Λευκάδα, πάνω από την Εγκλουβή.
Η Βάση θα πρέπει να έγινε προς τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Νοέμβριος του 1965 είδαμε να αναγράφεται σε μια μεταλλική πινακίδα στην ατσαλένια βάση στήριξης ενός εκ των ραντάρ. Αρκετοί κάτοικοι των χωριών μας θυμούνται ακόμη τα στρατιωτικά ελικόπτερα να πηγαινοέρχονται μεταφέροντας υλικά για την κατασκευή της. Εκατοντάδες τόνοι μπετόν ρίχτηκαν στο βουνό για τη στερέωση των τεσσάρων συνολικά ραντάρ. Όλα έχουν γίνει με νατοϊκές προδιαγραφές, όχι προχειρότητες και τέτοια. Γερές κατασκευές που αντέχουν ακόμη, παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια.
Θυμάμαι ακόμη τις μεγαλειώδεις φιλειρηνικές διαδηλώσεις στη δεκαετία του ’80 για να κλείσει η αμερικάνικη βάση στο νησί μας. Έφυγαν τελικά οι Αμερικανοί, μάλλον οικειοθελώς, στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Γιατί όπως φαίνεται δεν χρειάζονταν τη Βάση πλέον. Η τεχνολογία και τα δορυφορικά συστήματα τηλεπικοινωνιών τη προσπέρασαν. Έκτοτε έχουν μείνει τα απομεινάρια της: το στρατόπεδο κάτω και οι τέσσερις -δυο από κάθε πλευρά- ατσάλινοι όγκοι των ραντάρ, μαζί με τα συστήματα τροφοδότησης, πιο πάνω. Για κάποια στιγμή, μετά τους Αμερικανούς, η βάση θα πρέπει να πέρασε στους δικούς μας, της Ελληνικής Αεροπορίας και αργότερα στο Δήμο Καρυάς, αν δεν απατώμαι. Δεν αξιοποίησε τις κτιριακές τουλάχιστον εγκαταστάσεις – δεν ξέρω και τι θα μπορούσαν να κάνουν εκεί πάνω στην ερημιά. Έκτοτε η περιοχή έχει μετατραπεί σε ένα νεκροταφείο. Όποτε τυχαίνει να περάσω από εκεί μου θυμίζει τσερνομπιλικό τοπίο μετά το πυρηνικό ατύχημα, που είδα κάποτε σε κάποιο ντοκιμαντέρ.
Η πλάκα είναι ότι η εγκαταλελειμμένη Βάση τείνει να γίνει τουριστικό αξιοθέατο! Έτυχε να ξεναγήσω πρόσφατα κάποιους πιτσιρικάδες Γερμανούς, κάνοντας το γύρο του νησιού μας, με στάσεις εδώ κι εκεί. Περάσαμε έτσι, κατεβαίνοντας από τον Αη Δονάτο για το χωριό Καρυά και από το σημείο που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Βάσης. Κάναμε στάση. Εκεί να έβλεπες ενθουσιασμό, όχι μόνο για την καταπληκτική πράγματι θέα που προσφέρει το τοπίο. Δεν τον συνάντησα σε κανένα άλλο αξιοθέατο του τόπου μας… Όπα λέω, τύφλα να ‘χει ο Νταίρπφελντ -Γερμανός κι αυτός- και οι ανασκαφές του!
Πατήστε με το ποντίκι για να
μεγεθύνετε τις φωτογραφίες
Lefkada News... Λευκαδίτικα Νέα... 
Ασχέτως και αδιακρίτως από την πολιτικοϊδεολογική γνώμη και άποψη του καθενός μας, δεν ήταν πάντα έτσι. Η συγκεκριμένη τηλεπικοινωνιακή βάση παραδόθηκε στην τύχη της, έρμαιο του χρόνου, του καιρού και όχι μόνο…, το 1992-1993, εν αρχή. Τότε εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες της, αφού εκτιμήθηκε ότι η αποστολή και το έργο της είχαν φτάσει στο τέλος της και αντικατασταθεί από τα ιπτάμενα ραντάρ -AWACS- στην αεροπορική βάση του Ακτίου και ο σκοπός της δημιουργίας της – ψυχρός πόλεμος – είχει εκλείψει παντελώς μετά την πτώση του Τείχους και γενικά την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Η συγκεκριμένη τηλεπικοινωνιακή βάση αποτελούσε για χρόνια ένα μυστήριο για τους κατοίκους της Λευκάδας και ιδίως για τους κατοίκους της Εγκλουβής. Από μικρό παιδί που ήμουν, όταν τα καλοκαίρια πήγαινα στην Εγκλουβή, καθ’ ότι η μάνα μου είναι απο ‘κει, το βράδυ που επικρατούσε απόλυτη ησυχία ακουγόνταν έντονα ένας συνεχής υπόκωφος βόμβος. Ήταν οι γεννήτριες ρεύματος που δούλευαν νυχθημερόν δίνοντας ενέργεια στην βάση, αφού δεν υπήρχε σύνδεση με το δίκτυο της ΔΕΗ λόγω διαφοράς τάσης. Όλες οι εγκαταστάσεις της βάσης ήταν σχεδιασμένες στα αμερικανικά πρότυπα, να λειτουργούν δηλ. στα 110 volt και όχι στα 220 volt της ΔΕΗ. Θυμάμαι πολλούς κατοίκους της Εγκλουβής να διηγούνται ιστορίες από την συμμετοχή τους στην κατασκευή των «έργων», όπως συνήθιζαν να λένε και να αποκαλούν μέχρι και σήμερα την βάση. Η βάση κατασκευάστηκε το 1965. Δύο χρόνια πριν την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος των συνταγματαρχών. Έτυχε να δουλεύει εκεί ο θείος μου για ένα διάστημα, πριν φύγει μετανάστης στον Καναδά. Οι εμπειρίες που μου διηγήθηκε κάποτε, αναφερόταν στην πολύ καλή συμπεριφορά κι αντιμετώπιση των εργατών από τους Αμερικανούς καθώς και στο πολύ καλό μεροκάματο για την εποχή εκείνη.
Όλα αυτά τότε.
Το 1991, μαθητής τότε του ΤΕΛ Λευκάδας επισκεφθήκαμε σε εκπαιδευτική εκδρομή, τις δύο αεροπορικές βάσεις. Την Αμερικανική και την Ελληνική. Η αρτιότητα και η τελειότητα στον σχεδιασμό και την κατασκευή καθώς και ο εξοπλισμός της Αμερικανικής βάσης παρέπεμπαν σε κάτι πάρα πολύ εξελιγμένο, σύγχρονο και εντελώς διαφορετικό για την τότε ελληνική πραγματικότητα και εποχή. Στο εσωτερικό δε, αυτό που ονομάζουμε «χλιδή» ανταποκρινόταν όντως στην κυριολεξία της λέξης. Από τις τουαλέτες του προσωπικού και τους κοιτώνες μέχρι τα μαγειρία, τους χώρους εστίασης, ψυχαγωγίας (μέχρι και γυμναστήριο διέθετε) καθώς και στους χώρους εργασίας (θυμάμαι την ύπαρξη μοκέτας που χάνοταν το πόδι μας) και άλλα πολλά. Όντως ΝΑΤΟϊκά πρότυπα παντελώς άγνωστα για την εποχή εκείνη.
Το 1992-1993, η Αμερικανική βάση παραδόθηκε από τον Έλληνα διοικητή της στον διοικητή της Ελληνικής Αεροπορικής Βάσης, που λειτουργεί λίγα μέτρα πιο πέρα, για λογαριασμό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας προς εκμετάλλευση, αξιοποίηση και χρήση. Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Ή μάλλον έγινε. Πλιάτσικο, ρεμούλα και Καταστροφή! Κάθε είδους εξοπλισμός (ηλεκτρικός, ηλεκτρονικός, μηχανολογικός) έγινε λεία και λάφυρο κάθε λογής επιτηδείων. Σχεδόν εκποιήθηκε. Όχι εν αγνοία των υπευθύνων πιστεύω και φρονώ. Είχε ακουστεί, δεν ξέρω όμως ούτε και είμαι σε θέση να γνωρίζω αν και κατα πόσο ίσχυε, εξακριβώθηκε ή επαλιθεύτηκε, ότι πολλά νυχτερινά μαγαζιά της εποχής εκείνης στη Λευκάδα, είχαν «προμηθευτεί» και τοποθετήσει κλιματιστικά προερχόμενα από την Αμερικανική βάση, που με μια μικρή μετατροπή είχαν γίνει συμβατά με την τάση του δικτύου ης ΔΕΗ. Έτσι, μετά την πλήρη και ολοκληρωτική αποξήλωση και αποψίλωση καθετί χρήσιμου και αξιοποιήσιμου, το εναπομείναν κουφάρι, παραδόθηκε στο Δήμο Καρυάς, το 2003 αν δεν απατώμαι (επί δημαρχίας Αλέκου Σταύρακα) για αξιοποίηση και εκμετάλλευση από εκείνον. Μια σκέψη που είχε γίνει ήταν να μετατρεπόταν σε θερινή κατασκήνωση και χώρο φιλοξενίας παιδιών από διάφορες χώρες του εξωτερικού. Εγκαταλείφθηκε όμως ως ιδέα λόγω έλλειψης νερού και επαρκούς υδροδότησης αλλά και λόγω του κόστους ανακατασκευής που ο τότε νεοσυσταθέν Δήμος Καρυάς δεν μπορούσε να επωμιστεί. Αποτέλεσμα; η εικόνα που σήμερα παρουσιάζει, εν τέλει, αφημένη εδώ και μερικά χρόνια στη μοίρα της πλήρους εγκατάλειψης, ερήμωσης και καταστροφής που στην ανάρτησή σας δείξατε και αναφέρατε δημιουργώντας ανάμεικτα συναισθήματα σε όσους περνούν απο ‘κει και την αντικρύζουν.
Ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες και ως επί το πλείστον άγνωστες σε μένα πληροφορίες.